Uitleg van het Bijbelboek Genesis: de zeven scheppingsdagen. Deel 2

De tweede drie (scheppings)fasen, dagen van de week, donderdag, vrijdag, zaterdag en de zevende dag: zondag.

DE VIERDE DAG: donderdag Genesis 1: 14-19
En God zeide: ’dat er lichten zijn aan het uitspansel des Hemels om scheiding te maken tussen de dag en de nacht. Dat zij dienen tot aanwijzing zowel van vaste tijden als van dagen en jaren… En God maakte de beide grote lichten, het grootste licht tot heerschappij over de dag en het kleinere licht tot heerschappij over de nacht, benevens de sterren… Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de vierde dag’.
Dit vers is een struikelblok voor menig onderzoeker. Hoe zouden er immers nú pas lichten geschapen worden door God als Hij aan het begin van de schepping al zegt: ‘Er zij licht’.
Met ‘de lichten’ wordt bedoeld dat de aarde nu pas in deze vierde periode van wording in een vaste baan komt. Er komt ordelijkheid in de chaos. Overal is er wel licht, maar er is nog geen vaste koers. De aarde komt in de vierde periode in een vaste aan om de zon. Anders gezegd: pas als het hart zich richt in een vaste koers rondom Gods woord - de zon die licht in alles brengt - is leven mogelijk. Het menselijk leven draait dus om Gods woord. In deze vierde fase van ontwikkeling krijgt de mens door dat het het hart is waar alle leven begint. Hij kan dus in deze vierde periode ontdekken, beslissen vanuit het hart - de zuivere dienstbare liefde - te gaan leven. Het zal hem gezondheid en welvaart brengen. Daarom heeft het hart de middelste, meest centrale plek tussen de eerste drie ontwikkelingsfasen en de tweede, hogere ontwikkeling. Het hart is de verbinding tussen de binnen- en buitenwereld, de eerdere fases van ontwikkeling en de hogere.
Zoals zonder hart de mens dood is en bij stilstaan van het hart de mens dood gaat, is ook pas door liefde leven mogelijk en leefbaar en verwordt de wereld een wereld in verval die leidt tot dood als je de liefde verliest, niet gebruikt. Alles wordt dan donker en verkilt, waardoor dood feit wordt, geestelijk en lichamelijk gezien. Geen zon, geen leven.
Materieel gezien wordt de vaste koers bepaald vanaf dan door de zon en de maan. De zon is onze zon, de maan is onze maan. Geen bijzonder iets. Maar… het grote licht, Gods licht, de Oerzonnen, waren er al wel al heel lang. Dat was het eerste licht, dat in de duisternis kwam. Deze mega zonnen, ons nog onbekend geven uiteindelijk ook onze zon zijn licht…
Gééstelijk gezien is het grote licht Gods woord. Het geeft scheiding aan tussen dag en nacht. Tussen weten en niet weten. Tussen waarheid en leugen enzovoort. Gods woord dient als leidraad (koers bepaler) om ‘vastigheid’ te geven voor altijd, overal (dagen en jaren). Zo geeft ook de zon haar licht aan de hele aarde door juist haar 'vaste' plaats (  de aarde draait om de zon, maar de zon draait op haar beurt om een mega zon).
Gods woord - alles wat bij liefde hoort (de zon) - dient te heersen als licht over de nacht (de maan, de aarde). Het dient basis te zijn van alle leven, doelen, uitingen, waarden, normen, wetgeving en beleid. De mensheid, de mensenziel kan nooit meer zeggen dat hij niet weet waar het om gaat en waar hij zijn beleid en plannen op moet baseren. Het woord van God werpt immers een duidelijk, helder licht op wat donker, vaag is en waar lijkt maar het niet is! Dat geldt ook voor het zonlicht. Het is er altijd, alleen ziet niet ieder mens dat licht gelijktijdig...
De maan staat voor Jezus Christus die middels Zijn leven laat zien waar het er in de PRAKTIJK om gaat. Hij heeft immers de liefde en Gods woord in de praktijk gebracht en laten zien dat (geestelijke) dood ophoudt te bestaan en overwonnen kan worden, waar je gehele geestkracht die je kunt vinden in het doen van Gods woord, ook DOET zonder angst. Hij liet zien dat er een gééstelijk leven is na de lichamelijke dood. Hij overwon de duisternis met Zijn liefde en Zijn offer als totaal onschuldig mens. Hij was een lichtend voorbeeld te midden van de duisternis die de zogenaamde godsgeleerden veroorzaakten middels hun uitleg van wat Gods woord zou moeten zijn. Ze - de tempelheersers - hielden er een corrupt leven op na en ‘kruisigden het woord van God’ . Ze deden alsof ze God dienden. Erger kan het niet: de waarheid weten en vertellen, maar het niet doen! Materieel gezien waren zij er de oorzaak van dat Jezus - toonbeeld van zuiver liefhebben en zich houden aan Gods woord - werd gekruisigd. Zij konden Jezus niet luchten of zien. Hij herinnerde hen aan hun schijnheiligheid (schijnbare heiligheid (!)).
De Orde van God is in deze vierde periode van ontwikkeling het thema. Die orde is de dienende naastenliefde die in ieder mensenhart de boventoon hoort te voeren, wil hij gelukkig zijn en geluk verspreiden.
Zonder deze orde, dit begrip van de ander dienen vanuit de waarheid die in jou leeft, wordt het chaos. Deze orde is tussen de eerdere drie dagen en de latere drie dagen in geplaatst.
In de volgende 4,5,6e dag herhaalt de opbouw van de eerste drie dagen zich op een hoger niveau.
Waar er in 1-2-3 de These – Antithese – Synthese is te zien, is dat ook het geval in periode 4-5-6 alleen dan meer verdiept.
