Wat is het werkelijke licht van Pasen?
In vorige artikelen (april 2022 en maart 2023) noemde ik al de oorspronkelijke reden van het vieren van het Pesach: de bevrijding van het Hebreeuwse volk uit Egypte waar zij als slaven leefden. De bevrijding uit Egypte staat symbool voor het vrij worden van je eigen wil die je meestal wel gevangen houdt in een staat van gebrek ervaren. ‘In Egypte gevangen zijn’ betekent dus slaaf zijn van je ego en materie.
In het kort eerst het Paasgebeuren:
Jezus Christus is mens geworden God. Gods kern heeft Zich met een menselijk lichaam omhuld om zodoende te leven onder de mensen om tot voorbeeld te zijn van wat bedoeld is met eerlijk en oprecht niet stoppend, Gods beloofde en woord in de praktijk te brengen. Het doel is om niet de eigen menselijke wil van het verstand, het lichaam, de buitenwereld en materie van ons vraagt, te doen, maar dat wat de onbaatzuchtige liefde van en door ons wil. Bedoeling is dus om al wat onrechtmatig, onecht en dus liefdeloos is, af te leggen en om het echte, ware goddelijke van onze ziel te zoeken, te kennen en te vervolmaken tot zoveel mogelijk waarheid en licht. Steun hierbij is de geest van God die ons begeleid en in ons woont.
Dat proces van vervolmaken is alleen mogelijk door het doen van de wil van De Vader, dus lief te hebben zonder voorwaarden. Jezus heeft ervoor gekozen om de wil van de Vader die in Hem was, in praktijk gebracht. Hij luisterde dus naar de Geest van God in Hem, en niet naar wat Hij als mens met zijn eigen wil wilde. Hij liet Zich als God die notabene het hoogste is, totaal vernederen, martelen en doden alsof Hij totaal geen macht had en niets te vertellen had. Hij stond hierdoor echter juist boven satan die nooit verwacht had dat Jezus zover zou gaan om Zijn lichamelijk leven te verliezen. Deze daad van Jezus was en is er echter de reden voor geweest dat satan een enorm stuk vrijheid werd ontnomen en de mens die Jezus navolgt werd ‘losgekocht’ om blijvend slaaf te zijn van satan. Immers, voortaan zou geen mens door Jezus’ offer meer slaaf hoeven te zijn van het kwaad omdat hij door Jezus de weg die vrijmaakt van kwaad, heeft leren kennen. De mens zou voortaan ‘alleen maar’ uit vrije wil hoeven te kiezen voor Jezus, Zijn leven als voorbeeld te nemen, Zijn offerdood te aanvaarden, om zodoende los te komen van ego en verleiding om kwaad te doen. Daarmee is die mens dan verlost van het slaaf zijn van al wat liefdeloos en onecht is en begint hij pas te léven! Voor ieder mens die dit wil, is Jezus dus Verlosser. Dat betekent niet alleen maar geloven dat dit zo is, maar logischerwijze dit geloof ook leven. Immers, zonder dat je geloof in de praktijk brengt, verandert er niets en blijf je dood van binnen. Alleen het DOEN van wat werkelijk Gods wil is - voor zover jou dit lukt en gegeven is - vormt je wezen om in puur licht, liefde. Voor ieder mens die dit wil, is er dus ‘verlossing van den boze’.
Jezus heeft vanuit Zijn eigen volstrekt vrije wil gekozen om de wil van de onvoorwaardelijke Liefde (dat is Zijn Vader, Zijn wezen) te doen. Daarmee ontnam Hij satan megamacht en invloed waardoor satan ook nooit maar dan ook nooit meer zal kunnen winnen. Al zou satan kunnen winnen, dan zou geen mens iets kunnen ervaren van God en het eeuwige leven waar geen enkele dood, stilstand, verval, lijden, onwetendheid, pijn of welk gebrek ook, meer is. Wie dus Jezus’ offer aanneemt en zelf probeert te leven naar de liefde die God bedoelt, ‘heeft de opstanding uit de dood naar het leven’ al in zich. Immers, waar een mens Liefde wil en doet voor zover hij dit kan, is er voor hem geen donkerte en dood in zijn ziel, want dat wil hij niet! Deze mens is dan ‘opgestaan ut de dood’, want hij lééft met en door en voor liefde, al lukt dit heus niet voorbeeldig of LIJKT dit niet te lukken.
