Go with the flow… Welke OVERHEID kiezen we?

De bijbel spreekt ervan dat het volk de leider krijgt die het verdient. Oei! Verdienen? Zijn we dan zo slecht bezig dat er aan onze vrijheid wordt getornd door de regering die we ooit hebben gekozen? Verdienen is recht hebben op iets, door iets wat je deed. Verdienen is verdienste. Een gunst. In kwade zin is het straf. Zo wordt verdienen dus onredelijk, gemeen of een wel verdiende verdienste?
Als we een goed hart hebben en werkelijk het goede voor ogen hebben, gáán we voor dat goede wat we willen. Als we eerder denken aan onze eigenbelangen, frustraties en meningen en meer enthousiast worden voor wat ons zelf dient, dan zal de ver - dien - ste zijn dat gaat komen wat onze gedachte is. Eigenlijk laat het gevolg dus zien wat we hebben gedacht en hebben gewild. We verdienen het dus dat we krijgen wat we wilden..
In die zin laat de regering die verdeeld is, ons iets anders voor ogen houdt en een dubbele agenda lijkt te hebben, ons zien dat wij zelf verdeeld zijn, zelf iets anders voor ogen houden dan we zeggen, en goed voor ons is. We hebben dus zelf ook een dubbele agenda.
Die dubbele agenda ontstaat door van twee walletjes te willen eten:
- We zeggen zelf vrij te willen zijn, maar laten ons betuttelen. Of het gaat om werk, geld, status, studie, inperking van vrijheid, angstig maken of dingen doen of hebben waardoor je hoort tot een bepaalde groep die in de markt ligt of aanzien, status heeft. We maken veel meer uren, werken meer dagen dan we willen. We gaan akkoord met steeds hogere werkdruk, regelgeving enzovoort en zijn hierdoor onvrij geworden. We putten onszelf uit en jagen verkeerde doelen na die ons leegmaken, stress geven en ongelukkig doen zijn. We vinden dat het hoort bij deze tijd…
- We zijn niet bereid concessies te doen. We luisteren niet voldoende naar de ander, maar vormen liever 2 kampen dan water bij de wijn te doen en dingen te laten voor wat ze zijn.
- We willen in alles verzorging, mopperen over duurdere premies maar zijn niet bereid zelf iets meer te betalen - of te doen (of te laten) - voor een eigen gezonde verantwoorde leefstijl hoe je die ook ziet.
- We willen dat er overal meteen hulp komt opdraven, maar kijken zelf niet goed genoeg naar wat we zelf (eerst) kunnen doen.
- We zeggen dat we er direct voor de ander zijn, maar roepen wel dat we nergens tijd voor hebben. Dat hebben we ook niet, want we gaan ten onder aan werk, allerlei plichten, maar ook aan leuke dingen doen. Genieten is de leus.
- We zeggen vertrouwen te hebben in ons lichaam en de natuur, maar maken dat lichaam ziek door vreselijk veel verkeerde voedingsstoffen, tegennatuurlijke gedragingen en dwingen ons in allerlei keurslijven door angst dat we het niet redden en betalen aan van alles en nog wat, om maar niet te hoeven lijden, waardoor we juist lijden.
- We zeggen dat we moeten leven en moeten laten leven, maar doen dat dus niet, want we staan er meteen met onze grote mond bovenop en geven de ander amper ruimte, zeker als deze niet zo’n grote mond heeft. We laten de anders denkende gewoon weg uit de tv uitzending, tenzij hij kijkcijfers zal opleveren…
- We willen van alles genieten, maar bewaren niet het nodige geld voor de noodzakelijke normale kostenposten.
- We zeggen tevreden te zijn, maar weten van gekkigheid, eenzaamheid, en een niet gezien worden niet meer hoe we ons bezig moeten houden. We zijn te moe om iets zinnigs aan te pakken en verzanden dan maar in oeverloos zappen, googelen, facebook. Dikwijls worden we er juist nog onrustiger, machteloos of ontevreden door.
