Het Beest 666 dat de Vrouw achtervolgt

We zijn in een bijzondere tijd aanbeland. We kwamen langzaam uit een lockdown, stevenden af op een nieuwe 1.5 normaal samenleving, velen wachtten angstig op een tweede golf van Corona die volgens velen reeds is gekomen. We kunnen er niet meer omheen dat men visie heeft moeten herzien, cijfers, verslaggeving, beleid, handhaving niet kloppen en meningen ernstig verdeeld zijn en nog meer verdeeld worden! Het is duidelijk dat bepaalde belangen worden gediend en er onvoldoende geluisterd wordt naar belangen die ánders zijn. Het web - welk web dat eigenlijk is, vragen we ons niet af - lijkt ons wereldwijd in te sluiten. We zijn moe, bang en ook boos, maar ook gemakzuchtig en egoïstisch. We worden verdeeld in twee kampen voor en tegen de maatregelen en info die over ons heen gestort wordt. We mopperen als mensen de maatregelen in onze ogen niet serieus nemen. Anderen mopperen als we dat juist wel doen. Waar we het niet of niet genoeg over hebben is de vraag of alles zo de moeite waard is, als we kijken naar de mate van schadelijkheid van het virus. Kijkend naar de wereldwijde cijfers, moeten constateren dat er voor het eerst in de geschiedenis bijzonder veel buitenproportionele aandacht is voor een griepvirus, waarbij de gevolgen heel nadelig en zelfs dodelijk kunnen zijn, maar waarvan de schadelijkheid veel kleiner is dan menig ander obstakel dat is overwonnen, terwijl men nooit zo ver ging met het nemen van maatregelen als men nu doet, of je nu voor of tegen bent. Er is meer aan de hand. Maar wat dan wel?

World Wide Web
In het Boek Openbaringen wordt verteld dat het Beest met het getal 666 de vrouw in barensnood achtervolgt. Ze baart in de woestijn een jongetje. Het beest probeert het jongetje te doden, maar het groeit op.
Het beest staat voor het materialisme. Het achtervolgt de vrouw. De vrouw staat voor iedere mensenziel. Jij, ik, allemaal. Dat beest, het materialisme, maar ook ons eigen egoïsme houdt ons gevangen. Het achtervolgt ons. We komen niet tot vrijheid, zoals de vrouw zucht in haar weeën en nood en bijna niet meer geloven kan dat ze straks een kindje heeft. Ze is gevlucht naar de woestijn, maar daar is alles doods en levenloos. Voor haar is er geen verlossing te verwachten. Ze zit gevangen in het web dat om haar heen gespannen wordt. Een web van onnatuurlijke leefstijl, materialistische doelen die we ons stellen. Steeds meer, beter, sneller, groter, vrijer. We gaan er in mee en willen niet terug naar het loslaten van al die ballast. Ballast is het zwanger zijn. Het dragen van een grote verantwoording, maar ook van een grote last. De vrouw, de mens die vast zit in het materialisme, komt er niet meer uit. Ze heeft te doen wat de baas, de maatschappij, de politiek, de belasting, de staat heeft bedacht en van haar vraagt. Ze gaat erin mee, want het leek aanvankelijk zo leuk, goed en praktisch. In blijde verwachting… Gaandeweg ziet de vrouw evenwel dat zwanger zijn ook zo zijn nadelen heeft. Als alles goed gaat, is de zwangerschap alleen maar prachtig. Maar, als er iets mis gaat, wordt het een heel ander verhaal!
Ze vlucht naar de woestijn. Ze heeft geen rust. In een woestijn is er echter helemaal niets. Geen brood dat haar voedt. Dat brood is de liefde met al haar eigenschappen. In de woestijn is ook dát zelfs niet meer aanwezig. Er is niets. De vrouw moet het dus doen zonder voeding, zoals een mensenziel niet kan overleven, depri wordt, zwartgallig, donker en agressief, moedeloos als hij er geen gat meer in ziet en niet meer rekent op verlossing. Waarván moet de mensenziel dan verlost worden: Van het beest dat haar achtervolgt.
Het ego. Het materialisme is de ballast. Alle ballen moeten in de lucht gehouden worden. Reizen, feesten, mooiere bank, carrière, kinderen opvoeden en hun zin geven in alles, misdaad ondergaan, dreiging, agressie, familie ruzies, ontslag, thuiswerken, werkloos zijn, hypotheek aflossen, nieuwe auto kopen, schulden hebben, ziek zijn en… geen geloof, geen houvast, geen vertrouwen, geen uitzicht, geen hoop meer hebben! De mens is bezwaard onder het juk van de zogenaamde vooruitgang. Allemaal het beest.

Het getal van het beest is 666, staat er in de bijbel geschreven. 666, de naam van het beest is het getal waarbij er 600 eenheden worden gebruikt voor het ego, voor zichzelf, 60 voor de ander, maar dan nog maar pas nadat de eigenbelangen erin verstopt zitten ( dus ook deze belangen zijn onzuiver en dus egoïstisch) en maar 6 voor de liefde God die de bron van die liefde is.
Getal 666 is ook het getal van God. De naam van de perfecte liefde. Alleen hierbij zijn er 600 eenheden voor de zuivere liefde die God is, 60 eenheden voor de naaste en maar 6 eenheden voor zichzelf. Ooit was er een eenheid in en van alles. Gods perfecte Zijn, waarin alles zuiver was. Later bij het ontstaan van de afscheiding van dat bewustzijn dat geen liefde wilde, kwamen er de uitersten in de wereld. Zo kregen alle perfecte eenheden uitersten in goed en kwaad en leuk - niet leuk, hard - zacht, boven - onder, links - rechts, geduld - ongeduld, liefde - liefdeloosheid, licht-donkerte, dicht – open, en ga zo maar door. Die perfectie, dat ‘midden’, God, waar alles perfect in evenwicht is en alles alleen maar liefde en licht is, is een wereld die er nog steeds bestaat. Gods getal was en is perfect. Alleen sinds de afscheiding en dus het ontstaan van het ego, het kwaad, dat wat geen liefde was, LEEK Gods getal door dat ego een andere, omgekeerde waarheid te hebben. Dat een omgekeerde waarheid niet waar, dus een leugen is, zal duidelijk zijn. In het perfecte is alles helder en duidelijk. In het niet perfecte wordt het steeds meer onduidelijk waar het goede is en het kwade begint. Waarheid lijkt er leugen en leugen lijkt waarheid. Dat is het gevolg van het WEGLATEN van liefde.
Uitersten worden dan de baas, nemen de leiding en worden genomen als uitgangspunt bij van alles en nog wat. Het veilige, vredevolle ‘midden’, daar waar er rust is, is dan ver te zoeken, tenzij je vasthoudt aan het feit dat dat veilige midden er gewoon is, al belééf je dat niet en gelóóf je bijna niet meer dat het bestaat en roepen anderen dat je onzinnig bent om dat te geloven.
De uitersten zijn er omdat dat inherent is aan het materiële leven. Maar omdat die uitersten je ook doen verdwalen gaf God – de zuivere liefde die alle weten, kennis in zich heeft – het dwingende advies de onbaatzuchtige liefde in alles te zoeken en te doen. Het afgescheiden bewustzijn had en heeft daar nog steeds geen oren naar. Het wil perse het beste, meest, hoogste, prachtigste, de meeste macht, eer, aanzien, enzovoorts. Dat ego zit in IEDER mens. Bij de een meer, bij de ander minder. Omdat ego je juist afhoudt van liefde doen, en dan alles leidt tot ellende vroeg of laat, gaf God het advies om je niet zo druk te maken om dat ego middels het toegeven aan wat je lijf wil, je bezit vraagt, de materie zegt, maar wel om het welzijn van de ander, omdat daarmee een evenwichtige vredevolle gezonde samenleving mogelijk zou zijn.