Jezus vormde de stof waar Zijn lichaam uit bestond en die gevormd was uit satans meest harde ego, om tot puur licht dat eeuwig straalt. Dit is het verheerlijkt geestelijk lichaam waarmee Jezus Zich aan allerlei mensen heeft laten zien en nog laat zien waar dit de bedoeling is. Ieder eerder stoffelijke cel werd dus omgevormd tot puur licht. Al wat maar een beetje liefdeloos en gericht in de materie was, werd dus ontdaan daarvan. Wat ‘overbleef’ is de eeuwige zuivere liefde. Uit die liefde die een geestelijk licht is dat overal doorwerkt en straalt en het leven zelf is, bestaat een verheerlijkt lichaam. Een lichaam kan alleen verheerlijkt als alle stof ontbonden is door de wil niet meer te kiezen voor de materie, het ego, maar voor de eeuwige liefde. Deze eeuwige liefde is de basis, bron van alle mensen en al wat is waar dan ook in de schepping ooit of toekomstig. Deze liefde is God en heeft ALLES, alle intelligentie en ideeën in zich. Zonder God zou er niets maar dan ook niets bestaan.
Met dat omvormen van puur satanisch bewustzijn in Jezus’ lichaam dat Jezus’ ziel moest dienen in Zijn missie, werd dus satan enorm veel bewustzijn onttrokken. Daarom kan hij ook nooit méér worden dan God, Die trouwens ook zijn bron is! Dit te moeten erkennen maakte satan dus eigenlijk kleiner, alhoewel hij nog steeds vrij is om mensenzielen voor zijn duistere leugenachtige, liefdeloze praktijken te winnen. Alleen, sinds Jezus Christus heeft ieder mens de juiste tools om de weg naar God terug te vinden en wel door het willen aannemen van Jezus’ leer en Zijn praktijkvoorbeeld te volgen. Dat betekent dus dat ieder mens zijn ego dient te kruisigen. Doet hij dit, dan vormt hij zijn eigen bewustzijn om tot licht in God, waarmee hij eeuwig leven zal en geen prooi zal kunnen zijn van satan, het kwaad, omdat deze mens dat dan herkent en er niet aan mee wil doen en bereid is steeds een echter, beter mens te worden om Jezus’ wil. De mens zal dus meer en meer moeten willen lijken op God en gelijk moeten willen zijn aan Zijn wezen. Daarom zegt God: ‘Ik ben de Ene en Almachtige. Volg Mij en je zult zalig worden.’
Zou Jezus Christus dit offer niet gebracht hebben en de opstanding van Zijn geesteslichaam niet gebeurd zijn, dan zou de aarde allang uit haar voegen gebarsten zijn door alle vreselijke kwaad dat nog veel meer had geweest dan nu. Geen mens zou dan het eeuwige vrije leven bereikt kunnen hebben, omdat de mens geen enkel bewijs, getuigenis en weg tot eeuwig leven na de dood gehad zou hebben gehad en dus ook geen richting, hoop op bevrijding van alle ellende. Wat nog mooier is te weten, is dat satan dus nooit kan winnen van God, omdat bij de afspraak die er was tussen God en satan bedongen is, dat satan verliezen zou als Jezus Zijn offer als enige Godheid zou hebben gebracht.