Wie goed doet, goed ontmoet. Maar hoe zit het dan met ons als volk, als natie, als gemeenschap? Zijn we nog wel wie we bedoeld te zijn? Waar is de liefde voor de eenvoud, dankbaarheid voor het werk, voor ons eten, belangstelling voor de ander gebleven? Is het toch niet meer een ieder voor zich geworden? Verwachten we niet vanzelfsprekend dat alles voor ons klaarstaat iedereen het voor ons oplost en willen we tegelijkertijd niet alles zelf oplossen en regelen? Zijn we zelf geen dictators geworden, maar zijn we ondertussen ook niet slaven van het systeem dat ons in de macht heeft? Wat is onze dubbele agenda?
We maken ons druk om meer of minder feestdagen, pretjes, hij of zij, een neergeschoten wolf, Zwarte Piet, maar kunnen ons beter druk maken over onze toekomst waarin wel eens geen enkele vrijheid meer zou kunnen bestaan voor het gewoon vrije leven. Welke spijt zouden we hebben als we dan zouden zien dat we onze vrijheid verloren hebben omdat we ons eerder druk gemaakt hebben over zaken die in geen proportie stonden tot de vrijheden die we verloren! Zijn we soms halfhartig? Ja het woord zegt het al: we leven met een half hart, dus… met liefde tekort.
We zijn de liefde kwijt in wat we doen. Er zijn teveel verplichtingen en verleidingen. Verleidingen zijn dingen die leuk en nuttig lijken maar het niet zijn. Ze zijn eigenlijk niet nuttig alhoewel ze wel leuk zijn. We doen toch vaak liever deze dingen dan dat we investeren in wezenlijke zaken zoals er voor elkaar - of eerst maar eens voor jezelf - zijn, zoals je echt bedoeld bent te zijn. Ook eigenbelangen dienen nooit vrede en vrijheid als andere mensen, groepen die niet eens zijn met waar voor gestreden wordt, worden gedupeerd of beschuldigd als veroorzaker van iets. Náást elkaar leven in respect getuigt van liefde. Nee, deze liefde is geen zoetsappige, plakkerige kleffe liefde die geen liefde is. Werken voor je eigen gelijk is nooit liefdevol. Werken aan een nep ik die zich voedt met surrogaatzaken die dus schijnbaar geluk en vrijheid brengen is ook nét zo liefdeloos.

Go with the flow
Waarom dan nu een regering die niet staat voor wat ze het volk doet geloven, maar bezig is tweedracht en chaos te zaaien? Zou de regering ons de spiegel voorhouden van hoe het er in een gemiddeld huishouden of in je eigen leven aan toegaat: verdeeldheid, angst, onzekerheid, maar ook machteloosheid, eigenbelangen dienen, niet doen wat je wilt, maar doen wat er zich aandient gewoon omdat je dit gewend bent of gemakzuchtig bent? Men zegt zo makkelijk ‘go with the flow’. Maar is het de bedoeling dat je klakkeloos meegaat met wat ‘men roept’, de overheid ‘ziet als het beste voor volksgezondheid’ terwijl alle maatregelen om ‘volksgezondheid te bewaken‘ veel meer ellende en verdeeldheid brengen dan wat de ‘epidemie’ veroorzaakt, terwijl je – als je alert bent en onpartijdig – je ook kunt weten (of misschien al wel weet) dat er zeer veel andere meningen zijn die aantonen dat er geheel iets anders nodig is om volksgezondheid te bewaren? Met welke stroom ga je eigenlijk mee? En.. waarom kies je een bepaalde weg? Is dat weloverwogen bewust of praat je de media na, kies je uit angst, boosheid, eigenbelangen of frustratie?
Als je het meegaan met de stroom als positief ziet, is het prachtig! Maar besef je dat als je meegaat met de rivier die een modderstroom blijkt te zijn, is het eind een eindeloze put met prut, wat je toch vast niet als doel zult hebben. In een dergelijke stroom verdrink je. Je kunt immers niet zwemmen en niet staan in modder. Het is een bodemloze put van ondoorzichtige ellende waarin je wis en waarachtig stikt.