Liefde (1) en kennis (2) geven een juiste wil (3). Uit polariteiten, uitersten komt iets nieuws voort.
Op hóger niveau gaat het niet meer om de PERSOONLIJKE ontwikkeling. Deze is als het goed is voorspoedig verlopen met het zich houden aan Gods woord in de eerdere drie perioden. Als dat geleerd is, kan er op hoger niveau gedeeld worden door je persoonlijke kwaliteiten zoals deze in ieder mens weer anders en specifiek bedoeld zijn, te gebruiken.
Hogere inzichten, maar ook een meer verfijnde wil in ALGEMEEN BELANG volgen dan, wat ook het doel is van de hele schepping. Geen oordeel meer, geen boycotten van het andere, maar het toelaten van het andere om er zorg, aandacht, liefde aan te geven opdat dat wat niet liefde is en onwaar is, minder zal ontstaan en uitdooft. Dat proces begint met de dienende naastenliefde (4e dag/fase van bewustzijn in wat liefde is).
Er komt inzicht uit voort (5e dag), waardoor de mens(heid) in staat is het veroordelen los te laten waardoor het andere er mag zijn (zesde dag, periode van bewustworden).
Het is een belangrijk gebod van God: ’gij zult niet oordelen, opdat gij niet zelf geoordeeld worde’.
Zolang een mens iets AFKEURT en het geen liefde geeft, zal dat andere nooit liefde kunnen opdoen, waardoor het liefdeloosheid blijft.
Ook kan het zo zijn dat wat je afkeurt, helemaal niet af te keuren valt, al zint dat jou niet, ken je het niet, begrijp je het niet. Zolang je oordeelt, oordeel je dus jezelf, omdat je niet kunt deelnemen aan dat andere, waardoor je dus juist geen bewustzijn aan dat van jou toevoegt, wat nu juist de bedoeling is van je bestaan! Dat betekent overigens niet dat alles goed en waar is, maar… zolang je het bevecht zonder Gods woord, is het jouw strijd en is deze gedoemd te mislukken en vergroot en veroorzaakt deze privé strijd alleen maar ellende van welke aard ook.
Daarom zegt God: ’Eer alleen Mij, heb uw naaste lief, als uzelf en oordeel niet opdat gij niet geoordeeld worde’.
Waar je Gods woord als basis hebt, zul je de juiste kennis, tact, wegen, oplossingen vinden vanuit je hart (in het midden van je lichaam, het vierde chakra in het midden tussen 1,2,3 en 5,6,7) om juist dat andere - wat liefdeloos is - om te vormen of er een basis te scheppen waardoor dat andere wat liefdeloos is, niet kan bestaan! Het hart, de dienstbaarheid zonder oordeel geeft dus leven, zoals het hart bloed stuurt naar ALLE cellen. Je roeit niet iets uit door het te bevechten, of het te negeren, maar door het er te laten zijn en jouw liefde en waarheid groter te maken. Duisternis verdwijnt alleen waar licht verschijnt! Waar jij oordeelt als mens ga je in tegen Gods geboden. Immers, je doet dan mee met het sterker maken van donkerte en onthoudt het andere, de andere mens, de mens die anders denkt of leeft, jouw licht. Daarom kan deze mens nooit omgevormd worden, waar deze werkelijk liefdeloos zou zijn of onwetend van Gods liefde en Gods woord. Daarom zegt God ook: ‘er zijn licht’. Hij wil dat Zijn woord leidraad is voor het wikken en wegen van wat werkelijk goed en waar is of wat niet! Dat betekent dus niet vechten tegen, indoctrineren, of dwingen. Dat is al genoeg gedaan, omdat men God is gaan zien als een wreed, oordelend God die allerlei zaken eist en oplegt.
De orde van God – van de zuivere liefde dus – is in ieders hart te vinden. In de vierde periode dient de mens dit gevonden te hebben, zoals ook de volwassen mens de puberteit (het doen van zijn eigen beperkte wil) achter zich laat en nu het goede dan sterk gaat maken. De volwassen mens kiest bewust zijn weg en maakt deze sterk zoals hij ook huisje, boompje, beestje ‘doet’, waardoor hij juist een basis maakt voor het doen van dat goede. Dat goede is dan met een goed hart doen wat hij middels zijn lichaam, zijn talenten, zijn aard en voorkeuren dat IN DE NAAM VAN GOD kan en wil doen.
Deze vierde periode is de verbindende schakel, midden van de week, halverwege de reis naar heelheid van de schepping, de wereld, de mensheid en de mensenziel.. De wetgeving, sociale waarden en normen, (medische) wetenschappen, economie, biologie, religie zijn in feite altijd nog gebaseerd op Gods woord, al is dit in iedere cultuur, levensbeschouwing verminkt omdat menselijke ideeën voor meer waardevol werden gezien dan adviezen die God had gegeven.
