Er komt een nieuwe wereld!

Er komt een nieuwe wereld!

We zitten middenin een wereldwijde crisis, waarvan we de ernst denk nog niet goed doorhebben. De ene groep mensen heeft persoonlijk te maken vanwege  ziekte en dood in zijn omgeving. Of het betreft hemzelf en hij overdenkt waaraan hij dit te danken heeft, ziet mogelijk dat er nog iets te redden valt, of vraagt om inzicht.  Misschien is zijn onderneming, zijn bedrijf kapot of bijna verloren en moet hij zien te overleven. Misschien is hij ontslagen, is zijn baan niet zeker. Mogelijk zijn er veel problemen in het gezin, schulden, gezondheid, ruzie.. Er zijn zoveel dingen om er zorg om te hebben. Verder weg in de wereld is er oorlog, armoede, explosie in Beiroet, gebeuren er allerlei rampen en is er zoveel ziekte, onrecht en honger. Mensen maken gebruik van de impasse en gaan door met hun ingeslagen wegen en laten zich niet storen door welke gebeurtenis dan ook. Ze zijn er voor zichzelf en redden alleen hun eigen ding. Anderen  proberen zich staande te houden en vragen zich ondertussen gemeend af wat dit alles toch te betekenen heeft en zoeken uitwegen. Ze zetten zich in om het henzelf en anderen wat makkelijker te maken en richten zich op wat er positief te veranderen valt.

Veel mensen hebben goede bedoelingen maar toch lijkt het erop dat de kortstondige voornemens het vooraan anders te doen, weer voorbij te gaan.. Mensen hebben  het liever druk met nadenken over hoe zij hun  egoïstische doelen kunnen blijven  behalen  en hoe zij zoveel mogelijk ongestoord kunnen  genieten. Ook deze mensen kennen ziekte, nood en ruzie, maar ze zien niet dat deze vervelende dingen mogelijkheden (geen straf zoals men nogal eens zegt) zijn tot het herzien van de bepaalde leefstijl. Deze mensen gaan maar door uit onwetendheid of onwil, maar creëren geen betere samenleving. Ze vinden alles -  zolang ze zelf hun gang kunnen gaan – wel prima zo.

Ze hebben geen zin om zich in te zetten voor een betere maatschappij.  Misschien hebben ze er ook geen geloof meer in. Een soort ‘na mij de zondvloed’. Kortom personen die zich niet willen inzetten voor een beter leven, betere omgeving, betere wereld maar doorgaan met hun ingeslagen route die ze zien als goed en zelfs liefdevol. Ze weten het zelf beter en leven niet voor de ander. Als deze oude wereld blijft bestaan, komt er nooit een nieuwe wereld!

Toch is de wereld aan het puinruimen. Na eeuwen strijd om wie gelijk heeft of niet, mateloos kunnen genieten, investeren in de meest bijzondere nutteloze ontwikkelingen, geld en energie gestopt te hebben en er steeds meer comfort, luxe, zogenaamd gezondheid- en vrijheid brengende maatregelen, behandelingen en leefstijl zijn gegroeid,  komen we er achter dat onder het puin van onze ondertussen best wel hoog gegroeide afhankelijkheid, wanhoop, agressie, radeloosheid, verslaving, egoïsme iets ligt dat we moeten zien op te graven.

Puin is er. Dat is een ding wat zeker is. Want veel bouwwerken van zekerheden zijn ingestort of storten in. Kijk naar wat het coronavirus allemaal heeft bewerkstelligd. We zijn allemaal bang en daarom volgen we slaafs wat geroepen wordt. We zouden veel slimmer zijn om eens eerlijk te kijken naar waar onze eigen doelen en grenzen liggen of zouden horen te liggen.

Het materialisme zal minder aandeel moeten krijgen. Dat materie niet weg te denken is en ook niet mogelijk is, zal duidelijk zijn. De aarde zal nooit geheel vredevol kunnen zijn. Er zal altijd strijd geleverd moeten worden met materialisme, want de aarde moet nog ontzettend lang bestaan om dat gevecht tussen geestelijk willen of  materieel moeten zijn, doormaken. We zijn juist op aarde om dat gevecht aan te gaan. We kunnen dus wel vergeten dat er een totaal nieuwe wereld zonder ellende op aarde zal komen.  We zijn hier juist om te midden van het materialisme te ontdekken waar het er wel om gaat: een nieuwe wereld vormen.

Dat moet, zal en gáát ook gebeuren. Het doel  is dat ieder zijn persoonlijk hart ‘nieuw' wordt.

