Je hoeft geen complotdenker te zijn om te zien dat iets ons gedrag verandert

We zijn het flink zat. We hebben geen zin meer in onvrij zijn, maar voelen het ons nog wel. Veel mensen zijn nog erg bang en roepen om volhouden, al nekken de regels velen.
Voor anderen lijkt de ergste narigheid verdwenen. Ze krijgen weer moed. Gaan weer naar buiten toe en verademen. Vrijheden zijn toegenomen. Er mag weer gesport, kinderen gaan weer naar school. Allemaal dubbele regels met dubbele gevolgen. Wat doen we toch met de opa die zijn kleinkinderen niet mag zien, maar wel voor de klas moet staan? Wat doen we met de sporter die zijn zweet en speeksel loslaat op de mat, waar de volgende weer vrolijk op springt en kinderen die niet te dicht bij elkaar mogen komen om de bal af te pakken?

Zijn het werkelijke vrijheden, of zullen deze schijn vrijheden weer aanleiding gaan geven voor toch meer draconische maatregelen omdat we gaan zien dat e.e.a. niet met elkaar te rijmen valt? Zal in de chaos niet juist dat kunnen gaan doorgezet worden, waar we bang voor zijn? Juichen we te vroeg of zal alles overwaaien?

Vaccin makers hebben en strop. Er zijn te weinig mensen die als proefkonijn kunnen dienen. Dooft het virus nu vanzelf uit of komt het door de isolatie en afstand? Nee, zeggen wetenschappers. Er is geen verschil aan te tonen. Eigenlijk zijn alle drastische maatregelen dus voor niets geweest, zegt een Israëlisch rapport.

Veel ellende, bedrijven kapot, mensen radeloos, families verdeeld en uitgeblust.., allemaal voor niets? Zijn de beleidsmakers dan zo dom dat ze zich deze gevolgen niet hadden kunnen bedenken? En.. ze bedienden zich toch van de beste, gerenommeerde wetenschappers? Hoe kan er dan zulk wanbeleid gevoerd worden, want dat is het toch als iets niet blijkt uit te maken en mensen er wel door kapot gaan? Waar is de ethiek in deze kwestie.
Is het soms de bedoeling dat ons gedrag wordt veranderd?

Even een paar zaken op een rijtje.
We wassen, wassen en wassen maar.. vroeger deden we dat nooit zoveel. In griepperioden bekeken we gewoon even of we ergens wegbleven of wat voorzichtiger deden als we een griepje niet konden gebruiken. Niemand had het over extra maatregelen. We weten het nu wel: Eerder 9000 doden door griep. Geen actie ondernomen. We waren bezig met ander politieke vraagstukken. Nu zijn er op dit moment nog geen 6000 doden in Nederland door Corona Covid 19 ondanks alle zeer beperkende maatregelen. Hoe kan dat, als dit virus zo vreselijk gevaarlijk is?

Vroeger veegde je je schram af die je opliep door het klimmen in bomen en bouwen van vlotten. Nu weten heel veel kinderen niet meer hoe het is om een bluts op te lopen en er mee om te gaan, want veel is gevaarlijk geworden. We zitten liever binnen. Bacteriën liggen op de loer en zijn oer gevaarlijk geworden. In plaats van ons huis schoon te houden en een gezonde leefstijl te hanteren, krijgen we allemaal allergieën en gaan naar de dokter die ons moet redden. Roep om inenten wordt sterker, nu onze kinderen verzwakt dagelijks binnenblijvend niet meer bestand zijn tegen veel natuurlijke dingen van het dagelijkse leven.
De arts, de overheid is er wel om ons beter te maken.
Zelf immuniteit opbouwen en leren doorzetten bij tegenvallers is veel enger en onnatuurlijk geworden. We willen wat lastig is niet, maar beseffen niet dat we juist door onnatuurlijk gedrag veel meer ellende over onszelf heen roepen.
Heel dubbel allemaal. We vinden het onnatuurlijke goed, makkelijk en lekker en het natuurlijke eng fout en ziekmakend.
Allemaal dingen waardoor ons natuurlijk gedrag is veranderd. We zijn zwak en bangelijk geworden. We beschermen onszelf niet meer, maar willen beschermd worden tegen van alles en nog wat. We beperken ons steeds meer in plaats van dat we vrij worden. Ook gedragsverandering.