De wil van de mens is dus verkeerd ontwikkeld. Dat begon al door het kwijtraken van wat wezenlijke liefde is, wezenlijke kennis is, wezenlijke goede wil is en hoort te zijn. Hoe kun je dan ook voorrang geven aan de juiste naastenliefde en moed hebben om deze ongeacht wat men – de wereld – er van zegt, doen en sterk maken? We zagen het in de vierde periode van onze schepping, de tijd van de vroege en latere middeleeuwen. Een en al dogma, rituelen wat je wel moest doen en geloven, wilde je niet gemarteld, vervolgd, verbrand worden als goddeloze. Op basis van menselijke meningen en belangen, verdraaide men Gods woord en schiep men op basis van dreigen met de hel en zaaien van angst een klimaat van volgzaamheid, waarin mening individu werd gedood naar lichaam en ziel. De mens was slaaf geworden van een verkeerd beeld van God. God werd gedegradeerd tot een liefdeloze God. Zo werd licht duisternis en duisternis licht…
Als mensheid zitten we aan het eind van de 5e periode. Een lastige periode van vele oorlogen, misstanden en huizenhoge problemen waar de mensheid geen uitweg meer ziet. Omdat God zo goed als kwaad weg is uit de maatschappij, volgen mensen wetenschap en wie de macht hebben en het ‘schijnen te weten’. Men beseft echter niet dat dit een tijd is van balans opmaken en (eindelijk) door schade en schande moeten gaan inzien dat de mens klein is en hulp nodig heeft van God, wil alles nog een beetje goed komen. De mens moet weer terug uit de overdaad, zinloosheid, ‘alles moet kunnen’ naar de orde van de natuur, van het licht. Maar… er is licht tekort. Daarom noemt God deze tijd de eindtijd. Een tijd die op het einde loopt omdat het niet veel erger meer kan! En zoals het ouder worden, de middelbare leeftijd een voorbereiding hoort te zijn voor het sterven dat gaat komen, dient ook het laatste van onze hoogmoed, liefdeloosheid, eigengereidheid te sterven opdat het licht in ons de ruimte krijgt.. In deze tijd dienen we alles te herzien in het licht der waarheid, Gods woord dat nog steeds geldt en altijd zal gelden. We kunnen dor naar periode 6, maar niet zonder slag of stoot. Er is immers zoveel donkerte gegroeid, dat onvrijheid en dood dreigt. Wat gaan we doen? Laten we eerst eens kijken naar de vijfde dag, vrijdag, het bijna eind van de week.

DE VIJFDE DAG: vrijdag Genesis 1: 20-23:
‘En God zeide: dat de wateren wemelen van levende wezens en dat het gevogelte over de aarde vliege langs het uitspansel des hemels’. Toen schiep God de grote zeedieren en alle krioelende levende wezens, waarvan de wateren wemelen, naar hun aard, en allerlei gevleugeld gevogelte naar zijn aard. En God zag dat het goed was en zegende het. God zeide: ‘weest vruchtbaar, wordt talrijk en vervult de wateren in de zeeën het gevogelte worde talrijk op de aarde’. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de vijfde dag.’
De wateren zijn alle stromingen, levensbeschouwingen, meningen die de mensheid, de mensenziel heeft, gelooft en wil.
Het gevogelte zijn alle hogere idealen, doelen en meningen.’ Zij moge talrijk worden en de aarde vullen’, zegt God. Met andere woorden wil God dat het menselijk hart (de aarde) gevuld wordt met hoge liefdevolle overtuigingen, wensen en daden.
Zeedieren en krioelende wezens zijn ook nodig. Zij zijn de nog latere idealen, wensen, die niet altijd wenselijk zijn, maar wel logisch omdat ieder mens weer anders is, andere dingen meemaakt. Zeker ook de liefdeloze. Veel mensen zijn onwetend van Gods woord en vooral van liefde verstoken, waardoor zij logischerwijze een andere kijk op het leven ontwikkelen en dus anders in het leven staan en andere waarden en normen en doelen hebben. Dat ‘andere’ zegt God, mag er ook zijn, maar: ’breng hen het evangelie, mijn woord van liefde’. Dát is de weg die alle duisternis opheft.
Dát woord van God is het licht. Jezus Christus leefde dat woord voor en was/is ‘het licht der wereld’. Hij kwam licht naar de wereld die in duisternis de weg zocht, brengen. Maar… waar de mens eigenzinnig is en zich beledigd voelt of macht wil hebben, kun je je voorstellen waarom is gebeurd wat er is gebeurd. Godsdienst werd en wordt opgedrongen, mensen worden veroordeeld, vervolgd en onderdrukt. Vrijheid en waarheid is overal in het gedrang waar Gods woord niet wordt gehouden, wordt verwrongen en wordt opgedrongen. Het is alles duisternis. Ook, júíst nu in de maatschappij.
Ook bij deze 5e dag zegt God weer dat al deze dieren meewerken aan meer licht. Immers, door al die verschillende daden ga je balans opmaken en zie je wat werkt en niet werkt. Daarom ontstaan er altijd weer op de puinhopen van zoveel ideeën en visies goede dingen die méér licht geven. God wil dat het hart overloopt van mooie daden in allerlei soorten en mate. Ze moeten immers de mens mogelijk maken om zijn uniciteit te beleven. Dat alles maakt de wonderbare schepping door al die verschillende mensen met verschillende kleur van wensen, leefstijl, gewoonten. God wil alleen dat al die pluriformiteit is geworteld in Zijn licht, in Zijn liefde, in Zijn waarheid. De mens heeft dan genoeg en kan er van alles door in vrede en liefde bereiken! Waar de mens die balans niet opmaakt en hij doorschiet naar goddeloosheid, zal hij sterven… zoals ook de liefde in hem verkilt.
Zoals ook de oudere mens in de middelbare leeftijd de balans opmaakt in zijn leven en inziet waar het er eigenlijk om had moeten gaan, wat hij nog kan doen en wat niet meer, zal ook de mensheid moeten inzien wat van werkelijk nut en werkelijke waarde is. Hij zal moeten gaan willen inzien dat zijn idee van wat waar en goed is, lang niet altijd waar en goed is, waar hij het referentiekader dat God is, heeft losgelaten.
In deze periode moet de mens, de mensheid doorzetten. Het moet hem ernst zijn om zijn doel te bereiken. Dat doel is een nieuwe maatschappij waarin het goed is vertoeven voor iedereen. Het is het eeuwigdurend vredesrijk van God op aarde dat Hij voor ogen heeft met de mens. Het Nieuwe Jeruzalem, de stad van vrede. Jeruzalem is de stad van vrede, het hart gevuld met dienende naastenliefde waardoor de mens is gaan inzien dat zijn idee over wat waar en goed is, dikwijls lijdt tot huizenhoge problematiek (milieuvraagstuk, enorme geestelijke nood, corona, verdrukking, verdeeldheid, onrecht, armoede, steeds meer nood in privé levens, grenzen verleggende, tegennatuurlijke technieken enzovoort).