De wereld is het vermogen in het hart om lief te hebben en daardoor vruchtbaar te zijn om er een mooie wereld van te maken. Die mooie wereld is dus de vrucht. Het doen van goede dingen is de vrucht laten rijpen. Een goed hart brengt goede daden voort. De oude wereld van overvloed moet en zal vernieuwd worden, want de harten zijn veel te egoïstisch geworden. Nu zul je zeggen dat dat wel meevalt, omdat er toch zoveel mooie initiatieven en zorg voor elkaar zijn.  Klopt. Die zijn er ook. Toch is de oorspronkelijke dienstbaarheid ver te zoeken.  De dienstbaarheid die er is doen we náást onze eigen leuke dingen, drukke bezigheden en vaak niet meer tegelijkertijd!

Vroeger deed je samen met elkaar het nodige werk en was ter ondertussen de dienstbaarheid. Nu wordt dat vaak losgekoppeld. Eerst het nodige, dan dienstbaarheid, er zijn voor de ander. Eerst werk, dan de ouders verzorgen. Eerst werk, dan de kinderen. Eerst onderzoeken, dan geloven. Eerst je eigen zin doen, dan luisteren. Eerst mijn eigen idee, dan die van jou, Eerst ik, dan jij… als er nog tijd over is….

Vroeger ging dat samen. Ouders en kinderen kregen heel vanzelfsprekend taken. Als de krachten afnamen, gingen de ouders kleiner wonen meestal op het erf of in bij de volwassen kinderen met hun kinderen. Deze brachten de opa en oma gezelligheid of wat eten. De grootouders pasten op, deden klusjes die beter bij de leeftijd pasten. Ze naaiden, verstelden, maakten de groenten schoon, pasten op en vertelden verhalen. Zo werd de opvoeding compleet, woonde men vrij, was je er wel voor elkaar, hoefde er geen afstand te worden overbrugd en had je voor alles hulp. Als je dat niet redde was er de buurt die je bijstond. Iedereen hielp elkaar. Oma was de vroedvrouw, de veearts anders wel. De mandenmaker kwam langs, eieren had je meestal wel zelf of je ruilde met je buren. Je gaf en deelde. Je teelde en verkocht of ruilde. Wat er niet was, was er niet en het was goed.. Tijd maakte je vol met ‘huisvlijt’ houtbewerking, tuigen maken, kaarsen maken, touwdraaien, kleding, verstellen, inmaken voor de barre tijden en slachten voor het hoognodige. Er was niet veel anders te doen en werk was er altijd. Kruiden en mineralen verzamelde je. Je kennis kreeg je van de ouderen. Wat er niet aan kennis was, zocht je bij een wijze even verderop. Je vroeg hem om raad als je een huis wilde bouwen op een bepaalde plek. Er werd rekening gehouden met goede en negatieve krachten en sfeer in de buurt. Je wist waar je zijn moest, kende de tijd aan de zon. Je werk, je leven was je wens. Eenvoud zoals het was..

Kinderen speelden in de omgeving waar gewerkt werd en hielpen een handje al spelenderwijze. Zo leerden ze betrokken te zijn, zagen ze wat er moest gebeuren. Later was het dan maar half werk om een klus echt aan een kind te leren en er was een hechte band gegroeid, waarin je wist wat je aan elkaar had. Je wist allemaal niet beter en schikte je erin.

Allemaal heel ideaal, al waren er ook allerlei haken en ogen. Maar sinds we op onszelf zijn gaan wonen en werken het ieder voor zich werd, je niet vanzelfsprekend in de voetsporen van de ouders of de familielijn leefde en werkte, ontstond er verwijdering en problemen met verzorging, werkverdeling en werden kinderen minder in structuur met praktische kennis opgevoed. Deze structuur was geen orde zoals dat in een leger, maar een vanzelfsprekende orde van dienstbaar zijn aan elkaar waar alle kwaliteiten ruimte hadden, al het nodige een plek vond en ieder een evenredige verdeling van werk en rust kon ervaren.

Toen er luxe begon te komen, ontstond er verschil tussen rijk en arm en dus standen en groeide ongelijkheid, waaruit mensen probeerden te ontsnappen door studie. Het werd een eer gestudeerd te hebben en er groeide afhankelijkheid.. Hogere kennis die eeuwenlang sporen had verdiend verdween, ‘nu geleerden het beter wisten’ en ‘God toch niet meer nodig was’. Omdat er nu zoveel luxe is ontwikkeld en er zoveel te genieten valt, blijft veel  wezenlijk werk liggen. We voelen er ons teveel voor. We willen allemaal studiekoppen zijn, want dat wordt nog steeds opgehemeld en ondertussen zijn er veel handwerkers tekort en.. is gezonde opvoeding en broodnodige natuurlijke kennis verdwenen en zelfs verworden tot kwakzalverij. Men heeft het over natuurlijk leven, terug naar de natuur, maar weet niet meer waar men het over heeft. Verdwenen zijn de natuurlijke leefvormen waardoor ook veel verzorging, aandacht voor elkaar verdween en leegte en ook hiaten in opvoeding, groeiden. Veel belangrijke lessen in de vorm van spelenderwijs werken en leren, is gewoon niet meer mogelijk.