De materie met al wat er bij hoorde - het beest - leek en lijkt zo veelbelovend. Voor veel mensen is het materiële zelfs het enige geworden wat van belang is. Het is voor velen de broodnodige houvast geworden, waar liefde is verdwenen, verwrongen of niet herkend wordt. Het kwaad – de liefdeloosheid als trekkende kracht – dat de kiem is van het ego, wil niets anders dan dat een mens wordt gewonnen voor zijn ‘rijk’. Het kwaad staat immers op zichzelf en heeft geen andere steun dat het zoveel mogelijk naar zich toe halen van dat wat het zelf te kort heeft. Het kwaad wil eigenliefde. Het kwaad haalt alles naar zich toe. Het denkt sterk te worden en te blijven door een afwezigheid van liefde. Een bestaan zonder God dus! Daarom geeft ook satan – personificatie van het kwaad - zichzelf een getal ALS dat van God. Hij denkt daarmee God te zijn, maar hij is het niet. Hij doet zich voor als goed, prachtig, machtig en belooft bergen met welzijn, oplossingen, goud, bezit en macht. Maar hij zelf is misleid, want hij denkt te kunnen zijn en worden als God. Dat is nooit mogelijk en ook bijzonder, want hoe kun je denken als iemand, iets te zijn als die iemand, als je diens eigenschappen niet hebt, sterker nog, niet wilt hebben?! Wat jou vijand is, wil jij toch niet? Anders zou hij je vijand niet zijn!
De mensenziel is gemaakt uit dat afgescheiden bewustzijn. Maar omdat de mensenziel uiteindelijk, in wezen uit God komt, heeft de mens dus én iets Goddelijks én iets egoïstisch in zich. Het hele aardse leven is er op ingericht dat ieder mens een keus gaat maken vóór of tegen de zuivere liefde. Voor of tegen de waarheid, voor of tegen een leven in en bij licht of in of bij duisternis, voor of tegen het kwaad, het ego, macht, ongeduld, enz. Kortom, de mens is op aarde om de eenheid te zoeken door weg te willen uit de polariteit en die eenheid dáárdoor dus te vinden. Om die heelheid te vinden zul je liefde moeten toevoegen. Wie dat niet begrijpt…, wil dat niet begrijpen….
In deze tijd heeft de mens alles geleerd wat nodig was om dan nu in deze tijd een keus te maken. Hij heeft het te bont gemaakt. Hij koos voor eigenbelang, materiële, uiterlijke, tijdelijke belangen en vergat het belang van de ander, het geestelijke, het innerlijke en eeuwige waarden. Hij had geen tijd, want hij volgde het beest. Het leek erop de mens uit de problemen te helpen en beloofde een luilekkerland van gemak, grenzen verleggen, en alles kunnen, mogen, weten en beheersen. Wie wil dat nu niet?
Daarom zit de mens nu verstrikt in het web van al die tijdelijke uiterlijkheden die ook nog eens altijd iets slechts brengen op den duur. Het kwaad, de ‘persoon’ erachter - satan – is heel tevreden. Hij weet dat hij leugen met waarheid zó sterk heeft vermengd dat menig mens er geen weg meer uit kan vinden. De bijbel heeft gezegd dat in deze tijd er een scheiding zal plaatsvinden. De polariteiten zullen op aarde altijd blijven bestaan, maar de mens zal in die polariteiten het midden weer moeten willen dulden. We zijn verstrikt in extremen. Dat is nooit liefde. Het maakt nooit heel, dus kan het nooit van God, van zuivere liefde zijn. Immers, in geval van zuivere liefde en waarheid zou er volstrekte vrijheid, eerlijke verdeling, rust te midden van drukte en chaos zijn. Kortom de mens zou het goed hebben en misstanden zouden er sporadisch zijn. We zien evenwel dat dat niet zo is. Waarom is dat zo?
Omdat we God – de zuivere liefde als doel – uit het oog verloren hebben. Het kwaad, het beest, getal 666 achtervolgt ons in zijn negatieve, materialistische polariteit. Logisch dat we de ‘weg terug’ naar die andere polariteit van pure geestkracht niet makkelijk meer kunnen vinden. Toch is deze er nog wel, want iets dat perfect en eindeloos is, kan er nooit meer niet zijn!
In het geval van de positieve betekenis van getal 666 is er een vredevolle, evenwichtige samenleving, omdat alle wetten, handelingen, regelgeving gebaseerd zijn op het doen van naastenliefde. Je wordt in dat geval gelukkig en sterk door het doen wat die ander helpt, verlicht en plezier geeft. Je wordt er zelf dus blij en gelukkig van. Je leert dan steeds minder egoïstisch te zijn. Je waardeert jezelf dan vanzelf door het jezelf een goed gevoel te geven dat je het goede gedaan hebt, gewoon om de liefde zelf. Je geeft dus daarmee alle eer – die 600 eenheden – aan God, maar indirect aan jezelf. Je zet jezelf op de laatste plaats, maar dat kan ook wel, want daardoor krijg je juist eigenwaarde, waardering, kracht, licht, vreugde terug! Wie goed doet, goed ontmoet.
In het eerste geval, de negatieve betekenis van 666, is het andersom. Je denkt dat je door het doen van je eigen zin, dat wat jou uitkomt, gelukkig wordt, maar dat wordt je niet! Dat komt omdat je wat je doet, niet uit liefde gebeurt, maar uit eigenbelang, wat geen liefde is! Je geeft daarmee God die liefde is, natuurlijk geen eer, en je zet je naaste ook in de kou, want jij vindt wel dat het goed is wat je doet, maar wat je doet uit eigenbelang is nooit goed voor die ander. Met je naastenliefde schiet het dus niet echt op en dat zal die ander je niet willen belonen. Je zet jezelf dus in de kou. Zeker ook, omdat God, die liefde is, niets voor je kan doen, als jij niet wil dat Hij die liefde is, door jou heen werkt!
Het kwaad werkt altijd op eigenliefde en belangen voor en door de materie zonder de intentie lief te hebben….
Dat is ook nu het geval. We zien dat we verstrikt zijn in wettische zaken, regelgeving, wetenschappelijke hoogstandjes die we meteen maar weer achternajagen als goed en heiligmakend. Daar zie je weer wat er gebeurt: als je iets opwaardeert, versterk je polariteit, maar verlies je dat ‘andere’ uit het oog. Als je druk gefocust bent op één bepaalde zaak, verlies je makkelijk de andere zaak uit het oog. Je kunt immers geen twee heren dienen... Je moet het dan doen met dat uiterste wat je wilt, kiest en kent. Je krijgt dan meer en meer gebrek aan dat ‘andere’ waar vanzelf natuurlijk minder of zelfs geen aandacht meer voor over blijft en wat je ook niet kóós. Je liefde ging er niet naar uit… Eerlijk toch dat je dan niet dat andere ervaart als je dat niet wilt??
Het zijn in feite onze eigen egoïstische wensen, onze onnatuurlijke leefstijl en bijzondere doelen die we ons stellen, die ons gevangenhouden en dus onvrij doen zijn terwijl we denken vrijer door die dingen te worden. Deze egoïstische, materiële motieven en zaken vormen het WWW, wereld wijde web van materialisme dat ons omsluit. Dat is het beest dat ons vervolgt, maar doet alsof het goed met ons meent. Het zou ons innerlijk, onze eigen wijsheid, onze eigen liefde (geen eigenliefde) moeten zijn dat ons zou helpen om onderscheid te kunnen maken, waardoor we zouden kunnen herkennen wat het werkelijke goede, waardevolle voor ons of voor de ander zou zijn!