Meegaan met een stroom helder water zal je brengen naar een plek van verzameld water waarin je kunt zwemmen om weer op de kant te komen. Ook niet makkelijk. Het zal je vele moeite kosten, voor je daar bent.. Zeker als die stroom lang en wild is. Maar… je hebt mogelijkheden om houvast in de vorm van bomen of hout enzovoort op je weg tegen te komen. En.. je kunt je laten drijven. Ook meegevoerde obstakels kunnen jouw redding zijn. Je kunt ondertussen dus moed en energie verzamelen. Je hebt in ieder geval overlevingskans. Ook een boot kan varen op een stroom. Kortom, je kunt gered worden.. Maar wat als je jezelf kansen ontzegt door meteen al maar in de stroom te springen zonder te verkennen met welke kwaliteit water je te maken hebt? En.. hoe kun je dan terug als je spijt krijgt?

‘Go with the flow’ klinkt zo leuk en vrij. Maar voordat je meegaat met de stroom zoals deze nu stroomt, dien je je wel af te vragen met wat voor een soort stroom je te maken hebt. Gaat het wel om een heldere stroom of is er straks geen ontsnappen meer aan als je pas laat ontdekt dat het een modderstroom betreft al leek het oppervlaktewater helder…
In deze tijd is ‘go with the flow’ niet wat het hoort te zijn. Meegaan in de stroom van egoïsme en dus eigenbelang, angst, overvloed en onnatuurlijk leven is altijd iets dat ondoorzichtigheid brengt en chaos. Ook prut dus. Weet je wel wat men echt van je wil en weet jij dat eigenlijk wel van jezelf? In hoeverre ben je eigenlijk vrij om te doen wat bij jou past als ‘iedereen’, de maatschappij, de wereld van alles van je eist of verwacht? Wat dan als je niet eens weet wat het doel is van wat men beweert, of zegt te doen en jij jezelf niet eens meer trouw kunt zijn omdat je al veel te lang slaaf bent geweest van het prestatiegerichte systeem?
Als je je ware ik zou volgen, zou je vol vertrouwen kunnen meegaan met de stroom van het leven. Je weet dan dat de enige rivier die levensstroom geeft, liefde laten stromen is. Je weet dan dat wie goed doet, goed ontmoet. Anders gezegd: als je uit zuivere belangeloze liefde iets wilt, zal het je goed gaan. Je zult dat op je pad krijgen wat je zelf aan matrix hebt geweven. Als je halfhartig bent - dus onecht - omdat je niet zelf vrij bent door oneerlijk tegen jeZELF te zijn, moet je niet vreemd opkijken dat je meehelpt aan een onvrije wereld.
Wat je zegt ben je zelf.
Wat je gelooft komt.
Wat je wilt, zal waarheid worden.

Je zult dus heel bewust moeten weten wat je zegt, wat je gelooft en wat je wilt. Als je niet zelf bereid bent om eerlijk te zijn tegen jezelf en jijzelf ook niet werkelijk verantwoording neemt voor je eigen geluk maar dat laat afhangen van de regering, van het ziekenfonds, van het pensioenfonds, van de baas, van de banken, van de gemeenten, van je buren, van je familie, zul je krijgen wat zij willen.
Je gaat dan mee met hun stroom. Ze willen graag dat je dat doet, want het voegt voor hen iets toe. Maar.. geldt dat ook voor jou? Nee, want het helpt je niet sterk te worden in wat jij denkt, gelooft, hoopt en wilt bereiken. Je zult verantwoordelijkheid moeten nemen voor wat jij zelf diep in je hart wilt bereiken. Je zult ruimhartig moeten zijn.
Je bent schepper van je eigen lot. Ieder mens is dat. Daarom moeten we ons afvragen wat we kunnen veranderen als we een andere toekomst dan onvrijheid willen. We zullen meer bij onsZELF - bij God, de belangeloze liefde in ons - moeten kijken. Dáár ligt de stroom van helder water waarop we ons kunnen laten drijven als we te moe worden om te zwemmen.