Het gaat er dus om dat de mens door wat we vieren met Pasen vrijgekocht is van satan en een vrij mens kan worden als hij dit wil in Jezus’ naam. Dit te weten en zich te richten naar Gods 10 geboden die Jezus heeft uitgelegd en heeft voorgeleefd, doet de mens ‘opstaan uit zijn graf van liefdeloosheid’, waaruit een mens nooit zelfstandig zou kunnen opstaan. Hij zou de weg immers niet kénnen en ook niet kúnnen gaan omdat zijn liefde nu eenmaal veel te wensen over laat en hij te zwak is om uit eigen kracht het kwaad te weerstaan. Jezus komt ons dus tegemoet omdat Hij weet waar wij zwak zijn, van ons houdt omdat wij kinderen zijn van Zijn leven, vonken zijn van Zijn licht, liefde van Zijn liefde. Jezus wil niets anders dan dat Hij helemaal compleet is. Dat houdt in dat Hij niet eerder rust totdat ieder mens is ‘thuisgekomen, teruggekeerd’ in de hoogst mogelijke liefde en vrijheid die God is. Ook satan moet een keer verlost en thuiskomen in Gods eeuwigheid, want ook satan is een vonk van God, zij het een zeer hoogmoedige, eigenzinnige, egoïstische, liefdeloze geest die talloze geesten voor zich laat werken op grond van valse beloften, vals uitleg, verleidingen, dreigementen of wat ook. Wie Jezus bovenaan zet, wordt vrij en zal eeuwig leven, of anders gezegd: ‘opstaan uit de dood’ en zich bewust worden van al wat was, is en zal zijn.
Uitleg van symboliek in het Paasverhaal:
Het heilig avondmaal: Jezus vroeg zijn discipelen om met Hem het laatste avondmaal te vieren. Avondmaal vieren houdt in dat je het woord van de liefde leert kennen, het belang ervan inziet, dit wilt doen en bevestigt door die liefde zoveel mogelijk te doen. Het drinken van de beker betekent dat je het bloed van Jezus – dus het leven dat Hij voor je vergoot - aanvaardt. Je erkent hiermee dat je door Jezus offer vrij bent gekomen van wat het kwaad wil. Je doet immers dat niet meer expres en bewust en doet je best om dankbaar je leven te leven bij het weten dat je later bij Jezus komt en nu kracht krijgt om je eigen leven zo goed en kwaad als het gaat gestalte te geven.
Je neemt het brood – Jezus woord en lichaam – als voeding. Je voedt je met de leer van God, het evangelie en wordt erdoor gesterkt omdat het je kracht, richting (voeding) geeft in het doolhof van het leven waarin niets lijkt wat het is, waarheid leugen wordt en leugen waarheid lijkt. Als je het ‘brood en de wijn neemt’, heb je dus optimale geestkracht (wijn) en kennis (brood) om er het leven mee door te komen op weg naar vrijheid op aarde al een beetje, maar ooit volledig. Later na het aardse leven zie je wie je ten volle bent en ‘woon’ (leef) je in God waar geen dood meer is. Daarom zegt Jezus ook: ‘hou dit heilig avondmaal ter Mijn gedachtenis’. Dat betekent niet dat je werkelijk brood of wijn tot je moet nemen in een kerkelijk ritueel alsof je dat iets zou helpen. Het is het geloof in Gods woord en Jezus die God is en de goede intentie die je helpt en dus sterkt om dat woord van waarheid en liefde in de praktijk te brengen. Heilig is helend. Voeding door God gekregen in de vorm van Zijn woord in de Bijbel die vertelt van Gods altijd voortdurende liefde, troost, Zijn beloften, Zijn eindeloze zorg om jou en al wat je nodig hebt te weten, zal je heel maken (helen). Je ziel zal geheiligd (heel, gezond) worden als je het brood en wijn als avondmaal nuttigt. Je zorgt er immers voor dat het zwakke, zieke, liefdeloze, onechte in je verandert in het gezonde, sterke, liefdevolle echte. De maaltijd in de avond staat voor het nemen van brood en wijn die je sterken juist op de lastige momenten van je leven, de avond. Natuurlijk is dat het makkelijkste met mensen om je heen die je hierin helpen en ook weer sterken.