Zoals alles wat je niet wilt opgeven, je gevangenis vormt, is ook ons egoïsme, de hoogmoed te denken beter of meer te zijn dan de ander, het web waarin we vastzitten. Het wereldwijde web is onze eigen zelfgenoegzaamheid, het oprekken van grenzen, waardoor het slechte goed lijkt en het goede slecht. Het web is het denken dat al dat meedoen met wat het materialisme uitvindt en aansmeert als goed, waar we aan kapot gaan. Het web te denken dat we er niet meer buiten kunnen houdt ons vast. Het wereldwijde web zijn onze pogingen om te overleven in dat web. Pogingen als nog harder werken, nog hogere hypotheek, nog meer geld willen hebben, nog meer luxe, nog minder tijd over hebben voor gezin, verdieping, nodige ontspanning, hulp en bijstand bieden hier en daar. Het wereldwijde web is het goedpraten, gedogen, verheerlijken van al die dingen die we menen het moeten doen om uit de problemen te komen, maar waarbij we ons steeds meer verstrikken. We nemen het op de koop toe dat anderen lijden om de eisen die wij stellen en de comfort te willen behouden. We vinden dat dikwijls heel gewoon! We zijn zo onecht geworden dat we ons onnatuurlijke leven als heel natuurlijk zijn gaan zien. We zijn slaaf geworden van ons ego en ons lijf dat alle aandacht wil. We beseffen niet meer dat onze ziel, onze geest gebrek lijdt. De liefde in ons lijdt gebrek. We verkillen en zijn zieker dan ooit te voren ondanks onze ‘hoge’ ontwikkelingstandaard. We zijn DE liefde kwijt. Dat is hetzelfde als God kwijt zijn. Wát ons in leven houdt, het leven geeft, onderzoeken we niet meer. We leven van het een in het ander, maar zoeken geen diepgang meer of raken bij dat zoeken verstrikt in allerlei aannames, goeroes, boeken, regelgeving, uitleg die ons van de regen in de drup brengen en waarbij we nog steeds niet doorhebben dat de essentie van het leven de onbaatzuchtige liefde is, die we gewoonweg zouden moeten willen stellen als doel en basis van ons leven. De oplossing is eigenlijk heel simpel. Gezondheid, eerlijke verdeling, verdraagzaamheid, geduld, respect, blijheid, moed, enzovoorts zouden vanzelf weer een groot aandeel krijgen als we liefde doen ons uitgangspunt laten zijn in plaats van egoïsme en materialisme.
We hunkeren naar gezelligheid, ongecompliceerdheid, eenvoud, natuur, verdraagzaamheid, ruimte, maar zijn er ver van verwijderd. We lijken verdraagzaam, maar verdelen als nooit te voren onszelf in 1000 stukken om maar alle ballen in de lucht te houden, wat ons materialistisch leven ons vraagt. We hebben het over liefde, maar het is de vraag of daarmee de liefde wordt bedoeld die ons gaat helpen. Hebben we het over verkapte eigenliefde? Weten we nog wel wat met echte liefde wordt bedoeld? Verwarren we die zuivere belangeloze liefde niet met wat we leuk vinden, wat we willen hebben omdat we er niet zonder kunnen? We meten de maat van liefde af aan wat het ons brengt aan voordelen. We zoeken er de materiële, prettige voordelen van en zijn teleurgesteld als die ‘liefde’ ons niet brengt wat ons gelukkig of gezond doet zijn. We raken dan teleurgesteld, maar gaan dan niet op zoek naar iets anders. Nee, we verharden, we gaan nog meer grip proberen te krijgen op wat we willen hebben met ons beschadigde brein, ons kille verharde gemoed, onze materiële verlangens en de mensen die ons doen geloven dat je ‘hier of daar moet zijn om gelukkig of sterk te worden. We lopen ieder achterna, vooral als er veel rumoer, veel geld, veel aantallen, veel eer, veel beloningen, veel macht aan verbonden is, want dan lijkt het ons wel goed en betrouwbaar.
We krijgen de soort liefde waarin we geloven.
Dat betekent dus, dat als je gelooft in de waarheid van gebrekkige eigenliefde, je deze zoekt en… ontmoet. Dat betekent dus ook, dat als je gelooft in de waarheid van zuivere liefde, je deze zal zoeken en… ook ontmoet!