Inzicht opgedaan hebben of alsnog beginnen opdoen is het thema in deze 5e lastige periode. Het is een lastige periode, want als je je doel niet voor ogen houdt, wil je opgeven. Dat is te zien in het feit dat de meerderheid van de mensen abortus heel normaal en humaan vindt, het goed vindt om te voorkomen dat gehandicapte kinderen geboren worden, zelfmoord overdenkt, euthanasie overweegt of wil, men organen wil overplaatsen, genetische manipuleren, kunstmatige intelligentie, deepfake, kortom grenzen van wat leven en dood is, opschuift. Allemaal om een menselijk doel ter realiseren, waarbij Gods doel ver te zoeken is. Zeg zelf, hoe kun je de wetten van onvoorwaardelijkheid toepassen in al die nieuwe ontwikkelingen? Het kán niet eens meer! De tijd waarin feit is dat de ‘moderne’ dingen, waarden en normen normaal geworden zijn, is een tijd die leidt tot onvrijheid en verval en… dood. Het is een tijd van verdeeldheid zaaien (coronapas), maar ook spelen met het leven en persoonlijke mensenlevens waarbij vrijheid van ieder mens wordt beperkt zogenaamd in het belang van vrijheid, veiligheid, gezondheid, maar juist wordt beknot!
Men zegt niet voor niets als : ’er gaat je een licht op’ en ‘de dag is begonnen’. Door inzicht ontwikkelt alles zich ten goede. In deze moeilijke tijd van vallen en opstaan en door de bomen het bos niet meer inzien, zal inzicht in wat waar en goed is  (het gevogelte) moeten worden verworven, want anders leidt alles tot verval en tot… dood. Die zal er zijn als onze maatschappij van nu doorgaat met het liefdeloze te willen en te doen. We hebben het over liefde, vrijheid, gelijkheid, maar er is ondanks onze beschaving en vele ontwikkelingen door de zo opgewaardeerde wetenschap nog nooit zoveel ziekte en narigheid geweest als nu. Het lijkt van niet, maar juist omdat de technologie, wetenschap zo ver gevorderd is, zou men alle problematiek hebben moeten overwinnen. De medische wetenschap zegt te genezen, maar er zijn nog nooit zoveel zieke en ongelukkige mensen geweest. Hoe kan dat als deze medische wetenschap zo goed is als ze pretendeert? Waar God erin was meegenomen, had ziekte moeten verminderen. Zo geldt dat bij elk facet van het leven.. en ook nu nog!
Helaas is het tegendeel waar. Dat geeft dus aan dat de mensheid de verkeerde richting is ingeslagen: die van de eigen waan, eigenwijsheid, hersenverstand waarin Gods wil ver te zoeken is. Het hart - de aarde - is nog steeds woest en ledig. We zien het in de vele woestijnvorming, verschraling van land, enorme natuurrampen en verlies van biodiversiteit om allerlei tegennatuurlijke redenen. De aarde laat zien dat al dat gevogelte en het gedierte maar zijn gang gaat. Wat natuurlijk is, is onnatuurlijk geworden. Wat onnatuurlijk is, vinden we normaal… Het gaat helemaal niet meer om de hoogste liefde. Het gaat in onze maatschappij om hedonisme, genieten zolang het kan, ongebreidelde hebzucht, alles willen, alles moet kunnen. Nergens is er een grens meer. We worden onvrij en gaan onze ondergang tegemoet. De bijbel waarschuwt niet voor niets voor de ‘Eindtijd’, waarin het de mens is die moet kiezen voor vrede en wezenlijke dienstbare liefde God, óf voor onvrede, eigenliefde en de macht van het kwaad. Tekenen zijn er voldoende. Nu nog herkennen en het goede weer gaan opzoeken en willen..
Maar… er komt weer een nieuwe dag, na de avond. Dus.. er is hoop: er komt een nieuwe kans voor evenwicht tussen goed en kwaad. De zesde dag komt na de vijfde…

DE ZESDE DAG: zaterdag, Genesis 1: 24-31
En God zeide: dat de aarde voortbrenge levende wezens naar hun aard, vee en kruipend gedierte en wild gedierte naar hun aard. En het was alzo… God zeide: ‘laat ons mensen maken naar ons beeld opdat zij heersen over de vissen der zee, het gevogelte des hemels en over het vee en over de hele aarde. God schiep de mens naar zijn beeld. Naar Gods beeld schiep hij hen. God zegende hen en God zeide: ‘ weest vruchtbaar en wordt talrijk. Vervult de aarde en onderwerpt haar. Heerst over de vissen der zee, over het gevogelte des hemels en over al het gedierte dat op de aarde kruipt’. God zeide: ‘zie ik geef u al het zaaddragende gewas op de hele aarde en al het geboomte. Het zal u tot spijze dienen.’ … Toen was het avond geweest en het was morgen gewest: de zesde dag'.
God zegt dat het mogelijk is (‘laat het zo zij het, dat de aarde moge voortbrenge…) dat ieder hart naar zijn aard dát aan goede daden voortbrenge wat maar door dat hart met liefde wordt gewild. Immers, het hart moet gevuld zijn met goed begrip van wat liefde is, een goede wil hebben om dat in de praktijk te brengen. De vijf voorgaande ontwikkelingsfasen zijn nodig om het evenwicht te brengen tussen allerlei uitersten. Er moet een synthese worden gemaakt uit polariteiten (these Periode één en vier) en antithese (periode twee en vijf). Kortom, de lessen moeten geleerd zijn, opdat het hart zonder twijfel geduldig alles duldt wat maar op aarde aan het gebeuren is. Net zoals de oude mens in de soms lastige ouderdom met een zwakker wordend lichaam en vaak allerlei moeite en pijnen, moet wachten op de verlossende dood. De dood is hier dan een sterven van eigenbelangen, de eigenliefde, de liefdeloosheid.