Gevangenneming van Jezus: de meest echte liefde wordt schuldig bevonden aan allerlei misdaden, maar het kwaad gaat vrijuit omdat mensen uit allerlei eigenbelangen de hand boven het hoofd houden. Het volk kiest uit angst voor straf van God, waarmee de Farizeeërs het volk mee om de oren sloegen, voor wat deze zogenaamde Gods kenners wilden. Zij wilden Jezus dood omdat ze woest waren op Hem. Hij deed immers de wonderen die zij niet konden, terwijl zij beweerden ‘verlengstuk en plaatsvervanger‘ van God te zijn. Maar juist zij zouden dan werkelijk respect hebben moeten afdwingen door hun liefdevolle leefwijze. Zij waren het echter die om allerlei eigenbelangen (macht, geld, wellust) het volk in bedwang hielden met de dreiging dat God zou straffen. Ze zagen eigenlijk wel dat Jezus geliefd was en de beloofde Messias was, of twijfelden op zijn minst, maar ze kozen voor al hun eigenbelangen en maakten het volk tot slaaf van angst en onwetendheid. Zij verordonneerden mensen juist tot groot lijden, grote onvrijheid en armoede naar lichaam en geest door hen onmenselijke straffen op te leggen ‘in de naam van God’. Het zou goed zijn voor hun ziel..., riepen zij. Ze leefden juist een leven dat contra was aan wat Jezus leerde en liet zien. Zo kwamen veel mensen van God af te staan, waardoor zij in al hun menselijkheid prooi werden van onwetendheid en ook weer eigenbelangen en.. vooral angst voor God in plaats van liefde voor God. De liefde werd dus in feite belachelijk gemaakt en bespot en.. gedood.
Bespotting: Jezus werd bespot en uitgedaagd om zijn macht te laten zien. Dat deed Hij echter niet. Jezus wist: de liefde getuigt van zichzelf. Ze heeft geen toeters en bellen, verweer nodig. Jezus had Zich kunnen redden in een oogwenk. Sterker nog, Jezus had ook niet op aarde kunnen zijn om Zijn offer te brengen. Maar dit alles moest zo gebeuren opdat de mens de weg die leidt naar een geestelijk voortbestaan met een vergeestelijkt lichaam, zou kunnen vinden
Zoals liefde in onze tijd belachelijk wordt gemaakt en men alleen macht en ontwikkeling van techniek zien als redding, wordt ook de liefde, het stille, eenvoudige belachelijk gemaakt en bijna onmogelijk gemaakt om er te zijn. Daardoor worden we ziek en ongelukkig. We zien immers waarden en normen met voeten getreden en verstikken bijna in een steeds hardere, onnatuurlijke wereld die zegt het beste met de mens heeft voor te hebben, terwijl we zien dat het gaat om macht en hebzucht van maar een bepaalde groep. We bespotten ook zelf het eenvoudige, mooie, zachte, liefdevolle, tere, want we denken te kunnen overleven door hardheid en ‘zorgen voor jezelf’. We overleven door onszelf staande te houden, maar beseffen niet meer hoe het is om in eenvoud zonder moeten en stress, te leven. We denken zelfs dat al dat lijden en al die overvloed en weelde nodig zijn om een beetje gelukkig te zijn. Dat geluk iets innerlijks is, is echter lastig te bedenken als je zelf ook amper hebt meegekregen wat werkelijke liefde eigenlijk is, je erg teleurgesteld bent, zwak bent, speelbal bent van wat de maatschappij van je vraagt en de wetenschap beweert, en je niet meer weet en niet meer gelóóft dat God in jezelf nog steeds verwezenlijkt kan worden, als je dit maar wil en leeft volgens de liefdevolle wijze adviezen die je leven zoveel echter en eenvoudiger maken. Spotten met de geduldige pretentieloze liefde is een onnatuurlijk leven leiden vol eigenbelangen die we dan trouwens normaal en goed en geluk en vrijheid brengend noemen.
Verkopen, verloochenen: Zoals Petrus uit angst maar ontkende bij Jezus te horen, ontkennen wij ook uit allerlei angst en gemakzucht om voor de liefde en waarheid te willen strijden. We zijn bang dat de mensen die tegen ons zijn ons weten te vinden en heulen dan maar met de vijand, die ons wil controleren, onvrij maakt en slaaf doet zijn van al wat liefde juist verzwakt. We verkopen onze ziel en zaligheid voor aards tijdelijk gewin. Zoals Judas Jezus uitleverde om geld, gooien wij ook dat wat ons werkelijke rijkdom geeft, weg.