Anderen gingen meer en meer opvoeding overnemen. Met het graag van alles willen genieten, kwam er minder voorliefde voor nuttig werk en werd er heel veel tijd en moeite verspild aan het leuke dingen doen. Met verdwijnen van aanzien, groeide er ok minachting. Met het niet meer luisteren naar de wijze, zocht men een eigen weg terwijl gemoed verdicht was door de luxe en ingevingen en inzicht in grote dingen verloren ging. Er groeiden grote risico’s te verdwalen op die wegen, wat veel leed bracht en brengt. Waar het vroeger ‘schande’ en ‘verdriet tot in het hart van de ouders bracht;  dat een kind niet opvolgde, of bij een ander ging wonen en werken, zijn kinderen  nu al vanaf hun soms 2^e of nog eerder in de crèche en gaan kinderen op jonge leeftijd al hun weg en experimenteren met zaken waar men vroeger niet van gedacht zou hebben dat deze nu zouden bestaan.

Al met al verdween er een vanzelfsprekende vorm van leven en werken en er voor en met elkaar zijn.

Het hart raakte leeg. De eigen wil groeide, want er was zoveel leuks om voor te leven. Machines namen meer en meer productie over. Mensen ontdekten gemak.. De eigen wil werd al niet meer zo beteugeld. Onzin immers. Waarom zou een kind niet gewoon mogen doen wat hij wil?  De grote wijde wereld riep en trok want dat oude simpele was zo eenvoudig klein, dat het niet meer interessant gevonden werd. De mens begon het eenvoudige te verliezen.

Ouderen bleven zitten, trokken weg uit de huizen omdat de kinderen vertrokken waren. Bejaardenhuizen kwamen, want wie zorgde er voor de ouderen en wat moesten ze doen thuis, alleen.. Een prachtige oplossing voor het dilemma - dacht men - .

Nu zijn er de verzorgingstehuizen voor als het echt niet meer gaat. Mensen die al 50 jaar en veel langer samenzijn, worden gescheiden. Het lijkt zo leuk en is ook zo,, als je kijkt naar voorzieningen en gezelligheid met elkaar. Maar waar blijft de verdere zingeving en het gebruik van de kennis en ervaring van die ouderen? Ouderen verpieteren vaak. Familie geeft graag en vaak een laatste gift aan het personeel. Een soort vergoeding voor het er zelf niet hebben kunnen of willen zijn..

Met de luxe kwam er ook de vrijheidsdrang. Met als resultaat een enorm aantal gebroken gezinnen, overal bonus opa’s oma’s, zusjes, broertjes, wat allemaal grote problemen geeft en heel veel tijd kost. Immers, ieder probeert elkaar te zien, maar door alle omstandigheden lukt dat niet zo goed.  Bijna ieder kent wel ergens een probleem of verkeert in grote geestelijke nood .

Veel kinderen kennen niet meer de reden van hun bestaan, want opa’s en oma’s vertellen die niet meer. Ze moeten het doen met wat school hen leert. De meeste kinderen zijn het vertrouwen in zichzelf en hun wezenlijke levensdoel kwijt, maar hebben een groot ik-besef wat helaas vaak ego-besef is.

Het waardevolle is veelal weggeschoven. Men voedt kinderen netjes naar behoren of wenselijkheid die hoort bij de status, het milieu op, maar een hoger doel meegeven is heel lastig geworden. Gewoon aardig zijn is genoeg. Denken om jezelf is ook een uitgangspunt. Je mag meedenken, jij hebt ook een stem, jouw zin doet er toe, laat niet het kaas van je brood eten en zo snel mogelijk van alles leren, zijn speerpunten geworden. Vaardigheden verwerft men in maar een paar dingen. De mens wordt zeer eenzijdig gehouden. Hersentjes worden volgepropt met uiterlijke kennis, maar de ziel van menig kind wordt daarmee leeg gehouden en opgevuld met klatergoud, wat wel leuk is, maar niets bijdraagt aan innerlijk welzijn, die een mens steun, kennis en kracht zou hebben geboden. Ouders zelf hebben al vaak genoeg aan zichzelf met allerlei vragen en overleven te midden van wat men dan nu ziet als goed.