Met als reden, dat de innerlijke, geestelijke liefde dan eindelijk ruim baan krijgt! Deze kans is er nog steeds, alleen… moet al dat ongerief van dat laatste stukje wel worden geduld! Niet stil afwachten, maar werkzaamheid ontwikkelen en vreedzaam Gods woord in de maatschappij weer terugbrengen, onderwijzen en… doen! Wie dat niet wil - zegt de Bijbel - zal niet mee gaan in dat nieuwe rijk. Logisch toch, dat als je iets niet wilt, je dat ook niet hoeft mee te maken? Is het niet heel eerlijk dat wat je niet kiest, ook niet op jou wacht? Dat is de scheiding van schapen en bokken. Voor ieder dus wat hij wil. Je oogst wat je zaaide. Als we dit nu zo zeggen, vinden mensen God ineens cru en liefdeloos. Maar… is het niet juist liefde dat je krijgt waar je om vroeg? Daarom moet je wel weten WAT je vraagt, vanuit WELKE INTENTIE. Vraag je iets, hoop je op iets vanuit eigen belang of vanuit dienstbare liefde waarin het doel is de hoogste vrijheid, geluk, gezondheid, welzijn te realisteren? Welk eigenbelang ook, het hoort hier niet in thuis. Het moet Gods leer, Gods liefde zijn die een mens moet willen. Eigenlijk is de zesde dag een soort herhaling van de derde periode: Wat gaat de puberende mensheid kiezen? Gaat hij voor ego en zijn tijdelijke lijf, leden en goederen of gaat hij voor een altijddurende innerlijke vrede die welvaart voor IEDEREEN brengt? Blijft de oud geworden mens steken in een verlate puberteit van wikken en wegen en stug volhouden aan zijn eigen ego en lichamelijkheid of is hij bereid los te laten en toe te groeien naar een dieper niveau van bestaan waarin het uiterlijke steeds meer wegvalt opdat het innerlijke sterker wordt?
De goede vruchtbare dieren die de aarde bevolken zijn de wensen en daden vanuit een liefdevolle dus goede intentie. Die intentie ligt niet in het hersenverstand, maar in het hártsverstand, waar Gods stem als het goed is stuurt en leiding geeft. Om te zorgen dat mensen overtollige ballast kwijtraken, zal de natuur die verminkt is door gifstoffen, wanorde, belasting enzovoort, laten zien dat de mens met zijn verstand niets in de hand heeft. Daarom zie je veel natuurgeweld in allerlei vormen. Virussen, uitsterven, luchtvervuiling, bodemverontreiniging, meer wilde dieren, meer ziekten en epidemieën en persoonlijke uitzichtloosheid en doelloosheid.
In deze zesde periode gaat het om evenwicht zoeken door geduld te hebben. Alles is geleerd. Alles was er. Alles weet en kan men. Nu moet er gekozen worden voor óf geen liefde of voor de liefde voor het andere. Geen uitstel meer mogelijk, want anders raakt getal zeven niet in beeld. Dat is de zevende dag, zondag, waarin het goed rusten zou moeten zijn na gedane arbeid in de hele week van zes moeizame dagen van werken.
De mensheid, de mensenziel is dan als het goed is echt ontwikkeld tot hoe deze bedoeld is te zijn!
Waar dit niet het geval is, volgt er dood. Dood is gebrek hebben aan licht, inzicht en liefde. Dood is niet levensvatbaar zijn, terwijl God had gewild, had bedoeld dat de mens juist aan het eind van de rit zou heersen vanuit zijn menszijn in de naam van God - dus in belangeloze liefde -  over de hele natuur. In plaats daarvan heeft de mens zichzelf bovenaan de lijst van verwoesters geplaatst, door Gods adviezen ter zijde te plaatsen. Hij was zo hoogmoedig geworden dat het chaos is geworden. Hij heeft geen idee meer van hoe ontzagwekkend groots Gods orde is waarin alles op een juiste tijd juist functioneert en perfect op elkaar is ingesteld. Toch ligt in die chaos die de mens zelf heeft veroorzaakt, altijd nog de kiem van licht, van liefde, van God, die er altijd was, is, zal zijn. De mens wikt, maar God beschikt.
Dat ziet de mens, die God niet wil erkennen, niet. Hij denkt dat hij zelf alles moet oplossen, wat gewoonweg niet mogelijk is, zolang hij denkt dat vanuit de wetenschap, hersengeleerdheid te kunnen doen en anderen dat maar voor hem moeten doen. Zijn HART moet weer op de goede plaats komen! Het is de eindtijd, vlak voor het sterven, het einde van de tijd (periode) vóór het over het lijden heen zijn (overlijden, sterven, doodgaan) van alles wat materieel bedacht werd en zonder liefde werd gewild.