Weet je waarom er nu zoveel ellende in de wereld is? Omdat we allemaal genoegen nemen met gebrekkige liefde en deze gebrekkige liefde zoeken omdat we niet meer weten of niet meer geloven dat die echte, zuivere, belangeloze liefde er nog steeds is en… eens winnen zal, als we er maar voor zouden kiezen.
Omdat we echter genoegen nemen met het mindere, krijgen we dat ook! We krijgen koek van eigen deeg. Dat is niets nieuws. Dat is altijd nog zo geweest.
Ook nu met corona en alle maatregelen die belangrijker lijken te zijn dan het virus zelf. Men vertelt ons dat we die maatregelen moeten houden, omdat het het enige is dat ons zal redden. We geloven het en daarom volgen we de maatregelen maar… We nemen er genoegen mee, uit gebrek aan geloof in iets ánders, iets béters! We raken erin verstrikt, want het tegengeluid is er amper en wordt weggezet als ongeloofwaardig en zelfs onverantwoordelijk. Het lijkt wel of men gelijk WIL, MOET hebben, terwijl de bedenkers zien dat het niet werkt en de wereld zucht en kapot dreigt te gaan aan de maatregelen. Vandaag hoor ik weer van 3 mensen die met ontslag zouden gaan na maanden. Ze zijn teruggevallen in hun problematiek binnen een week, omdat ze plots in quarantaine moesten door een geval van besmetting op de afdeling. Ze mogen de kamer niet af, geen bezoek en… grote problemen omdat hun ontslag waarnaar ze hebben uitgezien niet door kan gaan. Dit zijn maar 3 mensen….
We noemen kwaad goed en goed kwaad, zolang het ons maar iets goeds lijkt te brengen. Ja, het LIJKT iets goeds te brengen, omdat het ons zo wordt verteld. Maar in wezen doet de praktijk ons ervaren dat niets is wat het lijkt, want het brengt allerlei ellende. We ontdekken dat het klatergoud is wat we najagen en geloven. We zien dat we onszelf opofferen en onze ziel verkopen aan de duivel, want we ervaren dat we bang worden en nergens terecht kunnen met onze zorgen en vragen. Het volgen van dat wat ons hersenspoelt is dat beest dat ons achtervolgt en niet loslaat.
Lijkt het er niet op dat door allerlei maatregelen en meningen daarover mensen tegen elkaar worden opgezet en er partijvorming komt waardoor het er niet beter komt uit te zien met een vredige samenleving? Wordt er niet door de 1.5 m. regeling en de mondkapjes letterlijke en figuurlijke verwijdering gecreëerd? Je zou het mondkapje kunnen zien als iets dat monddood maakt. Waar blijven we met onze zichtbare mimiek die zo ontzettend belangrijk is bij communicatie? Wat te denken van chronisch zuurstofgebrek in onze cellen, waardoor we – heus niet meteen – later problemen hierdoor zullen gaan opmerken? Weten we dan nog niet dat kankercellen prima gedijen bij gebrek aan zuurstof? Is het niet juist weer de geest van God (pneuma) die schittert door afwezigheid symbolisch in het moeizaam zuurstof, frisse lucht naar binnen kunnen krijgen door de mondkapjes die blokkeren, terwijl die geest, die zuurstof wél degelijk eindeloos voorradig is en beschikbaar hoort te zijn voor iedereen? Is men niet hard bezig de mens, het gezicht, het AANZIEN van de mens tot karikatuur te maken? Is de mens dan zo ver verwijderd van wie hij hoort te zijn dat je zijn WARE GEZICHT niet meer mag, kan zien of laten zien? Verstoppen we ons maar achter een MASKER wat je doet op een gemaskerd bal waarbij je niet wilt dat men ziet wie je bent? Zijn we niet bezig onze ware aard te verloochenen? Krijgen we niet een aapachtig gezicht (uitzicht) door al die maskers en degraderen we ons tot een soort dieren die alles braaf na apen omdat ergens iets wordt ‘gebruld’ (steevast beweren zonder grond)? Waar blijft onze menselijkheid?
Is dat het allemaal waard of kunnen we beter de echte liefde bezigen, waardoor we sterk zouden worden en de moed zouden hebben elkaar tegemoet te gaan zonder angst en beven? Weten we niet dat het de sterken van geest zijn die sterk zijn en dat mensen zwak van geest zwak zijn? Waarom oefenen we ons dan niet in sterk worden? Worden we dat door binnen te blijven en afstand te houden? Of worden we sterk door moedig aangaan wat er zoal speelt en ondertussen onszelf oefenen in goeddoen ondanks risico’s?
Goed, er is al veel over Corona Covid 19 gezegd. Maar is het niet gewoon de moeite waard om eens kritisch te kijken naar waarom er toch zulke tegenstrijdigheden, onlogische, onwerkbare maatregelen zijn terwijl deze door het merendeel van de kenners, wetenschappers of gewone burgers als buitenproportionele maatregelen ten aanzien van de Covid epidemie worden gezien? Nog even en we hebben een biometrisch paspoort. Geen vaccin? Niet getest? Dan ben je een gevaar voor de samenleving en wordt jou de toegang tot allerlei normale levensbehoeften ontzegd. Geen toegang tot banken, verzekeringen, reizen, gelegenheden, activiteiten, enz. Dan nog een basis inkomen voor iedereen, één (betaal) pas waarop je hele hebben en houden staat, waarmee cash betalingsverkeer onmogelijk wordt gemaakt en je o zo gemakkelijk altijd en overal kunt betalen, maar waardoor je te controleren bent vanuit de ether, een app om je te kunnen volgen, gezichtsherkenning via je biometrisch paspoort, overal stations om je temperatuur te meten, zodat deurtjes voor je open kunnen gaan of gesloten blijven, zullen volgen. Wie niet meegaat hierin, zal een outlaw worden.
Is dit horror of is dit niet? Waar blijft de vrijheid, maar ook de stimulans harder of juist zachter te werken of ander werk te doen, als dit allemaal niet meer kan, niet meer mag of niet meer nodig is omdat robots het werk overnemen, anderen bepalen wat normaal en goed is, je geen geloof meer mag hebben en geen identiteit dan een kille pas die bepaalt wat je mag en bent? Geen verschillen meer in mensen, drives, uitingen, waardoor alles uniform wordt? De wereldorde van de liefdeloosheid die God ons voorspelde is in aantocht als we niet oppassen. Dat is het rijk van het beest: de nieuwe wereldorde waar de liefdeloosheid de macht maakt. Zijn we doemdenkers of kunnen we nuchter beschouwen dat dit proces van steeds meer onvrij worden nu langzamerhand zijn hoogtepunt bereikt? Het zal zo zijn, als we zelf niet in liefde groeien.