Handen wassen in onschuld: Pilatus keek weg van wat hij zag. Hij zag een in en in goed mens, maar durfde niet tegen Herodes op die hem zijn ambt zou kunnen afpakken als hij anders handelde dan Herodes wilde. Herodes was bang dat Jezus een aards koning wilde worden en wilde daarom Jezus gevangen hebben. Toch zag hij wel wat in Jezus. Maar hij was zwak en koos eieren voor zijn geld en liet het volk maar kiezen. Hij dacht dat het volk er voor zou kiezen om Jezus vrij te laten, maar ze kozen voor Barrabas, de moordenaar. Hierin zie je dat de wereldse mens niet verder dan zijn neus lang is, kijkt en gewoon maar uit kortzichtigheid maar vooral achternalopen en angst voor eigen hachje doet wat het makkelijkste is in de hectiek van wat ‘iedereen vindt’. Wegkijken doen we makkelijk als we voor een keus staan die ons - aards gezien - mogelijk niet goed bekomen zal. We zijn vaak bang voor de waarheid en gaan maar mee met wat men voorschotelt als goed en waar, zoals we ook mensen die zorg nodig hebben in de kou laten staan om een bepaalde groep mensen die angst zaait op valse grond van aannamen en eigenbelangen en ons dingen opdringt te doen en te laten. We laten ons allemaal te makkelijk voor het karretje van de heersende moraal spannen, weer uit gemakzucht of angst om plaats te bepalen, zoals ook Petrus, Pilatus en Herodes. Toch vraagt werkelijke liefde, dat we ervoor vechten en ons ware gezicht laten zien en ons uitspreken voor wat waar en goed is, ongeacht gevolg! We moeten durven het leven te verliezen om het juist te winnen…
Kruisigen: we hangen de liefde aan het kruis, zoals we zelf tegen beter weten in belangrijke dingen verkwanselen, uit angst om aanzien, goede baan, geld of status te verliezen. We begrijpen niet dat we als we de liefde in ons kruisigen, we meer dood dan levend zijn en ons hart begraven onder verstandelijk redeneren en regels die ons worden opgelegd als doekjes voor het bloeden. We lijken dan levendig door het nastreven van allerlei leuke dingen en materialisme, maar zijn in wezen zo dood als een pier als er geen liefde voor de waarheid en de mensen om ons heen meer basis is. Als dat uiterlijke ons dan ontvalt, slaat de schrik ons om het hart. We zien dan dat we leeg zijn en er niets is dat ons overeind houdt.. Als onze ziel dan zo goed als dood is, is er de depressie en hopeloosheid, waardoor we lichtvoetig omgaan met het leven van onze medemens en dat van onszelf en we zelfs maar dood willen.
Toen Jezus stierf werd het donker en beefde de aarde: Als je de liefde doodt en deze in jezelf écht meer dood dan levend is, wordt het donker, want we zijn dan speelbal van wat alleen de aarde, de materie te bieden heeft. Een aardbeving schudt ons gemoed door elkaar.
De waarheid doet de waarde van onze schijnschatten (zogenaamde gelukbrengers) inzien. Onze wereld wordt door elkaar geschud. We weten niet meer goed wat waar of niet waar is. We zijn de weg kwijt en voelen de bodem onder onze voeten verdwijnen. Met de liefde is immers ook de richtlijn die liefde biedt en die bodem hoort te zijn in ons leven, weg. Als de liefde verdwenen is, zien we pas in in welke problemen en donkerte we ons hebben begeven en slaat dat inzicht alle grond onder ons weg. Maar… dan is er de Liefde van God die ons overeind helpt. We moeten dan wel in ons beven en wankelen, God toelaten..
Het lichaam van Jezus werd in het graf gelegd: Ook wij leggen het lichaam van Jezus - het woord van God dat in de Bijbel beschreven is - maar ook Jezus’ leven als voorbeeld, in het graf. Anders gezegd: we doen er niets mee. De liefde gaat dus dood, nadat deze (in ons) al zolang leed door onze onwil, ongeloof en eigenwijsheid. We denken die liefde niet nodig te hebben en investeren er niet meer in. De wereld geeft ons wat we willen en we denken er gelukkig door te zijn.