Zou de kwestie die nu speelt een oproep, kans zijn om in te zien dat we meer vanuit ons hart moeten werken en eerlijker moeten zijn, waardoor we met minder tevreden zouden worden en dus minder geld nodig zouden hebben om deel te nemen aan die maatschappij? Zouden we meer vanuit ons hart moeten werken waardoor we minder verzuimen op ons werk waardoor de baas minder premies hoeft te betalen en waardoor jouw loon dus hoger kan worden? Als we bij schade eerlijk het formulier invullen en niet andere schade willen verhalen bij de verzekeringsmaatschappijen, zouden we minder hoge premies moeten betalen. Zouden we minder vernielen, dan zou de overheid meer geld overhebben voor belangrijkere dingen. Zouden we minder troep laten slingeren, zou er minder op te ruimen zijn. Zouden we aardiger zijn tegen elkaar en minder ruzie zoeken, zouden we minder onkosten maken voor handhaving en minder overlast bezorgen, dus besparen op kosten. Zouden we meer bereid zijn om er niet de kantjes van af te lopen, zou alles goedkoper worden. Zouden we minder ons hand ophouden om maar makkelijker iets te verdienen, zouden we veel minder regels hebben die gehandhaafd moeten worden en zouden we gelukkiger worden. Zouden we vaker tot ánder werk bereid zijn, zou er minder werkeloosheid zijn, dus zouden veel meer mensen kunnen meedoen in de maatschappij en zouden onkosten vanwege werkeloosheid zoveel lager zijn. Zouden we wat meer ruggengraat hebben of niet zo bang of zwak zijn, zouden we ons niet ‘meteen maar’ ziek melden als het ons even niet zo mee zit, waardoor ook controles niet zo nodig zouden zijn. Zouden we niet veel beter onze keuzes in leefstijl kunnen maken als we eerlijker kijken naar wat ons goed doet voelen? Zouden we blijer worden als we met een minder mooi huis of tweedehands meubels tevreden waren waardoor we niet een zo hoge hypotheek moeten zien op te lossen? Zouden we gelukkiger zijn als we vaker bij ons gezin zouden kunnen zijn in plaats van alles maar nalopen aan ‘leuke dingen’? Zouden we minder stress hebben als we met meer overtuiging ons werk zouden doen, onze dagen zouden vullen met meer nuttige dingen zoals omzien naar elkaar omdat daar dan meer tijd voor is? Ach.. we kunnen de rij heel lang maken…
Zie je? We krijgen wat we verdienen en hebben niet eens in de gaten, dat we zelf allerlei onrecht, betutteling, harde regels, bureaucratie hebben veroorzaakt en… blijkbaar nodig hebben! Nodig hebben is ook verdienen… We krijgen dus wat we nodig hebben. We krijgen dus wat we verdienen. Verdienen is dus nodig hebben. Als we het zo zien, kunnen we mogelijk beter en meer positief tegen een lastige regering aan kijken.

Als we het bij ons ECHT WARE onszelf zoeken, krijgen we… macht! Macht over onrecht, oneerlijke verdeeldheid, snode plannen maar ook over onze eigen liefdeloze neigingen en acties. Waar we immers in onze kracht staan - we hebben het hart hoog - zijn we krachtig. Alleen hierdoor krijgen we vat op wat ons klein wil maken of houden. Door krachtig jezelf zijn - dus echt zijn - verdwijnt onrecht. We moeten dan wel weten wie, wat het ZELF dus in ons is! Dat ZELF in ons is onze goddelijke oorsprong. Het is God in ons die ons doet leven en richting geeft, zoals de stroming de gang van de rivier bepaalt.
We hebben een kentering nodig om weer - of alsnog - het goede te verdienen. ‘Alsnog’ is beter gezegd, want dat eerlijke rijk van vrede en gelijkheid is er nog steeds niet van gekomen! We moeten elkaar gaan dienen in plaats van heersen met onze egoïstische belangen. Ja, liefdevolle belangen - soms heel klein - werken al met al iets groots uit. Een stroom van kleine goede daden - dus dienstbaarheid - doet bergen verzetten. Alleen dan is het ‘go with the flow’ aan te bevelen.