Die nieuwe wereld, wordt vaak niet eens meer gezocht. Velen weten niet meer goed wat er mee wordt bedoeld en geloven ook niet meer dat een betere wereld tot de mogelijkheden behoort. Nog steeds! Sprookjes zijn te griezelig en wreed geworden. Geestelijke betekenissen ervan zijn nauwelijks nog bekend. Daarentegen kijkt men nietsvermoedend allerlei programma’s waarin verkapte boodschappen zijn gestopt die evenwel het kind belasten en dom houden van wat er werkelijk van belang is. Het kind leert te geloven in een valse wereld die zo echt en begeerlijk  lijkt.

Om een betere wereld te krijgen, zullen we weer eenvoudig moeten gaan leven en tevreden moeten zoeken naar mogelijkheden om samen te werken, elkaar te steunen en elkaar waardevolle dingen te leren. Op school leer je feitenkennis. Fijn om er later een baan door te krijgen. Ook nodig natuurlijk. Geweldig zelfs als het je droom is om bepaald werk te kunnen doen. Toch zouden we ons eerst eens druk moeten maken om een goed hart. Als dat op de goede plaats zit, komt het met dat hersenverstand en de rest van je leven of de wereld ook wel goed!

Een nieuwe wereld begint aan de basis. Dat is het makkelijkste. Als dat achterwege is gebleven, zullen we moeten bouwen op een fundering die misschien al niet zo sterk was of overhoop gegooid is. Dat betekent dus zwaar werk. Veel energie, veel ergernissen en obstakels. Toch maak je dan juist door de voorgaande ervaringen dikwijls een sterk huis alsnog.

Soms is het beter dat een huis wordt afgebroken als het blijkt uitgewoond te zijn of zelfs bezeten te zijn door indringers. Indringers zijn dan onhebbelijkheden in het karakter, waardoor bepaald gedrag is ontwikkeld wat lastig afgeleerd kan worden. Onhebbelijkheden zijn ook geesten die aanzetten tot liefdeloos en egoïstisch, hebberig gedrag. Deze geesten kunnen binnen floepen als een ziel zwak is en zelf niet heeft geleerd om onderscheid te make tussen goed en niet-goed. Het is heel lastig deze geesten kwijt te raken. GGZ heeft er geen oplossing voor. Zij dempen ontoelaatbaar bedrag en geestelijk lijden dat hierdoor veroorzaakt wordt. Doorgaans weet de gevestigde psycholoog, psychiater of begeleider niets af van kennis rond geestelijke zaken. Daarom scheren zij alles over 1 kam en worden mensen met psychiatrische problemen dikwijls niet goed behandeld. Als er werkelijk sprake is van geestelijke bezetting, is er een geestelijke weg nodig tot bevrijding van al deze ontzettend kwellende, dwingende ideeën, gedachten of dadendrang die ongelukkig maken. Het zou mooi zijn dat er weer ruimte komt voor geestelijke genezing. Het komt meer voor dan je denkt.

Een nieuwe wereld begint bij een schoonmaak van je binnenste, zoals ook een huis pas echt schoon gemaakt is als ook de kamer waar je weinig komt eens goed onder handen genomen wordt. Immers, als je niets in die kamer doet en er nooit komt, kun je die kamer ook niet benutten en ongedierte vindt van lieverlee wel zijn weg door de rest van het huis.

Schoonmaken betekent bij jezelf naar binnen kijken en zien waar je teveel of te weinig waarde aan hecht, terwijl je best wel weet dat het beter zou zijn om je doelen ergens anders te zoeken of bij te stellen.

Schoonmaken betekent ook aan het werk willen en er je best voor doen om alles weer spik en span voor elkaar te krijgen. Je voelt je niet voor niets daarna trots en ’opgeruimd’. Als je weet dat je huis aangeveegd is - dus op orde - kun je je tijd voor goede dingen bewaren. Je hebt dan geen zwaar gemoed, maar een blij, opgelucht (door lucht) gemoed. Een blij hart is een opgeruimd hart.

Het is juist zo vervelend dat mensen niet eerst puin ruimen om zich beter te voelen. In de psychiatrie kun je wel aan traumaverwerking doen, maar daar hoort ook bij het benoemen en behandelen van negatieve karaktereigenschappen en gedrag. Het heeft geen zin als je sedeert en negatieve gedragingen er laat zitten omdat ‘iemand nu gewoon zo is’. Eigen verantwoordelijkheid door inzicht is van enorm groot belang wil je je gemoed schoonmaken, bevrijden van allerlei donkerte in de vorm van liefdeloze overtuigingen, ideeën en wensen rond jezelf, de ander en het leven op zich.