Men heeft het over ‘de onzichtbare vijand’. Deze moet bevochten worden met ‘elkaar’. We horen niet anders. Maar… over welke vijand hebben we het hier eigenlijk? Het lijkt alsof vanzelfsprekend het Corona Covid 19 virus wordt bedoeld. Maar is dat zo?
We hebben het erover dat we ‘elkaar helpen in nood’. Dat ‘saamhorigheid groeit’. Dat er zoveel mooie, goede, hartverwarmende initiatieven zijn. Die zijn er ook. Maar… zijn deze mooie dingen niet mogelijk ook tegelijkertijd de zoethouders waardoor we de ernst van de zaak en het doel niet inzien? Geldt hier ook weer niet dat je eerst complimentjes maakt om daarna de harde werkelijkheid te tonen?

EVENT 201 was een oefening okt. 2019 in New York waarbij alleen zeer hooggeplaatste personen bij aanwezig waren. Er werd een pandemie gesimuleerd. Het fictieve virus had de naam CAPS (Coronavirus Associated Pulmonary Syndrome). Niemand had eerder van dit virus gehoord. Heel toevallig brak enkele weken erna het Coronavirus uit in Wuhan, China.
Misschien is het virus er per ongeluk nu uitgebroken in een tijd waarin alles bij elkaar lijkt te komen.
Is de tijd volgens een bepaalde groep rijp niet zo zeer om veiligheid te verhogen, maar om het gedrag van mensen nog wat meer te veranderen?

Dat is zo vreemd nog niet, want ook de milieuschade, het klimaatvraagstuk wordt geweten aan verkeerd gedrag van de mens. Dat klopt wel, want de mens wil teveel. Hij is amper meer tevreden. Er is zoveel wat hij kan en wil genieten. Maar toch blijkt uit onderzoek dat niet de gewone man zo vervuilend bezig is - evenals de boeren dat niet zijn – maar het wel de zeer grote, machtige mammoetconcerns zijn die zorgen voor de vervuiling, grote ongelijkheid en macht.
Men weet dat wel, maar op de een of andere manier moeten burgers de broekriem aanhalen en schijnen de grote bedrijven door te kunnen gaan met hun vervuilende bezigheden en worden zij gesteund omdat zij onmisbaar zijn voor de gezonde economie. Ze worden zeker ook belast met milieumaatregelen, maar waar het erop aan komt, is die belasting niet zo groot als dit voor de gewone man en de kleine bedrijven is.

Sinds de opkomst van de industrie, al lang geleden, is er veel ellende in de wereld gekomen. Er kwam veel welvaart door alle snelle ontwikkelingen, maar ook door grote wantoestanden, armoede en groeiend verschil tussen rijk en arm. Het moest sneller, goedkoper en méér.
Machines vervingen mensen.
Eigenlijk zouden we kunnen zeggen dat de WO1 en WO2 hier mee te maken hebben gehad. Zonder onvrede en sociale misstanden zou men niet rijp geworden zijn voor bepaalde ideologie.
Zo ook nu. Door toename van angst op vele fronten, grote geestelijke nood, ongelijkheid en armoede en toename van macht van het grote over het kleine, afnemen van geloof, verharding van mentaliteit, is het menselijk gedrag al behoorlijk veranderd. We roepen om ander beleid.
We zijn de samenleving een beetje beu.

Doe er nog een schepje bovenop, verwijt de gestreste bange burger die ook zijn genietingen niet kwijt wil dat hij schuldig zal zijn aan grote sterfte en hij wordt mak als een lammetje. We zien dat het anders moet en zien geen oplossingen meer voor de huizenhoge problematiek.
Het virus komt op tijd…
Al langer weet men dat er een bepaalde groep is die meer macht wil. Globalisering, geen cash geld meer, 1 kaart met erop alle gegevens, biometrisch paspoort, verplichte apps om iemand te kunnen volgen, vaccins die het antwoord moeten geven; alles digitaal, onder mom van beter, handiger, makkelijker… en veiliger. Op naar één wereldlijk digitaal systeem. Toch 666, getal van het beest, waar de bijbel al van sprak?

We zijn ondertussen al lang gewend aan de streepjescode, scannen van boodschappen, digitaal zaken doen, online winkelen, chipknip, -tig kaartjes in je portemonnee, sneller internet. Eerst angstig en ook verzet. Toen het er toch allemaal kwam, gingen we er aan wennen, want we zagen toch wel het belang ervan in.
Ons gedrag is veranderd.
We vinden nu veel al normaal, waar er éérst er de angst voor was.
Zo gaat dat met alles. Eerst verzetten, bang zijn voor het nieuwe en dan voor je het weet, vind je iets normaal zonder dat zich iemand bewust afvraagt of dat normale wel goed is en… waar dat toe leidt.