We zijn echt liefhebben en waardevolle doelen nastreven vergeten en kwijtgeraakt. Er is zoveel ruis… We zijn vergeten om elkaar te dienen. Dienstbaar te zijn. Kán dat nog wel in een tijd waarin we het te druk hebben met geldzaken, overleven, genieten, studeren, hogerop komen, angst voor ziekte, angst voor van alles en nog wat? We hebben niet eens tijd om bij te komen van wat ons leegmaakt en uitput. En we weten niet eens meer waar werkelijke geluk te vinden is…

Welke leegte is er eigenlijk ontstaan: we zijn onszelf kwijt. Begrijp goed: onsZELF. Ons meest echte menszijn. We zijn slaaf geworden van een systeem dat ons gebruikt. We zijn nummers geworden. Nog even en we mogen blij zijn als we straks mogen meedoen in een maatschappij waarin alles en ieder wordt beheerst. Omdat we onszelf niet zijn, en onszelf niet kennen, kent de overheid zichzelf ook niet. Daarom roept ze ook maar iets en komt ze vaak niet de gemaakte afspraken en beloften na. We houden onszelf niet eens aan de afspraken die we met ons diepste hart hebben gemaakt. We waaien mee met allerlei belangen, waardoor we leegte ervaren. We gaan mee met de stroom van wat de maatschappij van ons verwacht. We menen in een gladgestreken bedje te komen, maar beseffen niet dat dat bed er wel mooi uitziet, maar ons slapeloze nachten bezorgt omdat het niet warm is. We kunnen niet meer uitrusten in het systeem waarin groter, meer, beter, best de leiding heeft en liefde zo goed als verdwenen is. We overheersen ons hart. Wij - onze eigenbelangen, onze lichamelijke behoeften, onze geestelijke afhankelijkheid, ons materialisme - zijn meester over onze zachtmoedigheid, mildheid en liefde. We gunnen ons er geen tijd meer voor. Het brengt ons niets op. Daarom dient de overheid ons niet. Ze heerst over ons omdat wij heersen over onze liefde.
De overheid dient eigenbelangen omdat wij onze eigenbelangen dienen. Ze heerst over ons, omdat wij heersen over ons hart. Dat betekent dus, dat wij uiterlijke belangen laten voorgaan op de innerlijke belangen. Hoe kan dan een overheid innerlijke dingen als doel hebben als wij om uiterlijke vragen? Ze geeft ons een koekje van eigen deeg. De overheid is niet geïnteresseerd in jouw belang, want jij bent niet geïnteresseerd in een anders zijn belang.
Wat ons kan redden en ons de beloofde lichtrijke nieuwe wereld dichterbij haalt, is meer liefdevol worden naar onszelf, maar ook naar de ander. We moeten God dus weer toelaten. Beter gezegd moeten we Jezus Christus weer volgen. We kunnen weten wat de bedoeling is, want het is duidelijk genoeg ondertussen wat bedoeld wordt met elkaar liefhebben en God de meeste eer geven: onbaatzuchtig zijn in alles wat ons beweegt vanuit ons meest echte zo-zijn. Onze wil gelijk maken aan wat de belangeloze liefde wil en hier de meeste eer aan geven, dus de meeste aandacht. Dat is alles…
Als wij dat willen en dus vragen en onze vertegenwoordigers op deze basis kiezen, laat de regering dat ook weer toe. Immers, we kiezen dan op andere gronden onze regering. De regering zal dan doen wat ze zegt vanuit intentie dienstbaar te zijn aan het volk en niet te willen heersen.. Ze kan dan ook niet meer heersen, want we hebben dan zelfrespect. Dat laten we ons dan niet meer afnemen. Maar waar is jouw zelfrespect dat je een ander jouw weg laat bepalen? Waar is jouw vrijheid dat jij je laat dwingen met chantage? Immers de overheid stelt dat je ziek wordt als… Dat anderen ziek worden door jou als… Dat je asociaal bent omdat ….. Dat sommigen meer rechten hebben omdat… Dat anderen minder rechten hebben omdat… of als…
Allemaal voorwaarden, dus voorwaardelijke zorg voor jou. Zorg voor jou tot zover dat het hen niet meer uitkomt. Góds liefde is zónder voorwaarden, is er altijd voor ieder ongeacht wat hij kiest en doet.
We moeten van ons laten horen! We moeten laten zien waar we voor staan. We moeten laten zien dat we het leven zoals dit nu is met al die narigheid als grote geestelijke nood, financiële problemen, verdeeldheid, stress, werkdruk, gemakzuchtigheid, egoïsme, angst, ziekte, scheidingen, ruzies, chaos in ontwikkelingen die tegennatuurlijk zijn, niet meer willen en gedag zeggen!
Mogelijk zullen we vrijheden houden als we ze áánkunnen.