Weinig mensen leggen hier een eerste accent op. Toch moet je beginnen met een schone lei wil je iets kunnen opnemen. Vaak zit je al boordevol met allerlei pijn, en liefdeloosheid. Onwetendheid is ook liefdeloos. Onkunde ook…

Beter worden, een nieuwe wereld, betekent altijd met zelfonderzoek: wat wil ik voortaan, wat wil ik voortaan niet meer. Wat maakt mij werkelijk blij en sterk en wat maakt mij  maar eventjes blij en sterk. Wat voelt goed en wat toch eigenlijk niet.  Wat kan ik goed en doe ik dat ook wel? Benut ik mijn talenten wel of toch niet. Maak ik anderen gelukkig, niet of kan dat beter? Dan de vraag: hoe doe ik dat en wie helpt mij daarbij..

Genezen - schoon schip maken -  is veel meer dan medicatie nemen die helaas zeer veelvuldig (vaak zelfs automatisch) wordt voorgeschreven. Heel veel problemen liggen in liefdeloos gedrag. Dat weten we vaak wel, maar we beseffen niet dat er vaak dan ook een gééstelijke oplossing nodig is. Oplossingen worden vanzelfsprekend in het materiële gezocht, terwijl helaas ook veel bijwerkingen ervoor zorgen dat gedrag en mogelijkheden er niet beter op worden. Ook is amper bekend dat veel middelen de ziel eerder losser maken van het lichaam, waardoor de ziel ervaringen uit de geestelijke wereld kan opmerken die dikwijls zeer liefdeloos en leugenachtig zijn en soms aanzetten tot de meest liefdeloze gedachten of handelingen. Ook kunnen geestelijke bewoners van de geestelijke werelden deze ziel ‘makkelijker’ bereiken, wat resulteert in het ‘idee’ geholpen te zijn, door wat geloofd, wat er gezegd, of voorbij getoverd wordt aan valse beloften die echt en waar en goed lijken maar het niet zijn!

Willen we de wereld veranderen, zul je de wereld eerst in jezelf, in je eigen hart moeten verkennen om te bezien wat nog voldoet of veranderd, verwijderd of juist versterkt moet worden. Vaak is er veel te veel liefde tekort voor wie je werkelijk bedoeld bent te zijn.

En weet je wie prima weet wie je bent? Dat is je Maker. Hij wil ons de weg wijzen, maar dan moeten we dat wel willen. We zullen er om moeten vragen, want zonder vragen, zal toch een helper niet komen opdagen. Logisch toch? Als je niet aan de bel trekt, komt er niemand om je te helpen… We zullen dus zelf actie moeten ondernemen: zelfonderzoek doen, je geweten volgen en diens adviezen, opruimen, puin rapen en opnieuw inrichten aannemen. Dan is er de nieuwe wereld, die gebouwd is op puinhopen van ons leven in het privé en in het wereldwijd.

God heeft een nieuwe wereld beloofd. Die zal er komen, als we dit willen  geloven. We zullen het niet van God alleen moeten laten afhangen, want Hij wacht op onze vraag en onze wil en ons geloof.

Hij zou ons nooit kunnen helpen, als we dat niet willen. God is liefde. Daarom zal de liefde ons niet lastigvallen, als we die liefde niet willen. Zo simpel en eerlijk is dat.

Als we een beter leven willen voor onszelf of voor de ander, dan zullen we hierom moeten vragen. Dat doe je natuurlijk niet als je vindt dat jij het het beste weet of… andere mensen terwijl je wel ziet dat ook zij iets niet kunnen bevatten of hanteren. We zien allemaal wel dat dingen ons boven het hoofd gegroeid zijn. Nu alleen dat nog maar erkennen en de oplossing in God zoeken. Hij legt de antwoorden en moed wel in je hart. Maar.. dan moet je wel zelf erkennen dat jij geen oplossing of kracht meer hebt of… nooit gehad hebt. Je zult je hart wel moeten willen schoonmaken, zodat door die donkere chaos daarin die er vaak zit, Gods heldere licht wel kunt zien. Dat licht is kennis waardoor er je ‘een licht op zal gaan’.. Deze kennis is in ieder mens latent aanwezig maar kan ‘verlicht’ worden als je de verbinding met de Liefde die God is, wilt leggen. Zonder dit willen, gaat niets verbeteren!

Je zult zien dat je de juiste inzichten en wegen zal gaan herkennen. Gá er dan ook voor, vertrouw erop dat het het goede is en laat je vooral niet afleiden door wat je eerder had ervaren, wat ‘men’ van je verwacht, wat  je ooit is aangedaan, of… wat je jezelf allemaal aan het aandoen bent!

Ga voor het opnemen van liefde! Er zit een mega eindeloze schat aan mogelijkheden in jezelf die je verrijken, ruimte geven en zelfs genezen kunnen van je meest donkere agressieve, depri buien, als je dit maar wilt geloven en erom vraagt! We vragen te weinig van binnen en daarom blijft alles hetzelfde.