Waarom bekruipt de gedachte dat het web zich sluit ?
Misschien juist wel omdat we zien dat alle maatregelen van de laatste decennia niet hebben opgeleverd wat men beweerde. We zagen en zien dat er veel zaken niet kloppen, dat veel ontwikkelingen, statements, ideeën en wetenschappelijke vindingen veel erger zijn dan de kwaal. Is dat niet wat sneaky dat de regering zich steeds meer ‘overheid’ gaat noemen? Geen mens heeft een overheid boven zich. Als er één zou zijn die overheid genoemd zou moeten worden, zou het DE LIEFDE moeten zijn die de mens als gezaghebbende overheid boven zich heeft. ‘Regering’ is een beter woord. Altijd nog geweest. Regering heeft iets als ‘die mensen die jullie gekozen hebben om je te leiden’. Overheid impliceert dat je een groep mensen ‘boven je hebt‘ die iets voor je bepaalt en dus controleert en niet mét je bepaalt, maar vóór je bepaalt!
Men, het beest – wie gaat voor eigenbelangen – wil chaos hebben. Die komt er. Straks, na enige tijd van 1.5 m. Want veel bedrijven lukt het dan niet om te blijven bestaan. Veel bedrijven moeten sluiten. Veel beroepen kunnen niet door die 1.5 m. worden uitgevoerd en intermenselijke normale natuurlijke gedragingen op afstand zijn ook niet mogelijk. Dan nog bang maken met persisterende eenzijdige informatie en weghonen van anders luidende onderzoeken en dreigen met nog veel meer ongerief en gevaar met als inzet tekort plaatsen in de ziekenhuizen en overbezet personeel, waardoor we maar al te graag uitzien naar een vaccin. Maar wat zal er in dat vaccin zitten?
Eerder was er al grote angst en commentaar op het ontwikkelen en toepassen van de RFID chip. Immers, wat er aan moois mogelijk was in de technologie, transportwereld, voedingsmiddelen-, of auto industrie, zou ook voor mensen mogelijk zijn. Dat is het ook al langer. We kunnen mensen een chip meegeven of zelfs implanteren, waardoor we weten waar ze zijn. Gevoelige informatie is handig direct bij het lichaam af te lezen. Hoe makkelijk kan het zijn? Het afleesapparaat activeert gegevens in de chip, haalt ze op of stuurt ze verder. Allemaal heel handig, ook als je wil dat mensen worden gecontroleerd. Implanteren is ook handig als je kijkt naar zoekraken, vermissing. Handig bij je fotocamera of een duur paard, maar.. bij mensen? Toch wordt er al volop mee geëxperimenteerd. Als een chip is geïmplanteerd bij mensen kun je nooit meer zeggen dat je niet bent wie je bent. Makkelijk, maar in tijden van een overheid die je zou willen controleren met mensonterende regelgeving en beleid, misdadig, mensonwaardig en gevaarlijk. Dat is het beest dat dan macht heeft. Niet persé een autoritaire overheid hoeft feit te worden. Maar zolang de mens die zich in alle lagen van de bevolking slaaf maakt en laat zijn van wat anderen willen, zeggen en beloven, is die kans er wél! Het beest hoeft dus niet persé zo’n overheid te zijn, maar wordt het wel als de mens zelf, persoonlijk zich niet losmaakt van al die materiële slaafsheid die vrijheid lijkt, maar het niet is!

Begrijp het beeld:
-Implanteren van een chip staat ook voor het in je opnemen van het liefdeloze. Dat wat jou indoctrineert, je leven bepaalt en je gevangen maakt.
-Het merkteken van het beest dragen, betekent meegaan met al dat klatergoud met al zijn valse beloften waarin eigenliefde god is geworden en god, de liefde uit weg is..
- Een dictatuur van de nieuwe wereldorde hoeft geen wezenlijke overheid die gevangen houdt en onvrij maakt te zijn. Het is de macht die het kwaad over de zwakke mens heeft die kiest voor die uiterlijke belangen.

Willen we de kans dat dit alles werkelijkheid gaat worden, overdenken of wijzen we maar weer alles af en blijven we ons leven maar voortleven waardoor het web zich juist eerder gaat sluiten? Is het onzin om te bedenken dat dit zover zou kunnen komen? Is het niet de moeite waard om hier extra voorzichtig mee te zijn in plaats van deze mogelijkheden af te doen als complottheorie die onzinnig is? Wie wil ons volgzaam, angstig en onvrij hebben? Dat is het beest. De machinerie van 666, getal van misleiding en egoïsme. Hij wil geen liefde. Hij gelooft er niet in. Hij gelooft alleen in macht, dwang, angst, eer en.. zijn eigen wijsheid. Heel naar, maar veel wetenschappers gaan prat op hun eigenwijsheid en wensen geen andere mening toe te laten als ze niet behoort tot wetenschap. Hoe intelligent is het om andere meningen niet toe te laten als landsbelang, volksgezondheid voorop horen te staan? Eigenwijsheid die altijd beperkt is en dus nooit iets anders dan nog meer beperking kan brengen, allemaal hetzelfde moeten doen, moeten meelopen in het gelid is niet van God en Zijn getal, maar van e-god, de god van het egoïsme. Het beest achtervolgt de vrouw, maar… ze baart een jongetje. Geloven we nog dat het levensvatbaar is?
Het beest wil dat jongetje - het prille kwetsbare leven, de ieder mens ontroerende vanzelfsprekende liefde die een kindje heeft - doden. Dat kwetsbare jongetje staat ook voor het jonge, nog onschuldige geloof in de liefde, wat makkelijk gedood wordt, door de verleidingen, ogenschijnlijke waarheden die de wetenschap en technologie hebben ontwikkeld. Zoals hang naar materie en uiterlijke belangen alle liefde tegenstreeft, vervolgt ook de draak de vrouw, mensenziel die in barensnood haar toevlucht in de woestijn zoekt. De mensenziel (vrouw) vecht tussen liefde en eigenliefde. Ze wordt heen en weer geslingerd tussen wat goed en mooi is of ook lijkt. Ieder mens wil vrede, maar ze weet niet meer waar ze het zoeken moet. Ze is in de woestijn, waar er niets levensvatbaars te vinden is. De wereld is verkilt. De liefde is eruit gehaald. Geen tijd, geen geld meer voor. We moeten en willen van alles en geven de moed op om te geloven in iets moois! Hier en daar willen we het wel en proberen we het ook, maar het wordt ontmoedigd. Zeggen we iets vriendelijks, wordt men achterdochtig. Wil je helpen, dan ben je een bemoeial. Loop je gezellig op straat, wordt je zomaar neergestoken. Doe je je best, ben je een uitslover. Heb je een grote mond, wordt je voor vol aangezien (denk je). Schreeuw je hard, wordt men bang van je (denk je). Heb je een dure auto, dan heb je het gemaakt (denk je). Niet is wat het lijkt…. .
Ondertussen is de vrouw in grote barensnood. Ze heeft het er voor over, want ze weet dat na de pijn van het loslaten, ze een nieuw leven in handen zal houden. De mens die met vaste wil en hoop op zoek gaat naar het echt waardevolle, zal het vinden, als hij de moed heeft om dat oude klatergoud los te laten. Kleiner huis, minder verre dure reizen, geen wellness meer, maar een vroege ochtendwandeling, eenvoudiger eten, minder vrienden maar wel échte, mindere auto die even goed rijdt, duurzaam kopen en leven…. Het zijn de dingen die hem verlossen van het kwaad, van het web waarin hij gevangen zat. De woestijn staat voor het leven in een afwezigheid van voeding. Voortdurend honger hebben naar iets dat voldoet! Wezenlijke voeding is Gods woord. De boodschap van liefde en bevrijding die adviezen geeft om een vredevolle wereld (jongetje) geboren te laten worden door het goede zonder eigenbelang te doen. De verlossing ligt in het doen van het goede, omdat je daarmee niemand schaadt en zelf gezond en gelukkig wordt zoveel als dat kan, doordat je je gaat begeven in Gods orde van een liefdevol leven, waardoor je bijdraagt aan een nieuwe wereld (orde). Het is hier niet de bedoeling dat je gelukkig wordt van en door de materie, maar van en door het woord van de liefde dat alleen maar in de praktijk gebracht hoeft te worden.