Kunnen we de zovele ‘vrijheden’ die wij als vrijheden zien wel aan? We verzanden in oeverloos zwelgen of hoofd boven water houden en verliezen onszelf in al die vele ontwikkelingen die ons als broodnodig, passend in deze tijd en vrijheid brengend worden voorgehouden. Een stroom van aannamen waar ons geluk liggen moet, waarin we ook nog meegaan. Moet de regering ons daarom een koekje van eigen deeg geven en staan we daarom op punt om onze grondrechten te verliezen? Hoe kunnen we vrijheid houden als we ondertussen verstrikt raken in allerlei tegennatuurlijkheden, liefdeloosheid, verdeeldheid, ongelijkheid, geestelijke nood, indoctrinatie door wat goed lijkt te zijn of zogenaamd hoort?
We zijn misschien wel de grootste vrijheid verloren door God - de liefde - te verliezen omdat we hebben gekozen om niet die mens te zijn die we bedoeld zijn te zijn! En zeg niet dat je het niet wist. Je wist het wel, maar voelde je machteloos, was nieuwsgierig, had ‘niets te verliezen’, stelde je afhankelijk op of had geen idee meer van wat vrij zijn eigenlijk is. Hoe het ook zij, je koos bewust of vaker nog onbewust voor een leven waarbij je zo min mogelijk schade zou lopen. Dat je ziel, je hart al die tijd van concessies doen en leegte ervaren, gebrek lijdt en leeg was, nam je maar voor lief of merkte je niet eens meer op. Je wende eraan om als slaaf van de materie te leven en noemde dat normaal.
Zijn we nog wel de mens die we door de Liefde – God dus – bedoeld zijn te zijn? Nee, we zijn een mager afgietsel geworden van het bijzonder unieke hoogstaande wezen dat God met ons voor had en nog heeft! Dat is goddeloos. Het is goddeloos als je een liefdeloos leven lijdt omdat je kiest mee te gaan met de heersende moraal. Immers, als je geen liefde, respect hebt voor wie je werkelijk wilt zijn en de ander niet meer kunt helpen, is er liefde tekort, dus een tekort aan God. Je bent dan onderdeel van een maatschappij zonder God.

God had ons bedoeld als liefdevol wijs heerser over de natuur. We zouden geen ziekten en gevaren kennen. We hadden nog steeds de geestelijke werelden moeten kennen, gewaar moeten worden, kennis moeten hebben van hoe en waartoe de schepping er was en is, we hadden kunnen gebieden over de wilde dieren, hadden geen angst hoeven hebben voor rampen, hadden niet ziek horen te worden van ons ondertussen in mega hoeveelheden bedreigende situaties, organismen en gedachten. We zijn onszelf verloren en denken met materie en verstand deze hoogste geestelijke krachten en kennis goed te maken. We beseffen maar niet in onze ijdelheid dat zelfs het klimaat onze schuld is. We hebben voor niets meer respect dan voor wat ons zelf het beste uitkomt. We zijn gedegradeerd en moeten bang zijn voor van alles en nog wat.. We roepen om een nieuwe streng DNA en een andere dimensie die ons moet verheffen, maar we beseffen niet meer dat we onze geestelijke vermogens alleen maar weer terug krijgen door te leven in Gods orde!
Dat is egoïsme ten top. Daarom gaat alles kapot. Daarom wordt alles liefdeloos! Daarom krijgen we ook wat we verdienen… tenzij we wakker worden en weer met onsZELF aan de gang gaan en weer inzien wat ons doel is. We kunnen immers dan DOELmatig ons werk doen en ontdekken wie we willen zijn. We gaan dan niet meer voor het uiterlijke, tijdelijke, maar voor het innerlijke, blijvende. God, de liefde, de waarheid die in ons leeft. Het zal ons het leven brengen wat we nodig hebben om ons doel te bereiken. De regering is er dan om dat uit te voeren. De regering is immers de overheid die ons ten dienste staat! De overheid is een verlengstuk van wie wij zijn. Maar weten we wel wie wij zijn? Geven we wel de juiste signalen af? Waar blijven wij met ons rechtsgevoel, gevoel van solidariteit, hang naar vrijheid als we de mens die anders denkt nu veroordelen, als schuldige opzij zetten, benadelen? Is dit niet de basis voor het ontstaan van anarchie? Gaan we dit ook nog goedvinden? Gaan we verdelen en heersen waar juist samenwerken en dienen nodig is?