Je kunt 100 artsen en medicijnen gebruiken, maar als jij geen zegen van God vraag voor de goede uitwerking of zo min mogelijk bijwerkingen, zal het je amper baten of zelfs van de regen in de drup brengen! Mensen geven vaak anderen de schuld van het feit dat ze niet beter worden of hun leven niet makkelijker wordt. Heb je zelf al gevraagd om  inzicht in wat er in jouzelf kan veranderen? Geloof je dat God door jou kan werken ongeacht wat er is gebeurd, aan het gebeuren is, hoe vreselijk ook?

God wacht op ons…

We zullen onze mentaliteit moeten veranderen.

Dat is de enige oplossing. Zolang we denken te moeten vechten, bijten we van ons af. Wat eerder vreedzaam bedoeld werd of leek, kan ontaarden in een regelrechte strijd.

Over strijd gesproken, men verwacht hier en daar een derde wereldoorlog. Eigenlijk is er nu al een WO 3 aan de gang. Een strijd zonder wapens die plaatsvindt op internet en in de gemoederen van mensen die de weg kwijt zijn en verstrikt zijn geraakt in een ‘het kan niet op’.  Een strijd om het totaal afhankelijk en onvrij maken van mensen, waardoor ze even later mak als een lammetje achter diegene aanlopen die de meeste rechten en dus macht heeft opgebouwd. En.. Het vreemde is dat bijna ieder er aan meedoet, want.. ‘ik moet wel’. Dat is nu de antichrist: de kracht tegen de liefde!

Deze geest heerst en vindt veel waardering en inval. Antichrist lijkt waar, maar is het niet.

Nog beter: antikracht is geen kracht, maar een nepkracht die sterk is zolang je zelf er de ruimte voor geeft naarmate je er zelf geloof aan hecht! Daarom zegt God: geloof in de Liefde, geef die alle eer en DOE die liefde, zodat je VANZELF daardoor die antikracht geen ruimte geeft. Het kwaad bloedt dood waar jij er geen waardering aan geeft. Een nieuwe wereld begint hierbij!

Maar ondertussen worden we gedwongen via internet te kopen en te verkopen. Financiën, burgerzaken, verzekeringen, enzovoorts moet steeds meer digitaal. We zijn geregistreerd en worden nog steeds meer geregistreerd zonder dat je het door hebt. Alles lijkt zo mooi en vooral makkelijk en ‘passend bij deze vooruitstrevende tijd van hoogstaande ontwikkelingen’. Veel mensen staan in de rij voor al dat gemak, vermaak, uitvindingen en vermeende zekerheden die ze daardoor lijken te krijgen, want ze willen niet buiten de boot van gemak en vaak onzinbelangen vallen.

Met het testen op COVD 19 virus - wat zo wordt aanbevolen  - nemen ze bijvoorbeeld ondertussen  je meest persoonlijke bezit af, je DNA. Dat schijnen velen zich niet te beseffen. Als dat testen nu nut had, zou je het er voorover moeten hebben, kun je denken. Maar… bijzonder genoeg levert het testen wel cijfers van besmettingen op, maar is het ondoenlijk - zegt de GGD zelf - om de contactpersonen van een besmette geteste persoon op te sporen. De brandhaarden zijn moeilijker te vinden, roept men angstig en belerend. Of we maar nog méér gaan testen…want anders.. komt er de tweede golf! Mensen worden bang en houden juist nog meer vast aan hun eigenbelangen en gooien ook vaak kop in de wind en houden zich dan minder aan de regels van hygiëne. Als mensen zich niet gehoord voelen, ga je anarchistisch worden..

Het is al zoveel maal gebeurd dat testen over moesten, niet klopten. Er zijn mensen die 4 x getest moesten worden, maar onderwijl binnen moesten blijven omdat de ene test positief was, maar de anderen niet. Twijfel alom, dus herhalen maar! Is dat niet bizar?  Ondertussen kun je tussen de testen door mogelijk wérkelijk besmet raken. Ondertussen moet de baas wel zijn werknemers  missen en doorbetalen. De reisleider krijgt op zijn kop omdat hij niets heeft gedaan aan een verkouden passagier. Een bezoeker geeft een valse naam op bij de horeca… Hij heeft geen zin in gedoe.. Een chauffeur laat en cliënt die zegt dat hij ‘grieperig is’,  staan. Jongeren kregen eerder een compliment. Nu blijken ze een bron van infectie en krijgen ze op hun kop.  Ouders, grootouders zijn wanhopig, want hun  (klein) kinderen snotteren wat af – wat normaal is om een gezonde afweer op te bouwen - en moeten telkens weer de baas of de opvang vertellen dat ze maar weer niet komen of binnen moeten blijven voor ‘je weet nooit, want ik wil niet asociaal of spelbreker gevonden worden’ of toch naar maar wéér een zoveelste test op rij..