Alle uitvindingen hebben iets goeds, maar kunnen ook heel liefdeloos gebruikt.
Zolang er liefdeloosheid, egoïsme, macht willen hebben in de wereld is, zal een vinding dus altijd goed en niet goed gebruikt worden. In die zin is het helemaal niet vreemd om vraagtekens te zetten bij bepaalde ontwikkelingen, zoals nu ook.

Op dit moment is de burger bang en kruipt hij angstig in zijn schulp. Zeker als hem verweten kan worden dat hij anderen kan benadelen, wil hij zijn best doen. We beginnen elkaar te verwijten dat we niet goed bezig zijn. Het ene kamp zegt: ’graag nog meer maatregelen’. Het andere kamp zegt: ’graag minder maatregelen’. Al met al wordt er dus verdeeldheid gezaaid.
Dat zorgt ook weer voor gedragsverandering.
We moeten uitkijken dat mensen niet tegen elkaar worden opgezet.

We krijgen complimenten of standjes als kleine kinderen. We houden ons ‘keurig aan de regels’
of worden gezien als onverantwoordelijke onruststokers die alles bagatelliseren uit onkunde.
Hoe komt het dat de groep mensen die niet bang is voor het virus nu aangevallen wordt en als onverantwoordelijk wordt gezien? Mogelijk omdat men schermt met zo deskundige wetenschappers, waarbij de randwetenschappers weggezet worden als te lichtgelovig, complotdenkers. We weten evenwel dat de regering niet goed geïnformeerd wordt. Ze bedient zich immers van bepaalde wetenschappers die uit een bepaalde hoek – namelijk uit de hoek van bepaalde grote eigenbelangen – adviseren.
Hoe democratisch is dat? Hoe eerlijk is dat, terwijl dus de groep kritische mensen aangevallen wordt? Ze worden dan meteen als aanhangers van domme complottheorieën bestempeld. Maar zonder allerlei bijzondere zaken die overal inderdaad rondwaren, is het voor ieder toch wel te zien dat je aan allerlei tekenen kunt zien dat er iets niet klopt? Je hebt er geen geloof in ufo’s of aliëns voor nodig om te zien dat er iets groots aan de hand is dat veel mensen dreigt te beperken.
Schimpen en schelden geeft ook gedragsverandering.

Mensen willen van nature goed doen. Die goede wil zit in ieder mens. De mens die wat meer volgzaam is, zal eerder de heersende opinie volgen omdat het meer in zijn aard zit te volgen. De meer mondige mens wordt snel lastig gevonden. Hij durft meer ‘out of the box’ te denken, zoekt overal zijn kennis en laat eerder van zich horen en stuurt daarmee ongemakkelijk de heersende plannen in de war. Ze moeten daarom in diskrediet gebracht worden.
Ook dat gedrag hoort bij de menselijke natuur. Zwak maken wat je bedreigt…

Er is een plan bedacht – achter de schermen natuurlijk – waarin men beschrijft hoe je een volk tot verandering van gedrag kunt bewegen. Houd iemand bezig met leuke dingen of leidt hem af met zaken die urgent zijn, aandacht nodig hebben om te overleven, maak iemand bang, indoctrineer iemand met sterke herhaaldelijk op je inbeukende niet meer te negeren info via de media die ook weer wordt gestuurd door mensen met bepaalde belangen en.. men gaat het geloven en zal meer volgzaam zijn uit angst of moedeloosheid. Je gaan het opgeven. Ook verandering van gedrag.

Iedereen praat elkaar na. Ga eens in gesprek met je medemensen en dan zie je dat het snel gebeurt
dat je eigen mening staat en valt met de mate van risico dat je durft te lopen. Ook weer heel logisch.
Allerlei belangen worden verdedigd of… aangevallen.
Zo probeer je de andersdenkende te verzwakken. Waar je eerder hoogstaand kon denken kun je nu vervallen in meer dierlijk denken. Ook weer verandering van gedrag.

We zijn allemaal heel blij met de positieve effecten van een lockdown en afstand bewaren: schonere lucht, meer eenvoud, vindingrijkheid, lieve initiatieven om de risicogroep en benadeelden op te peppen en te steunen. Fondsen, nieuwe werkvormen, enzovoorts.
De grote nadelen laten zich nog niet zo zien. Die komen later pas in beeld als de rek eruit is. Maar… zou het niet zo zijn dat dan ook tegelijkertijd de mooie effecten weer uitdoven? Dan komt alles in alle heftigheid tegelijk bij elkaar. Komen we er dan nog uit?
Nu zien wel al dat de files weer komen. Is dat uit angst om het openbaar vervoer te mijden of is de mentaliteit toch nog niet veranderd en vallen we weer terug op onze gemakzucht en onze gewoonten? Is het ook weer een menselijk gedrag dat we snel alle pijn weer vergeten zijn? En wil men ons doen geloven met het voorhouden van een vette worst dat alles wel beter wordt, dat de pijn weer wegebt? Ook weer inspelen op de menselijke veerkracht?