Dat beest dat het getal van de eigenliefde 666 heeft en op God LIJKT, maar het niet is, is een ‘ik ben niet wie ik zeg dat ik ben’. Dat is zijn naam.
God heeft ook het getal 666. Zijn naam is ‘Ik ben die Ik ben’. God is de echte liefde. Hij doet niet alsof. Liefde herken je. Het heeft altijd iets goeds tot gevolg. God, zuivere liefde liegt niet en lijkt niet echt, maar het is echt. Je VOELT je er goed bij. Je wordt er zelf gelukkig door als je liefde geeft.
Satan, het beest zijn naam is ook 666. Erg verwarrend. Maar tegelijkertijd ook niet! Immers, de waarden van liefde zijn omgekeerd. Daarom laat de naam van het beest vanzelf zien dat hij leugenachtig is en alleen maar kracht en macht heeft zolang we dit hem zelf geven en we een verkeerd beeld hebben van wat werkelijk liefde is!!! Het kwaad laat juist zien door zijn aard dat het geen liefde is, dus ook nooit God kan zijn! Het getuigt van zijn eigen leugenachtigheid, zoals alle materie en hang daarna getuigt van eigen verval en verstrikt raken in eigenbelang.
Het beest ’ik ben niet wie ik ben’ is de ‘kracht’ van het onechte, het liefdeloze, het dode, het vernietigende, het onvrije. Kortom, NIET God. Het is een schijnkracht die heerst zolang je gelooft in de kracht van dat beest! Je hoeft er niet door achtervolgt te worden. Je kunt blijven waar je bent, zijn wie je volgens je wezenlijke liefde en aard die God in je is, zijn. Dan heeft het beest geen vat op je! Iemand die werkelijk liefheeft, gaat door roeien en ruiten. De mens die geen gevolg geeft aan de drang van de echte liefde in hem, of die van een ander, wordt liefdeloos, omdat hij uiteraard gebrek heeft aan liefde, omdat hij geen voldoende liefde heeft voor de liefde. Dat is zijn eigen keus! Dat hij daar zelf ongelukkig door wordt, is zijn eigen wil. Maar… hij dient er de ander niet mee, dus is hij dubbel liefdeloos. Deze liefdeloze kracht maakt dat een mens zichzelf niet is en zichzelf haat of niet waardeert. Het is deze liefdeloze kracht die het leven het mooie ontneemt doordat iemand zichzelf en de ander tekort doet! Dat beest dat een mens (merkt) tekent die hem volgt, doet alsof hij kracht heeft om zwak gelovige of niet- gelovige mensen voor zich te winnen. Hij doet alsof de materie het leven is en brengt. Hij zegt dat dat het enige is. Hij misleidt de zwakke mens met al zijn beloften die hij niet nakomt en ook nooit kan nakomen omdat hij liegt en niet kan scheppen in duurzaamheid. Hij verleidt de mens, zodat deze zich druk bezig gaat houden met die ‘nuttige, ware, leuke, zinvolle’ dingen die het helemaal niet zijn! Ja, tijdelijk zijn zij leuk, maar nooit langdurig. Gods beloftes komen altijd uit. Het duurt vaak lang, omdat het kwaad door mensen gekozen zo rijkelijk vertegenwoordigd is, maar … zonder dat kwaad zou er METEEN heling, gelijkheid, vrede, gezondheid zijn!!! Deze mooie dingen zijn er zodra de kracht van het kwaad afneemt.
Dat afnemen van het kwaad is alleen mogelijk als we het zelf niet meer voeden!!
God wil de ellende, verdeeldheid niet. We scheppen zelf onze problemen door het liefdeloze na te streven en te doen. We kiezen er zelf voor, zij het heel vaak onbewust en ook onbedoeld. We zijn onwetend geworden, doordat we God in de ander, maar ook in onszelf helemaal niet meer herkennen, en ook niet meer weten dat God in ons alle kennis en kracht is, die we zouden kunnen gebruiken als we dit weten en erop vertrouwen! Zolang we God – de liefde – buitensluiten in ons leven en onecht zijn, voeden we het kwaad en gaan we mee met al wat er nu wordt beweerd en wordt opgelegd. We volgen dan het beest uit gemak of angst.. We dragen dan zijn teken. We zijn gemerkt door wat het beest wil. We zijn de vrouw in nood…