Met een witte steen ervoor: De witte steen voor het graf staat voor de hardheid van het verstandelijk denken dat ons hart omhult. Ons hart is ons babybed maar ook het graf. We ‘liggen erin’ om ons te laten omringen door liefde en te leven vanuit liefde. Dat ‘bed’ (schuilplaats, basis) waar wij ‘wonen’ wordt echter een graf als we ons afstoten van liefde of als ons liefde wordt ontnomen. Zo onthielden we ook Jezus onze liefde voor Hem, want we vonden, vinden Hem ‘niet de moeite waard’ en beschuldigen Hem van verraad omdat Hij ons niet helpen zou, zoals ook het volk en Pilatus Jezus beschuldigden van verraad, terwijl Jezus de goedheid Zelve is. Ons hart is graf geworden als we de liefde die als levenskiem ons hart aanzet tot kloppen, doden door hem niet te voeden door deze liefde niet te gebruiken. Met de tijd kan de liefde er niet meer in en niet meer uit. Het wordt dan donker in het hart, want door de steen die we er zelf voor rollen, kan het licht er niet in, maar ook niet uit. Die steen moet met behulp van een engel weggerold worden. Met andere woorden, het licht kan er weer in als we ons laten helpen en niet uit eigen kracht alleen het kwaad proberen te weerstaan maar ons door God laten helpen. Dat laten helpen begint met het toelaten van werkelijke liefde en loslaten van eigenliefde. Dat is immers de steen! De buitenwereld is vaak sterker dan ons geloof in liefde en de kracht ervan. Die ‘steen’ belemmert het licht.
Tuin: Maria en Maria van Magdala vinden het graf leeg. Zij staan voor onvoorwaardelijk en kinderlijk eenvoudig geloof, dat geen last heeft van een ‘dikke witte steen’ die voor het graf (hart) is gerold. Sterker nog, zij omgeven hun hart niet met een steen. Ze hebben gewoon simpelweg lief, al begrijpen ze de helft niet van wat er gebeurt. Zij zitten niet vast in denken en haarkloverij over wat waar of niet waar is. Zij leven vanuit hun hárt dat waarheid doet herkennen. Zij zijn niet voor niets de eersten die zien dat Jezus’ lichaam verdwenen is. Zij hebben zich niet laten weerhouden lief te hebben en kauwen niet op letters zoals zoveel schriftgeleerden (waaronder theologen die kissebissen over wat wel of niet waar is en ook weer in menselijk denken en bewijzen willen hebben, gevangen zitten). De ‘Maria’s’ zijn in de tuin van het leven, en leven ongecompliceerd en eenvoudig van hart en kunnen juist daarom de waarheid van de kleine en grote dingen eerder zien dan menig gestudeerd mens die moeilijk bij zijn geloof kan vanwege al die zogenaamde wetenschappelijke kaders en bewijsvoering.
Engelen: Waar de mens de liefde in het graf gelegd heeft, is er méér nodig dan alleen eigen verdienste en eigen kracht. Het beroep doen op de geestelijke wereld via God, maakt dat er een opening komt in het opgesloten zitten in je kille verharde binnenste. Dat binnenste - het hart - wil leven, maar komt er op eigen kracht amper meer bij, omdat het verstand alle prille geloof en hoop kan wegpraten en kan afdoen als dom, onmogelijk, niet bestaand enzovoort. De mens die de moeite neemt op zoek te gaan, zal vinden. Hij krijgt hulp van de geestelijke wereld (engelen en ingevingen) die de steen van ongeloof weghalen.
De mens die dan de moeite neemt om in het graf te gaan (in zijn eigen hart te kijken) ziet dat het leven eruit is, maar ziet ook dat de dood er niet meer is! Hij gaat dan verder op zoek, want de engelen - de stem in het hart - zegt: ‘Wie je zoekt, is hier niet meer’. Zoek Hem bij de levenden’. Bij het graf - in onze hoogste nood, donkerte, geestelijke dood - zijn engelen. Zij attenderen ons erop de Liefde niet te zoeken waar deze niet is. Zij zeggen: 'zoek die liefde in jezelf, in de medemens, in God die er voor je is'.