Zien we niet in met welke twijfelachtige waarheid we te doen hebben? Uit welke hoek waait deze geest? Van God? Wat leren we van allerlei onzinnige, bizarre maar ook heus goede en mooie omstandigheden en ideeën die voortkomen uit de regelgeving?

Gelukkig gaan meer mensen zich bezinnen. Maar laat ieder wel van zich horen? Vragen mensen wel om wezenlijke toedracht en kennis achter de schermen? Vragen mensen wel om support van God, van naastenliefde? Vragen om inzicht en hulp aan God is hetzelfde als bidden, is hetzelfde als goed doen en je mond open doen, zonder meteen maar een dwarsdenker, oproerkraaier te zijn!

Veel mensen zien ook gelukkig dat mensen welke klinkende status ze hebben, geen antwoorden hebben. Alleen wie heeft dat antwoord, de oplossing dan wel?

We kunnen roepen om een andere regering, de bevolking kan in opstand komen, maar wie gaat dan leiden? Het zal nooit goed komen…

En kijk, om dit dilemma op te lossen, hebben we toch echt iets groters nodig dan een mens. Dat is God. We hebben niet ons eigen besef van wat liefde is nodig. Dat is veel te kort. We doen en laten er toch echt te weinig voor. Wees eerlijk…

Gods liefde kan echter tot het eind gaan. Zijn liefde is het leven zelf, dat door jou, door ieder ander mens stroomt en daar de kennis achterlaat in jezelf die jij nodig hebt om sterk te zijn, inzicht op te doen en de juiste stappen te zetten. Je met alleen klein en eerlijk genoeg willen zijn om te erkennen dat jij met je lijf, je verstand, je leven het niet kunnen, niet weten en net goed genoeg zullen doen.

Maar met Gods leiding ben je ineens oersterk! Gá ervoor!! Vraag Jezus om bijstand. Je hoeft er niets voor te doen, dan goed willen doen en erop vertrouwen dat hij je leiden zal. Doe dan wat je hart je ingeeft en durf oude afgedane dingen achter je te laten en begin opnieuw. Ook een nieuwe wereld. Je draagt hem al in je!

Vragen we God om inzicht en hulp, dan kan Hij met Zijn leger geestelijke strijders (engelen en overleden goede mensen) een vlammetje van inzicht laten ontbranden in de harten van alle persoonlijke mensen die Zijn nabijheid, hulp willen. Dat kan niet als we dat zelf niet geloven en niet willen en niet kiezen en er dus ook niets mee doen!

Dat vlammetje van ware geestkracht – liefde - doet de juiste moraal en dus juiste mentaliteit groeien, waardoor vanzelf het verkeerde geen aandacht (liefde) meer krijgt en het niet meer wordt gewild. Een virus kan opvlammen en uitdoven. Wat kiezen we? angst en moeten of vertrouwen en vrij zijn…

Er blijft - als je je de tekortkomingen van jezelf, van je buren, van de politiek leiders van gezondheidswerkers, kortom van alle mensen, erkent -  vanzelf ruimte over voor het aanpakken en uitbroeden van het goede, wat oplossingen zal geven voor al onze problemen omdat je beseffende dat je zelf nooit komt tot een oplossing, dat vragen zult! Of ga je dat niet doen?

Zeg nooit dat dat niet kan, want waar mensen ZELF veranderen, verandert de wereld! Als er maar 1 mens een verandering wil, roept hij in de woestijn. Als meer mensen roepen, hoor je het beter. Als we allemaal iets bepaalds niet meer willen, dan wordt dat iets vanzelf niet meer geboden en bloedt het vanzelf dood. Als we allemaal gáán voor wat ons hart ons zegt, zal dat gebeuren en zal de wereld veranderen. Onze eigen binnenwereld  wordt als eerste nieuw. Dat is Gods wil en belofte!

De wereld wordt zodoende zoveel mogelijk ontdaan van dreigende onvrijheid, onzin, slaafsheid, armoede naar geest en materie. Zolang wij het verkeerde voeden, wordt dat verkeerde sterk. Geloven wij in schijnwaarden, schijnwaarheid, schijngeluk, schijnvrijheid, vragen we ernaar en willen we dát hebben.  Waar je dat geen aandacht meer geeft, verdwijnt het!

Er zijn nu echter wel heel veel wijze, milde mensen nodig. Maar.. het draagvlak is te klein! Daarom verandert er ook niets en gaan we een nog slechtere pijp roken dan nu het geval is, als we God niet alsnog toelaten in ons leven, dus ons hart vragen om het juiste inzicht.