Het beest probeert ieder mens mee te sleuren en gaat met groot geweld tekeer. Oorlog, ziekte, dreiging, armoe, haat, verdeeldheid, onwaarheid, dwang, leugen, gekonkel, hersenspoelen, bang maken, zijn van hem. Daarom probeert hij deze liefdeloze zaken te veroorzaken, door op mensen hun zwak geloof of materialistische eisen en overtuigingen in te werken en ze te gebruiken voor zijn rijk van liefdeloosheid dat hij wil sterken omdat hij zichzelf verlaten voelt. Hij zou per direct niet meer verlaten zijn, als hij stopt met zijn eigenwijsheid alle eer te geven en weer terug te keren naar Gods liefde waar hij nog steeds een onderdeel van is, zij het door hem ongewild. Daarom is hij in wezen woest. Hij hunkert, maar wil niet. Hij wil niet omdat hij te trots, te hoogmoedig is om te erkennen dat hij gebrek heeft en slaaf is van zijn eigen liefdeloze gedachten over zichzelf en anderen – de wereld – erin meeneemt. De draak, het beest, probeert ieder mens voor zich te winnen, zodat hij maar machtiger kan zijn dan Gods liefde. Hij dwingt mensen respect te hebben voor zijn wezen, wat hij krijgt als mensen geweld, strijd idealiseren. Hij wil verdeeldheid, zodat God de schuld krijgt van alle ellende. Het kwaad kent de bijbel goed en verdraait alles zodoende dat het lijkt alsof het beest gelijk heeft. Hij wijst met de vinger, terwijl liefde dat nooit zal doen. Liefde dwingt nooit. Liefde straft nooit. Liefde maakt nooit onvrij. Liefde maakt niet bang. Liefde doet sterk en moedig zijn. Het beest probeert alles wat mooi is kapot te maken. Het beest verdeelt en versplintert. Het beest maakt alles wat recht is krom. Gód maakt daarentegen alles heel. Hij verbindt. God maakt wat krom is recht! God maakt wat onvrij dreigt te worden, vrij.
Wacht niet op God, maar gebruik God. Dan weef je zelf een gezond, vrij web waarin ALLES kan gebeuren wat mensen in liefde willen.
God heeft jou nodig om dor je heen te werken.
God wacht op jouw intentie het goede te doen zonder slag of stoot en met vast vertrouwen dat de liefde kracht aan iets geeft en het oude ziekmakende kan verwijderen, doen oplossen.
Waar licht verschijnt is het niet donker.
Waar liefde is, is geen haat.
Waar God is, is geen kwaad.

Het beest, de machinerie van de materie, de liefdeloosheid erin doet alsof hij goed wil. Hij lijkt op God, lijkt te doen als God, maar is God niet. Hij ziet er zo uit, zoals mensen het beeld van God hebben. Waar mensen denken dat God straft en veroordeelt en partijdig is, geven zij macht aan het beest omdat deze inderdaad WEL zo is.
God is onpartijdig, eindeloos, niet veroordelend, vergevend, altijd weer en heeft onvoorwaardelijk lief. Door en met liefde en vergeving kun je iedere dag opnieuw beginnen. Bij het beest kan dat niet. Deze achtervolgt je steeds weer met spijt, haat, wrok, genoegdoening willen halen, gebrek aan eigenwaarde, enzovoorts. God houdt altijd van je, wat je ook hebt uitgespookt. God straft niet. Dreigt niet.
Voor het beest ben je nooit goed genoeg. Het moet altijd mooier, beter, sterker, flitsender… Hij dreigt met hel en verdoemenis. God niet.
Waar je denkt dat dat zo is, ben je slecht en fout geïnformeerd of heb je het verkeerd begrepen of… straf je jezelf. God houdt van je zoals je bent, wil het beste voor je. Maar… wil jij dat zelf wel of neem je genoegen met wat het beest je leugenachtig vertelt? Geloof je eerder wat de eigenliefde - het beest – je zegt of doet voelen of aan deed? Is het zo moeilijk van jezelf te houden en jezelf te worden zoals je hart zo ontzettend graag wil en probeert? Is het weer niet de buitenwereld, het liefdeloze, het materiële wat je bang maakt en gevangen houdt in een wereld van beperking en lijden terwijl God zegt dat je daaruit kunt komen door je los te maken van al die leugens en aantrekkingskracht? Het wereldwijde web van recht van de sterkste, macht, aanzien, hielenlikkerij, leugens, valse beloftes, zogenaamde onvrijheid, klatergoud, materialisme houdt je gevangen en lost al je goede bedoelingen die je hebt, op. Je bent ‘de vrouw’ die achtervolgt wordt door het beest met zijn prachtige uitvindingen, grensverleggende technisch vernuft, waardoor je gelukkig of gezond door lijkt te worden. Je bent in barensnood. Maar.. het leven in je roert zich en wil, nee MOET geboren worden. Dat kost pijn, maar het kind wordt geboren. De bijbel zegt dat het geboren wordt, dus het zal zo zijn! Toch voordat dat zover is, beleef je de weeën wel heel erg, zeker als je er geen geloof aan hecht dat het kind geboren gáát worden! Geestelijk gezien raak je dan steeds meer van het padje af, door je naar de buitenkant te richten en daar je steun en toeverlaat te vinden. Zodoende vergeet je wie je zelf bent en werk je niet met de kracht van God die in jezelf – ja ook in jou!- aanwezig is en gebruikt wil worden. Het ligt aan jezelf of dat kind geboren wordt of niet!
Alles wat niet getuigt van liefde en leven, is Gods tegenstander. Dat is Het Beest, de kracht van zelfvernietiging die niets met God te maken wil hebben, omdat het Beest geen erkenning van God boven (in) zich duldt. De mens, die vals is, doet alsof hij goed wil voor je, maar iets anders van plan is. Hij heeft macht om dat te doen, zolang een mens hem die macht toekent. Vanzelfsprekend geeft hij dan aan die mens die vals licht werpt op wat van belang is en wat waar en goed is, bestaansrecht.
Zouden we protesteren, onze mond open doen, rustig, eerlijk, gefundeerd en gestaag, dan zou een overheid eerlijk precies zo moeten zijn. We krijgen wat we verdienen. Als wij zelf eerlijk zijn, bereid zijn onze nek uit te steken, en hierop handhaven door zelf ook eerlijk te zijn, onze nek uitsteken en bereid zijn offers te brengen en terug willen naar duurzaamheid, natuurlijk liefde waarin kansen zijn voor iedereen, kan een overheid nooit buitensporig machtig worden.
Als wijzelf het kwaad, het ego in ons niet dienen, dan heeft het kwaad geen kracht, want we willen het dan immers niet, waardoor het ook geen ruimte krijgt! Goed, we krijgen nooit iedereen mee, maar hoe groter het draagvlak is voor goed doen en dat ook doen, des te minder draagvlak er is voor het kwaad.