Deze laatste tijd is een zware tijd. Er valt veel te dulden.. Toch is de mens die uitziet op een geestelijk leven het beste af. Hij ziet in de dingen die er gebeuren juist de mogelijkheid om vrij te worden. Letterlijk door de naderende dood en geen problemen en lijden meer hoeven te dulden. Materieel gezien is dit een strijd tussen goed en kwaad, waarin het geestelijke, de liefde zal overwinnen, omdat doodeenvoudig God het laatst woord is. Immers, de aarde kan vergaan, de hele schepping idem, maar het geestelijke dat God is, zal eeuwig blijven met al wat liefde is, erin’ opgelost’ (vrijgemaakt). Déze schepping duurt eeuwig. Wie de liefde van God heeft gezocht en in praktijk gebracht heeft, zal vol bewustzijn leven in die perfecte geestelijke wereld. Er is daar alles te ervaren wat een mensenziel in liefde maar zou willen en had gewild en gaat willen. Voor de mens die deel wil uitmaken van Gods liefde, is die liefde er immers ook! Dat is het zijn in het paradijs, wat later in een ander artikel zal worden beschreven. De mens die geen geloof heeft in de kracht van liefde, God niet als doel heeft, Jezus niet wil meenemen in zijn leven, zal logischerwijs niet kunnen deelnemen in die lichtwereld omdat hij dit niet wilde! Voor hem is er gebrek aan licht zolang hij niet kiest voor meer licht en niet bereid is zijn ego op te geven. Het is niet onrechtvaardig, maar juist liefde dat ieder krijgt wat hij zelf wil! De escape die God is, is dat er altijd en eeuwig te groeien valt voor wie dit gelooft en wil. De mens dient alle egocentrisme, hoogmoed, eigenliefde af te leggen, zodat hij dan pas zal inzien. Zonder deze bereidheid zal een mens immers nooit inzien dus nooit terug kunnen keren in het perfecte vrije bestaan bij God. Deze zesde periode, dag is zaterdag. Goed rusten na gezonde arbeid en je best willen doen. Ook een rare dag van nog even snel alles op orde hebben voor zondag, wil je een leuke vrije dag genieten.
De zesde periode is lastig, maar ook een tijd van hoop. Zoals zaterdag je straatje werd schoongeveegd, je in bad ging om schoon en klaar te zijn voor de zondag, moet je ook als mensenziel, mensheid ‘klaar’ zijn om het oude los te laten zodat je het nieuwe (leven) kunt verwelkomen. Zolang er angst is voor de dood en denken dat alle beperkingen gewoon bij het leven horen, zul je er niet uithalen wat er inzit en is zaterdag een lastige dag.
Zaterdag was voor veel mensen een speciale dag: wat aanrommelen, laatste dingen op orde brengen, boodschappen doen. Een ontspannen dag, maar wel met werk dat toch gedaan moet, maar wel ieder thuis en zijn eigen ding doende.
Dat is wat er ook nu gebeurt: je straatje schoonvegen. Éérst werken voor de welverdiende rust van zondag! Eerst orde op zaken stellen. Eerst herzien. Resetten wat goed leek, maar het niet is of niet blijkt te zijn. Rommel opruimen. Overtollige ballast wegdoen. Dan kun je ook pas genieten na een hele week (leven) hard werken, buffelen zelfs. Op zaterdag is er tijd voor je eigen klusjes. Eerder in de week ging je energie meer uit naar wat je baas, de maatschappij van je verwachtte. Nu zie je in dat je ZELF orde op zaken moet stellen, wil je een fijne zondag hebben. Je eigen huis moet nu op orde, al had je het uitgesteld. Op zaterdag moet je dus zélf plaats bepalen. Slaap je uit, verdoe je je dag, komt er weer niets van troep opruimen, huis schoonmaken, op visite bij je ouders, ben je bezig alleen voor je uiterlijk vertier of ‘ga je naar binnen toe?’ Wat is je motivatie. Van waaruit ‘doe je je ding’ op zaterdag nog even snel? Op zaterdag moet je werkelijk kiezen wat of je wilt en nu niet meer vanuit je ego en onwetendheid die je op woensdag - de derde fase van je leven - had. Toen dacht je dat het opruimen, al je verplichtingen doen wel even kon wachten. Je had nog een halve week voor je! Nu moet je toch echt op een hoger niveau gaan kiezen. Als je daar dan nu pas over na gaat denken, is je ouderdom wel zuur. Dikwijls heb je er de fut niet meer voor na vijf dagen hard werken met ups en downs. En als dan ziekten ongemak steeds vaker om de hoek komen kijken en mensen om je heen gaan wegvallen, is het lastig doorzetten. In deze zesde fase van je ontwikkeling gaat het erom dat je alsnog bezint op wat er verbeteren, veranderen kan en ook moet, wil je kunnen uitrusten van al je strijd en moeite. Of je wilt of niet, je komt toch op die zevende dag terecht. Maar.. heb je daar wel vertrouwen, zin in? Wat heb je dan geoogst?
Op zaterdag - de zesde fase van je ontwikkeling - lijkt het dat je klaar bent, maar niets is minder waar! De schepping - jouw schepping in jezelf - is pas klaar, als alle materie, onzin, strijd, verdeeldheid, veroordeling, ego, hang naar luxe en materie achter je wordt gelaten. Nog even puntjes op de i. Dat is deze tijd. Een eind van de tijd in de materie. Eind van onwetendheid en domweg maar heen en weer rommelen. En deze tijd maakt dan alles nieuw!
Dan heb je het druk, want je ziet in dat er veel dingen nog even aandacht moeten krijgen. Zowel als in je werk, je huis, op het erf, maar ook in jezelf. Je wilt vrij zijn na het harde werken, maar krijgt ook nog eens te horen dat je zondag visite krijgt. Dus, dénk je zaterdag klaar te zijn, moet je toch nog even snel een bloemetje halen, taartbakken, extra eten klaarmaken om je visite leuk en waardig te kunnen ontvangen. Beter vandaag dan nog even doorwerken en morgen echt even lekker vrij!