Liefde is ook niet waar dood en inactiviteit of vooringenomenheid en aannamen zijn. Liefde is in actie, beweeglijkheid, willen groeien, ontwikkelen, kortom in….leven! Daarom moet je ook niet naar levenden in een graf zoeken! Hier spreekt de hoop uit alsnog tot leven te komen als… je de liefde maar niet zoekt in niets doen en ongelovig blijven! Je zult om werkelijk rust te vinden - ook al is je leven een puinhoop en lijkt alles dood en liefdeloos - bij jezelf te rade moeten gaan om in te zien dat jou liefde en kijk op wat waardevol en echt is, zeer gebrekkig is. Je goede wil hiertoe zal je de juiste inzichten en kracht (hulp uit Gods engelen) geven.
Jezus’ verheerlijkt lichaam: De vrouwen zien iemand van wie ze denken dat het de tuinman is, tot ze de wonden zien, maar ook Jezus’ vertrouwde stem en liefde horen en voelen. Ze begrijpen nu dat er een leven na de dood is omdat ze Jezus in levende lijve zien. Ze begrijpen nu pas wat Jezus bedoelde met ‘Ik zal nadat de tempel is afgebroken, deze opbouwen en na drie dagen opstaan uit het graf’. Waar geest, ziel en lichaam (3 aspecten van mens zijn) zijn ‘wederopgebouwd’, door deze omgevormd te hebben tot zuivere liefde, dus geest, is er geen sprankje materie meer, maar pure geest. Dat is het verheerlijkt lichaam dat er voor ieder die werkt aan zichzelf middels Gods woord dat hem brengt tot het liefde ZIJN, wacht. In Jezus’ voorbeeld zien we dat dit mogelijk is.
Afdaling in hel: Jezus is in die drie dagen - geestelijk gezien - verschenen in de hel, waar iedere ziel tot dan wachtte op bevrijding (verlossing) van onwetendheid. Het offer dat door Jezus gebracht was, zorgde ervoor dat de ‘banden van de hel los gemaakt’ werden, waardoor de wachtende zielen die eerder geloofden aan het moeten doen van wat de wet voorschreef en Gods liefde nog niet konden begrijpen, inzagen dat het niet meer ging om de wet, maar om de liefde van Jezus. Ze begrepen het grote wonder en offer dat God als Jezus voor ieder mens had gebracht en konden dan nu uit liefde voor God tot Gods hemel (nabijheid) doorgroeien, wat niet mogelijk geweest zou zijn zolang ze ontzag voor Gods macht, wet hadden en niet de liefde als wet! Geen enkel ritueel, voorschrift of verdienste kan een mens bevrijden van moeten of kwaad doen. Het is alleen de liefde tot God, zichzelf en medemens die de mens verlost uit het graf, of te wel de hel waar geen liefde is, maar alleen de wet van moeten heerst. Jezus zie: ‘zie, Ik maak alles nieuw’. Dat is hier gebeurd. Voortaan is het de liefde die alles heel maakt en geen enkele onechtheid, moeten, dwang, controle. Wie dat zegt is slaaf van de hel en brengt liefdeloosheid omdat hij dit denkt te zijn en daarom ook is!
Het voorhang, het gordijn in de tempel schuurde op het moment dat Jezus stierf. Hij haalde de scheiding (gordijn) tussen wet en liefde weg. Immers, Jezus’ offer dat Hij uit liefde voor alle mensen bracht, liet zien dat niet de wét, angst voor God, de weg tot eeuwig vrij leven is, maar alleen de liefde die alle ego doet oplossen, de weg is tot volmaakt leven.
Verlossing van liefdeloosheid en alle soorten moeten, is alleen mogelijk als iemand niet meer gelooft in en vasthoudt aan wet, plicht en rituelen, maar uit liefde zich wil houden aan liefde die de enige wet is. Liefde heft dus iedere andere wet op en maakt deze ook overbodig.
Als je dan nu ziet dat er steeds meer wetten komen, weet je waar de wind vandaan waait en dient liefde sterker dan ooit gemaakt te worden. Dat is de oproep van Pasen. De mens kan en hoeft niet alles zelf te doen, want dat kan geen mens. Maar Jezus maakte de weg vrij. Je eigen verdienste is doen wat voor jou persoonlijk mogelijk is, maar dan wel vanuit het bovenaan zetten op je lijstje: de onvoorwaardelijke liefde waarvan je wilt dat deze in jou sterk wordt.
Gera Hoogendoorn-Verhoef