God kan als enige precies dát op iemands bordje leggen wat nodig is om hem milder, liefdevoller en wijzer te maken. Dat doet God zonder dwang, zonder iemand te veroordelen en in de hoogste vrijheid. Hij heeft ieder lief! Geen mens mag gedwongen worden om dit of dat te doen of te laten. Hij moet zelf een keus maken. Wat hij dan kiest, is zijn recht! Hij  krijgt wat hij wil!

Bijna niemand staat er bij stil om raad te vragen bij God. De meeste mensen hebben geen idee van wie Hij is en dat  Zijn hart alles doordringt. Hij  doorziet alles en kent zijn papheimers van haver tot gort en kan dát in iemand veranderen wat nodig is, als iemand daarom vraagt. Zo niet, dan valt er niet veel te veranderen, omdat iemand dat immers niet wil en dus niet gelooft en niet vraagt.

Daarom hebben we geloof nodig. God  ziet dit virus – dat wij zelf hebben veroorzaakt – als mogelijkheid om er Zijn wil mee te doen. Zijn wil is méér eenvoud, méér zinvolle acties en ontwikkelingen en omzien naar elkaar en eerlijkere verdeling van geld, kansen en goed.

We zien dat mensen die vertrouwen op God erin slagen andere wegen te vinden. Ze zijn moedig, doen hun mond open, zijn niet bang en niet afhankelijk van prachtige beloften, maar ze zien de waarheid erachter en proberen anderen te laten inzien waar het er omgaat. Ze dwingen niet en protesteren – als het goed is – zonder een watje te zijn – vredelievend en zijn praktisch. De twijfelende goede mens is in voor voedende kennis en herziet zijn leefstijl of denkt erover na. Mensen gaan massaal op zoek naar iets beters.

We zien dat meer en meer mensen dichterbij boodschappen gaan doen en ervaren dat het helemaal zo erg niet is om niet uit eten te gaan voor de zoveelste keer, niet naar een  pretpark te gaan  met al die vervelende reserveringen en regelgeving. Mensen zijn soms opgelucht dat ze thuiswerken, zien soms in dat ze eigenlijk werk deden voor het geld, maar gebukt gingen onder veel lasten, verkopen hun grote luxe huis en durven het aan om met minder rond te komen. Leegstaande gebouwen worden opgeknapt en men wordt meer tevreden met minder.

Als deze tendens zich doorzet, krijgt het virus, maar ook allerlei klatergoud vanzelf geen vat meer op veel mensen, omdat eenvoud, gelukkiger en minder gestress zijn veel beter bevalt en sterker maakt, waardoor afweer wordt verhoogd.

Het hervinden van een weer natuurlijke leefstijl waarbij oog is voor de wezenlijke natuur en elkaar, is een proces dat je niet, nóóit kunt dwingen. Wél kan het door God in de harten van mensen beginnen, ook al dacht je dat dit onmogelijk is. Bij God is alles mogelijk, wat wij maar in liefde willen en in Zijn naam vragen!

Daarom heeft God gezegd Hem te vragen om inzicht en hulp, omdat Hij dan pas merkbaar in het hart kan vloeien en dáár ieder persoonlijk mens de gelegenheid geeft om te luisteren naar de adviezen die altijd goed voelen omdat ze gewoon door ieder mens als goed worden herkend, wanneer hij dit goede zocht! Ieder mens is immers in voor vrede, geluk, gelijkheid, op enige mensen na die dat perse niet willen!

God gebruikt alle dingen die mensen zelf in het leven hebben geroepen met hun egoïsme, liefdeloosheid en vooral ook onwetendheid, om er het zo goed mogelijke van te maken. Hij heeft echter onze wil ervoor nodig. God kan niet ingrijpen tegen onze wil in, want dan zou Hij dwingen. Wij zijn het zelf die de wereld kunnen veranderen. God heeft beloofd dat deze verandering komt. Hoe deze komt, ligt aan ons!

Wat er nu gebeurt overal in de hele wereld is een van de laatste pogingen van het kwaad om alsnog te overwinnen. Het is aan de mens zelf of hij voor het kwade egoïsme kiest of voor wat het goede is voor de medemens en hem zelf daardoor ten goede dient!

Laat het kwaad niet het laatste woord hebben en app, stuur, bel berichten, informeer je vrienden, durf te laten zien dat je voor liefde kiest en wees niet bang het woordje ‘God’ te noemen! Veel anderen willen dat ook, maar schamen zich of zijn onzeker. Wees sterk! Kom voor de waarheid die het leven is, op en blijf of word trouw aan je liefdevolle idealen en zie af van onzinnige tijdrovende dingen waardoor je nalaat goed te doen. Zoek je ZELF (Gods Wezen)  in liefde en bereidheid dienstbaar te zijn. Deze wereld ligt verscholen in jezelf en kun je aanboren ieder moment, wie, waar, hoe je ook was en bent!

Sonne Hoover