In de zesde periode is er voor de wereld ook een orde op zaken stellen. Inzien, herwaarderen en herverdelen van geld en goed, macht en wijsheid. Great Reset dus… Dat geeft drukte en verwarring zo op het eind van de week, als je moe bent van al dat werken de afgelopen tijd en al die vervelende dingen die je zwak maken er niet bij kunt of wilt hebben. Het werk is echter sneller gedaan als je jezelf bij je kladden grijpt, aan de gang gaat en mensen om je heen tot steun zoekt. Zaterdag is ook een vriendendag. Bij kletsen, elkaar ontmoeten. Zondag is vaak voor je familie. Vrienden helpen je weer op een andere manier. Ze zijn eerlijk, kritisch, willen je helpen, kennen jou, hebben je leeftijd enzovoort. Familie is prima, je houdt het goed met elkaar, je houdt van elkaar, maar kunt elkaar lang niet altijd opvoeden. Daarom is het ook veilig om jezelf te zijn op zondag, wanneer je doorgaans je familie ziet. Althans…. daarvoor is Zondag bedoeld, zoals je ook na je lichamelijke dood in de geestelijke wereld je je geliefden weer ontmoet en ieder is zoals hij werkelijk is! Daar doe je het met elkaar. Je neemt elkaar zoals je werkelijk bent, zonder enig oordeel. Hoe een geweldige ervaring, ontmoeting en bevrijding zal dat zijn! Daarom moet ook ieder wakker worden en niet op zaterdag blijven slapen, maar ánderen opzoeken zodat je steun ervaart, zodat je láter totaal gelukkig zal kunnen zijn. Wel verleidelijk om zaterdag alleen leuke dingen te doen, maar het is er niet de tijd voor als je eerder alleen maar dacht aan uiterlijke belangen.
Dat betekent dus van te voren al - zodra je mens wordt op aarde - niet onbegrensd je heil zoeken in de materie, maar beseffen dat de materie niet zaligmakend is en deze benutten als middel tot het doel. Dat doel is verlicht worden, ontdaan worden van ballast die je ziel gevangenhoudt in liefdeloosheid en dus begrenzing.
In het gunstige door God beoogde geval is de mensenziel dus uiterlijk in deze zesde fase gevormd en héél! IN deze 6e fase kan hij de materie daarom achter zich laten en zijn lichaam afleggen. Er is immers geleerd wat er moest geleerd worden om weer totaal geest te kunnen zijn in Gods wereld.
God is nog steeds bezig zijn schepping te maken, bij elkaar te houden, want de mensheid is nog steeds lerende. De verloren zoon is nog niet thuis.
De mens die goed ontwikkeld is door de zuivere liefde voor ogen te houden, zal kunnen heersen over al wat is. Anders niet en veroorzaakt hij chaos en dood, zoals nu te ervaren valt, ondanks ook zoveel prachtige ontwikkelingen uiteraard. Heersen over de natuur en de dieren is dan oké, omdat heersen uit wijsheid en liefde altijd goed is en goed gevolg heeft. De dieren, het vee zijn je hartstochten je beperkt denken en willen. Daarover moet je heersen. Als dit feit geworden is, kan de mensheid door naar de welverdiende rustdag, de zevende dag. Daar - dan - heerst de mens in vrede en is de nieuwe wereld begonnen: de liefde in zijn hart is dan gerealiseerd. Dan is het goed vertoeven bij God, in vrede op aarde…

DE ZEVENDE DAG: zondag Genesis 2:1-7 . Sluitstuk van ontwikkeling. Het eeuwig bewustzijn.
God beschrijft hier 'dat Hij dan pas de gehele aardbodem bevochtigde, waardoor er het veldgewas en het kruid kan ontspruiten. God formeerde de mens uit stof uit de aardbodem en blies de levensadem in zijn neus. Alzo werd de mens tot een levend wezen'.
Let wel, de mens was er al op de zesde dag. Die fase waarin de mens echt mens kan gaan zijn. Hij ziet dan immers pas in waar het er in het hele leven omgaat en dat liefde écht alles verandert en wat krom is, (alsnog) recht kan maken. De fases ervoor (fase 1-5) waren allemaal leermomenten van zoeken, vinden, vallen, opstaan pijnlijk, prachtig, moeilijk, maar uiteindelijk goed omdat de mens toch tot inkeer komt. Hij keert dan dus naar binnen en gaat in-zien. Naar binnen kijken in plaats van naar de ander, naar de buitenwereld en wat deze allemaal zegt, wil en belooft, voorspiegelt, beweert, vraagt en zelfs gebiedt.
Met inzien heb je echter je nieuwe inzichten nog niet verwezenlijkt. Dat moet er ook nog van komen. Dat doen, veranderen door dat nieuwe inzicht is wel heel lastig. immers, mensen om je heen zullen je niet meer begrijpen, laten vallen. Ze kunnen of willen immers niet altijd meer met je mee, omdat zij andere ideeën en doelen hebben. Wegen scheiden zich hier... Maar al met al, dat kleur bekennen is de echte mens zoals God dit heeft bedoeld. Immers, pas als de mens zijn meest wezenlijke echtheid vindt, is hij klaar. Want daarmee kan hij alles scheppen in volstrekte harmonie en vrede. Hij lijkt dan op God. God in hem is dan gerealiseerd voor zover dat bij die unieke mens past. Dat is zondag: de fase van de ziel die Liefde in praktijk gebracht heeft en niets anders meer wil.
Zondag is de rustdag van God. Deze 'dag' rust de ziel van de mens die wil en doet wat zijn geweten hem zegt. Daarom is het goed rusten. Gods wezen, kracht werkt dan vanzelfsprekend in de mens omdat diens wil gelijk geworden is aan Gods wil. Daarom kan God ‘uitrusten’. Zijn schepping is voltooid als de mens Gód - dus zijn diepste wezen - heeft ontdaan van alles wat onecht was.
God is - zolang de mensheid leeft - nog steeds bezig zijn schepping te maken, bij elkaar te houden, want de mensheid is nog steeds lerende. De verloren zoon is nog niet thuis.