Het beest kan ons achtervolgen wat hij wil, maar geen poot aan de grond krijgen, als we niet in zijn voor zijn schijnheilige beloften, regelgeving of beleid.
Het kwaad rukt op. Het is voorspeld. Er zijn meer schrijvers geweest die al 20 jaar hiervoor schreven over dat dit zou gaan gebeuren. Mogelijk niet precies in deze vorm, want hoe zouden we dat precies kunnen weten. Maar dat men bezig is om een nieuwe wereldorde te vestigen en wel die van een bepaalde groep belanghebbenden, was duidelijk.
‘Zover zal het niet komen’ zegt men. ‘Complottheorie‘ zegt men. Maar… mogen we eigenlijk wel de tijd nemen om te kissebissen of dit allemaal waar is of niet? Nee. Dat mag niet, wil je je vrijheid niet verliezen. Vrijheid is notabene het hoogste goed dat een mens kan bezitten! We zullen actie moeten voeren. Vredevol en respectvol. Dan hebben we een kans.
We vechten tegen een geestelijke overmacht. Want deze liefdeloze kracht van het ego dat zich afsplitste van Gods Liefdevolle perfectie, zit er achter. Immers, het leeft in ons allemaal, omdat wij ooit gemaakt zijn uit dat afgescheiden bewustzijn. Geen mens uitgezonderd. We komen juist op aarde om in te zien dat die afgescheidenheid leidt tot niets en dood. We komen op aarde om te gaan kiezen om weer terug te gaan in de vrijheid die God is, om daar een eeuwig prachtig alleskunnend, alwetend bestaan te hebben in God, zoals wijzelf ooit bedoeld waren, al naar onze liefde voor de liefde is. zonder maar 1 jota liefde , zal Gods liefde niet perfect zijn. daarom rust het wezen van de liefde nimmer en nooit, totdat al zijn delen weer bij elkaar zijn! De verloren zoon zal ooit thuiskomen.
Het is makkelijker om te vechten tegen een vijand die je ziet. De vijand waartegen we nu vechten is een gééstelijke vijand. Het is de eigenliefde die de materie voedt. Het is het beest dat er zo geweldig uitziet met haar prachtige uitvindingen die ons echter verstrikt in niet te nemen dilemma’s.

Het beest achtervolgt ieder persoonlijk mens en dwingt ieder vroeg of laat te kiezen tegen of voor stress, uitbuiting, misbruik, teveel, tekort, angst, dwang, beperking, macht, eer, aanzien.
Het is aan ieder mens persoonlijk wat of hij met zijn toekomst wil. Wat wil je dat jou toe-komt!
Wat wil je dat jou toe-valt. Is het toeval dat er gebeurt wat er gebeurt?
Nee, de tijd is nu rijp dat ellende gaat keren. We zitten al zo heel lang - meer dan 100 jaar - in een impasse, waarbij we nog niet eens vonden dat het een impasse was. We maakten de opkomst van de industrie mee, de wetenschap en de techniek. In geen enkele tijd waren er zoveel ontwikkelingen als deze laatste periode. We hadden er het goede mee kunnen doen, maar zijn doorgeslagen. We hebben natuurwetten veronachtzaamd, denken die te kunnen negeren en beschouwen onszelf als oppermachtig, waarbij we God zéker niet meer nodig hebben. We denken zélf God te zijn en beslissen over leven en dood. We hebben onze hogere zintuigen afgestompt, ons verstand opgewaardeerd, waardoor onze emotie ongebreideld wordt geuit, stuurloos, door gebrek aan geestkracht en basis. We zijn zelf hier en daar beest geworden door ongeloof aan de kracht van de dienende liefde. We moesten smart, snel en gebekt, gestroomlijnd en superintelligent en ruimdenkend zijn. Dan zouden we het redden. Het blijkt dat we het juist door die dingen niet redden.
Dat is het wereld wijde web dat ons gevangen houdt. We kunnen eruit, als we onze hogere vermogens in ons hart aanspreken en vertrouwen op een escape die ons nog steeds geboden wordt. Deze escape ligt in het weer toelaten van de zuivere belangeloze liefde in ons hart die ons de weg wijzen zal en kracht zal geven om te doen wat nodig is en het hoofd te bieden aan allerlei wat ons uitdaagt, bezwaart en belaagt. Anders gezegd: ‘God zegt: ’Ik verlaat de mijnen niet. Ik zal zijn als een lamp voor hen die de weg zoeken uit het duister. Komt tot Mij en Ik zal je rust en uitkomst geven’.
God wacht op ons. Hij heeft onze vraag, ons vertrouwen, onze goede wil nodig om het Zijne eraan toe te voegen. Wat wij willen, doet Hij. Zoals wij liefhebben, zal het zijn.
Zo simpel is dat! Het beest heeft in deze tijd zijn laatste kans om ons te bespelen. We zijn ondertussen mondig en ontwikkeld genoeg geworden om te weten waar het in wezen om gaan. Alles is gezegd en geschreven. Niets ontbreekt nog. We zien alleen maar herhalingen in eigentijdse bewoordingen en daden wat de bedoeling is met en door de mens. We kunnen nooit zeggen dat we het niet wisten. Alle kennis en ontwikkeling die we nodig hebben om uit onze grote onoverzichtelijke dilemma’s en problemen te komen, zijn er. We hoeven alleen nog maar te gaan geloven in de kracht van de zuivere liefde en dit veld van licht – want liefde is puur lichtkracht – door ons heen te laten stromen. God de Bron van dit licht – de Liefde zelf – stroomt eindeloos door al wat is en wil in de mens tot leven komen. Dat de mens dan vóór liefde moet kiezen, zal logisch zijn, want zonder liefde is hij uiteraard donker, gebruikt hij zijn licht niet en heeft hij tekort, dus kan hij zijn weg niet vinden.
God gebruikt ook dit virus, deze oorlogsdreiging, rampen, ziekten, radeloosheid, puinhopen hoe, waarom, waartoe ze ook ontstaan zijn, juist in deze tijd om er door plaats te bepalen, te versoberen, te proberen bij de essentie van het bestaan te komen en in te zien, waar het er in het leven om gaat. Geboren worden doet pijn. De vrouw die flink is, weet dat en zet door en kijkt vol verwachting uit naar het jongetje, dat zij kan voeden. Dat zal ze doen met al haar liefde, volhardend, als zij het kind liefheeft. Als de mens de prille liefde liefheeft, gáát hij ervoor en zal hij oplossingen en moed vinden om het nodige aan te gaan. Hij zal met zijn liefde zijn plannen ten uitvoer brengen. Een nieuwe wereld komt er niet zonder slag of stoot, maar… hij komt. De eindweeën zijn het pijnlijkst, maar dan is de geboorte ook snel te verwachten. Een nieuwe wereldorde die men belooft, zal het niet of maar even zijn. Het zal pijn doen en doet al pijn. Maar.. het laatste woord heeft echter de liefde die geboren wordt uit de puinhopen van pogen het egoïsme de macht te geven. Zonder zonlicht kan de spin zijn web niet weven. Zonder licht zou hij niet eens bestaan. Hij bestáát uit licht, bij gratiet van het licht. Voor elk leven geldt dat. Wij welk web wiljij horen. Bij een darkweb of een lichtweb. Bij een web dat vrede is en brengt of een web dat je vrijheid en vrede ontneemt. ... Welk www gaat het worden?
Wat kies jij?

Deel deze uitleg en bemoediging. Zeg niet dat je kennissen dit niets vinden. Schaam je niet en zeg niet dat dit niets helpt. Ieder mens, ook de grootste schreeuwer, ontkenner of dwingeland wil vrede. Mogelijk is ook deze tekst een kleine ingang hiertoe.. Deel en laat vrij! Iemands liefde doet de rest!
Sonne Hoover