We weten ondertussen dat cijfers niet kloppen. Mensen uit IC’s die zijn overleden, staan te boek als coronaslachtoffers. Maar is bekend dat in veel gevallen de verkeerde behandeling debet is aan veel overlijdens? Iedere medicus weet dat morfine en 3 weken lang in eenzelfde onbeweeglijke houding, zwakke conditie tezamen voor trombose en embolieën kunnen zorgen, waardoor veel mensen overlijden aan hart- of herseninfarcten. Waar moeten we nu bang voor zijn? Voor Corona of voor de maatregelen en de behandelingen? Worden we zwak en goedgelovig als we bang gemaakt worden voor de ziekte als we maar goed geholpen lijken te worden? En is die hulp wel de juiste? Is dat allemaal wel nodig?

Ieder zegt: ‘niemand kent dit virus. We moeten het leren kennen’. Dat kan niet als we geen groepsimmuniteit kunnen opbouwen als we allemaal binnen zitten. Waarom beschermen we niet alleen onze oudere zwakkere - als zij dit zelf ook zo in vrijheid en weldenkendheid kiezen – mensen en laten we dan maar op hoop van zegen de gezonde mensen de maatschappij aan de gang houden?

Aandacht ligt allemaal op de ziekenhuizen en de artsen die overbelast zijn. Men neemt de maatregelen allemaal om de piek uit de IC’s weg te houden, zegt men.
Ieder zegt: ‘niemand kent dit virus. We moeten het leren kennen’. Dat kan niet als we geen groepsimmuniteit kunnen opbouwen als we allemaal binnen zitten. Waarom moet ieder binnen blijven en beschermen we niet alleen onze oudere kwetsbare ouderen - als zij dit zelf ook zo in vrijheid en weldenkendheid kiezen – en laten we dan maar op hoop van zegen de gezonde mensen de maatschappij aan de gang houden?
Geeft e.e.a. niet een vertekenend beeld van de ernst van het virus en maakt de onlogica in veel regels dat mensen niet onverschillig worden omdat ze het gevoel hebben niet serieus genomen te worden of verkeerd worden voorgelicht?
Het maakt wantrouwend.. Ook dat heeft weer een verandering van gedrag tot gevolg.

Wat men ook als doel stelt, hoe men ook denkt, mensen worden bang, moedeloos, raken opgebrand, onverschillig en gaan het opgeven.
Zeker als mogelijk zich een volgende piek of een lastige (ander) dilemma aandient.
We worden dan gelaten en zijn dan maar ten einde raad in voor draconische maatregelen waarvan we niet eens door hebben dat men er ondertussen mee bezig is om deze door te voeren. En waar er iets van doorschemert, haalt men ineens de domme complotdenkers erbij die onrust veroorzaken.
Mogelijk roept men om nog meer en strengere maatregelen, allemaal toch weer uit angst en moedeloosheid, maar ook om niet gestoord te worden in het idee dat iets bepaalds waar en goed is.

We zijn – als we niet uitkijken – bezig om elkaar met een scheef hoofd aan te kijken.
In plaats van - of dank zij - alle mooie initiatieven wordt mogelijk een klimaat geschapen voor wantrouwen, achterdocht, indoctrinatie, partijvorming, verdeeldheid en nog meer verharding.
Deze verkilling werkt echter vaak harder door in de maatschappij dan het zachte gelijkmoedige. Kijk naar de kliklijnen, roep om hardere straffen voor wie zich niet aan de regels houdt, roep om tracking systems en hardere maatregelen. Ook gedragsverandering.

Men roept dat men het virus lijkt te beheersen. De eer wordt aan de wetenschap en de politiek gegeven. Of - en nu komt het - is er toch een kracht die sterker is dan het kwaad, maar die nergens bij naam wordt genoemd?
Zo gaat het vaker..
Maar is dat niet de kracht van geloof in het goede, dat altijd nog weer sterker is, als er maar voldoende mensen zijn die in vrede van zich laten horen, niet bang zijn om uitgemaakt te worden voor lichtgelovig, complotdenker of onverantwoordelijk?