God heeft nooit de politiek gewild. Dat wilden mensen. God was al bezig te verdwijnen uit de maatschappij omdat er voor Hem - voor de dienende liefde - geen plaats meer was omdat mensen dat zo kozen! Ze kozen hun eigen wijsheid die echter ‘wijs’ was op grond van onwetendheid en eigenbelangen en lieten daarmee het hoogste doel - liefhebben - los. DIENEN doen we al eeuwen niet meer. Het kan al amper meer. Overal is er immers geld voor nodig en overal is er teveel en tegelijkertijd te weinig van het goede echt waardevolle. Het is overal met medeweten en medestemmen van ons wegbezuinigd.
De wereld, de mensheid vraagt om een verandering. Een verandering van mentaliteit. Een mentaliteit van dienen in plaats van heersen en onderdrukken, wat we dus allemaal zelf doen. We heersen met onze beperkte waarderingen over onze echte IK. En we onderdrukken ons echte IK. We kennen ons echte ZELF niet meer, dat God in ons wil zijn.. We moeten onszelf veranderen. Of eigenlijk niet. We moeten ons zelf worden. Laten groeien. Ons onechte zelf moeten we veranderen. We moeten onszelf andere doelen stellen. Mogelijk helpt deze overheid ons daartoe. We worden hopelijk van schrik wakker en gaan onszelf andere doelen stellen door waarden en normen weer op onze verlanglijst te zetten en.. God weer meenemen in wat we willen en als doel nemen. We rekenen dan af met de macht van het grote dat we steeds zochten en ons nu ook werkelijk dreigt te overheersen. We rekenen dan af met de liefdeloosheid, ongelijkheid en onnatuurlijk gedrag waardoor ook de natuur om ons heen onnatuurlijk reageert! Met God terug in ons leven worden we eerlijk en blijven we vrij! Dan kunnen we onbezorgd mee met de stroom van het leven. Immers, God is liefde en wil het kwaad niet. Hij wacht op wat wij kiezen. Als we Gods water (liefdewetten) over onze akkers (harten) laten stromen, komt het goed!
Vragen om oplossingen van problemen zo groot als nu bij mensen doet bedrogen uitkomen. Wij weten geen oplossingen meer. God wel. Hij heeft een leger van tig engelen dat klaar staat om ons te helpen. We moeten dan wel ruimte geven aan die hulp en niet zelf al meteen maar meegaan met wat de overheid klaar heeft, zegt en doet geloven. God als kracht van liefde vloeit overal in de harten die openstaan en geeft ook ons immuunsysteem een boost. Zolang een mens leeft in de illusie dat macht, geld, gewin, eigenbelangen liefde zijn en vrijheid brengen, zal deze mens lijden en lijden veroorzaken. Dus.. is het des te harder nodig dat er mensen opstaan en zich bewust worden van de kracht die liefde heeft. Geen paniek dus, maar vertrouwen in het gebruiken van die Kracht. Het zal ons de nieuwe wereld brengen en een regering die ons dient. Het woord ‘overheid’ zegt het al: een overheid heeft macht. Ze overkoepelt, overschaduwt ons. Een regering niet. Immers, een regering vertegenwoordigt het volk haar wil en voert deze uit.

Ze staat naast ons en dient het volk.  De overheid die we in de wereld zien heeft niets te maken met hoe God wil dat men leiding en richting geeft. 

De enige echte Overheid is die Kracht God die al het leven hoe, waar dan ook in de hand heeft. Niets maar dan ook niets is van iemand of van een overheid. Ook onze overheid die zelf voor God probeert te spelen is in Gods hand. Het vreemde is dat deze overheid mensen onvrij, bang maakt, dwingt en verdeelt, terwijl God vrijheid, vertrouwen is en geeft, vrijlaat, samenbrengt en voor ieder het zijne geeft, hoe verschillend we ook zijn! God noemt Zichzelf trouwens geen overheid. Hij noemt zich de liefhebbende Vader. De keus moet toch makkelijk te maken zijn?
Gera Hoogendoorn-Verhoef.