De zevende dag is onze toekomstige tijd, de tijd waarin er ‘de wederkomst van Christus’ zal zijn.
Dat is de tijd dat de mensenziel zal ‘wandelen met God op aarde’. Voordat het zondag is, moet er nog veel schoongeveegd. De mens zit boordevol van ego en hoogmoed. Dat houdt hem van liefde af. Toch zal de schoonmaak er moeten komen. Daar spreekt het Bijbelboek Openbaringen duidelijk over (lees boek ‘sleutels tot openbaringen’ schrijfster dezes). We zitten in de voortijd, waarin er een scheiding van schapen en bokken zal zijn. We zien het gebeuren…
De mensenziel die van goede wil is, behoort tot het volk van God. Niet dus tot een bepaald volk!! Ieder mens die bij God wil horen, is de Israëliet aan wie God het koninkrijk van God heeft beloofd! Immers Is-ra-Ël betekent: Kind met God.
Iedere mensenziel die de zes fasen van scheppen heeft doorworsteld en God heeft gevonden, door God te willen naderen, door Jezus als voorbeeld na te volgen, bereikt de verdiende rustdag, de zevende dag. De cyclus is dan voltooid.
Dat is de natuurlijke dood van het lichaam, waarbij de ziel vrijkomt. Zonder dood van het lichaam zou de ziel nooit vrij kunnen worden. Er komt met de dood een einde aan lichamelijke, materiële beperking en onvolmaaktheid. Doodgaan is dus ook zondag! Een feestdag omdat je dan als het goed is volledig in Gods orde bent gekomen door je ego te hebben afgelegd. Dat is het ‘ter kerke gaan’, volledig Gods stem horen, Gods aanwezigheid ervaren. Kerkgang op Zondag is niet nodig, als de mens het proces van Gods liefde in zichzelf heeft ontwikkeld, door onbaatzuchtige liefde te willen en te doen zonder voorwaarden! De kerkgang kan als steun dienen voor hen die zwak zijn of snel misleid of nog duizend vragen hebben en niet zelfstandig de weg kunnen vinden door die zeven fasen. In de geestelijke wereld is er ook nog steeds hulp en ontwikkeling. Het is zeker niet zo, dat alleen Bijbellezen, kerkgang, rituelen een plaatsje bij God verzekeren. Pertinent niet! God is liefde en laat ieder, ongeacht geloof toe ’in Zijn Koninkrijk’ (de staat van bewustzijn waar de onbaatzuchtige liefde koning is). De mens die openstaat voor liefde, zal vanzelf - al kende hij Jezus nog niet, of wees hij Deze af, omdat hij een nare smaak kreeg door verkeerde voorbeelden, valse leer, vreselijke verdrietigheden in de naam van God - zal God en Jezus herkennen wanneer dit voor hem de juiste tijd is. Tijdens dit aardse leven, maar ook na de lichamelijke dood! Er is eeuwig groei voor ieder van goede wil. Dat wat liefdeloos was, zal worden goed gemaakt, waar de liefde dit eens - door gegroeid inzicht - zal willen. Zolang iemand dit nog niet wil, mag iemand lijden en beperking ervaren. Ook dat is liefde, dat iemand dát ervaart, wat hij kiest. Eens zal ieder het andere kiezen, waar hij naar toe gegroeid is. Dat is de eeuwig geldende wet die Gods liefde en rechtvaardigheid (= toorn), is, dat ieder krijgt wat hij wil! Wil je het echte, het ware, dan volgt dat. Wil je het onechte, onware, dan volgt dat. Voor ieder wat wils.

De week is dus nog niet voorbij. We zitten als mensheid in ‘het eind der tijden. De eindtijd’. Anders gezegd: het oude leven, het leven uit liefdeloosheid en bijbehorend lijden en beperking gaat voorbij. Het nieuwe leven, het leven uit liefde en vrijheid komt eraan voor wie dit kiest. Wie niet mee wil hierin, zal het oude niet willen loslaten. Dat is zijn goed recht. Waar krom recht en recht krom is geworden, maakt liefde en echtheid alles nieuw. Dat is het ‘vredesrijk, het koninkrijk van God, waar Jezus met de Zijnen zal heersen’. Dat vredesrijk ontwikkelt zich dus eerst in het hart van de mens die die vrede vervolgens uitdraagt, waardoor er een vredevolle samenleving ontstaat.

Deze tijd is er nog niet, maar is bezig zich te ontwikkelen. Alleen.. veel mensen zien dit nog niet, geloven dit niet of willen dit niet.. Veel problemen en verdriet zal echter doen inzien wie, wat het sterkste is. Het is aan de mens zélf wat hij kiest. Durft hij voor de wezenlijke waarheid die liefde is, te gáán of gelooft hij in de kracht van verdeeldheid zaaien, angst, tijd tekort, dwang, discriminatie, ongelijkheid, leugens en volgt hij deze als een lam naar de slachtbank?
Waar de mens het niet weet, zal hij beter maar naar de kerk gaan: te rade gaan in zijn eigen hart of op willen merken wat een ander vanuit zijn hart heeft te zeggen. Het zal een oproep om vrede te bewaren zijn, vrij te blijven en God - die liefde is - om steun, kracht, advies vragen.
De stem van de liefde die God is, wil ieder mens van goede wil horen. Wie wil jij zijn? Ieder mens die door de week heen vertrouwen houdt, hard werkt aan zichzelf, Gods orde zoekt, dus liefheeft, zal die stem horen, elk moment.
Pas wanneer voldoende mensen God weer willen meenemen in het bestaan, zal Hij met al die legers hulpverleners (heiligen, engelen) voor ons, door ons, in ons het grote werk kunnen doen. Hij is al begonnen…

Gera Hoogendoorn-Verhoef.