Misschien is het tijd om weer te zoeken naar de wezenlijke kracht die mensen – of ze nu voor of tegen iets zijn - kan verbinden. Het is de kracht van liefde die alert, sterk, werkzaam, vindingrijk, dienstbaar, daadkrachtig, eerlijk en hoopvol maakt.

Die kracht is het goede in de mens dat ook benadrukt mag worden.
Dat betekent dus niet juist niets doen, maar actief waakzaam zijn en aan de kaak stellen wat niet goed lijkt of niet goed is.
Dat meningen daarbij verdeeld zijn, is niet te voorkomen. Maar waar men vrijheid voor ogen heeft – wat een belangrijkste aspect van liefde is – zullen uitersten een middenweg vinden.

Zo kunnen dan angst, twijfel, onvrede, onverschilligheid, tweestrijd, boosheid, gelatenheid, verzwakking, moedeloosheid veranderen in vertrouwen, zekerheid, daadkracht, eenheid, versterking moed vinden. Deze eigenschappen geven het juiste en benodigde inzicht om welk probleem dan ook, op te lossen. Verschillende meningen en visies kunnen dan náást elkaar staan en niet tegenover elkaar. We zullen dan eerder het goede in iets of iemand naar boven halen, waardoor het kwade vanzelf afzwakt.
Snode plannen vinden alleen doorgang als er een voedingsbodem voor is.
Gedrag valt te veranderen. Zeker. Laat het dan ten goede zijn en niet overhellend naar gedrag geboren uit angst en verdeeldheid waardoor de grootste onvrijheid zal ontstaan.
Eerlijk blijven zeggen wat je er van vindt, niet bang zijn om de waarheid naar boven te krijgen, vertrouwen op de kracht van de liefde in welk mens dan ook doen allerlei bedreiging afzwakken.
Dat heeft ook gedragsverandering als gevolg.

De weg naar een nieuwe wereld begint bij niet bang zijn, maar alert zijn op wat het kwaad wil en waar dat op kan vasthechten.
Zolang je zegt dat dat kwaad niet bestaat of wel mee zal vallen, kan het groeien op zoveel angst en ongenoegen.
Waar ergens geen basis meer voor is, kan het ook niet groeien.
Wil je dat iets niet groeit? Dan moet je het ook niet voeden.
Het signaleren, het aan de kaak stellen is goed en ook nodig, al zul je er geen eer voor krijgen
of zelfs beschuldigingen over je heen krijgen.

Het donkere licht geven doe je door het te beschijnen.
Niet door het te veroordelen of te bevechten.
Het donkere heeft alleen licht nodig.
Zo wordt het donker licht, merk je het op en zul je er niet over struikelen!

Duisternis verdwijnt niet door het nog donkerder te maken.
Donkerte verdwijnt door licht sterker te maken.

Gods licht is eindeloos groter en machtiger dan het licht van welk mens dan ook.
Daarom moet je over alles Gods licht – het licht van ZUIVERE liefde - laten schijnen.
Wij zaaien zaadjes. Licht doet het groeien.

Wij kunnen niet alles laten worden. We kunnen wel alles rondstrooien waarvan we denken dat het goed is. Anderen pakken het op via ‘toevallige’ ingevingen en door ‘toevallige’ gebeurtenissen geraakt worden, alert gemaakt zijn en.. aan het werk gaan.

Wij wikken, God beschikt. Anders gezegd: we proberen allemaal vanuit een bepaalde intentie het goede sterk te laten worden in woorden en daden. Gods licht werkt via geestelijke impulsen vanuit de hele informatiesoep die wij rondstrooien dát er érgens het goede door gebeurt. Wij hebben de verantwoording om in een zo zuiver mogelijke intentie dat te denken en te doen, waardoor de juiste inzichten en lessen op de juiste plaats in de juiste tijd worden geleerd.

Hoe meer mensen uit liefde iets beogen, des te meer God heeft om er iets goeds uit te laten worden. Hij heeft ons nodig. De mens is schepper van zijn toekomst.

Ook uit deze crisis kan het goede komen. Er moet dan wel voldoende draagvlak voor zijn.
De gewone mensen om ons heen bewust maken, is het beste wat we kunnen doen. Het wereldwijde web van digitalisering zal ons gevangen kunnen nemen en houden en op den duur werkelijk onvrij kunnen maken. Datzelfde web kan ons ook moeten loslaten als je de mazen van het web maar kent. Kennis geeft macht. Kennis uit liefde geeft de werkelijke kracht om te voorkomen dat je gevangen wordt in onvrijheid.
God heeft het laatste woord, maar wij mensen moeten kiezen wat we willen.

Sonne Hoover