Van NU naar verder….

Ieder mens wil vooruit. Zeker als het niet zo goed gaat. Dan wil je weg uit die bepaalde situatie. Dat lukt alleen niet zomaar. Hoe moet je je situatie veranderen? Weet je wel waarom je bent beland in deze situatie? Wie kan jou helpen om dingen te veranderen. Vallen deze dingen eigenlijk wel te veranderen. Geloof je daar wel in? Wat doe je met de mensen die eraan mee geholpen hebben om jou in deze situatie te doen belanden? En.. heb je wel genoeg overzicht om te bepalen of iemand überhaupt schuldig is aan jouw huidige leven. Zijn dat mensen uit je verleden, zijn die mensen niet meer in je leven  of  zijn ze juist (per ongeluk) gekomen in je leven? Zijn die mensen niet meer te bereiken voor jou omdat ze ver weg wonen of weet je niet waar ze wonen, zijn ze overleden..., of wil je ze nooit meer zien en wens je ze alle duistere duisternis toe?

Het is belangrijk om eerst eens te kijken naar deze vragen.  Wat wil je eigenlijk veranderen. Wil je dat wel en gelóóf je wel of verandering mogelijk is en.. zie je zelf mogelijkheden en wie heb je ervoor nodig. Kun je hulp vragen en kun je hulp aanvaarden? Alleen dit laatste punt is al zoveel omvattend. Hulp vragen is 1 ding, maar hulp aanváárden is een 2e. Immers, hulp vragen kan betekenen voor jou dat jij zwak bent, hebt gefaald, dom bent. Misschien ben je te trots en wil je je onmacht niet bekennen. Gevraagde hulp kan daarbij op een heel andere wijze komen dan jij denkt dat nodig of goed is. Hulp kan onprettig zijn, omdat je vertrouwde gewoonten en dingen moet loslaten. Je zult mogelijk dingen moeten opofferen of anders tegen iets of iemand, of een gebeurtenis moeten willen gaan aankijken. Je zult die hulp moeten willen aanvaarden met dankbaarheid die niet slaafs is, maar wel een dankbaarheid die ruimte geeft aan de goede bedoelingen, kennis of wijsheid en ervaring van die ander die jou wil helpen.

Wist je dat verandering heel goed mogelijk is, als liefde de basis is van die verandering? Immers, door de juiste liefde te hebben, te willen of te aanvaarden heb je hulpvrager en hulpaanbieder al op 1 lijn. Waar twee krachten van gelijke waarde met elkaar samenwerken, heb je een sterke uitwerking. Waar liefde is, is er ook kennis. Dat is zo, omdat juiste kennis van zaken spontaan kan opborrelen wanneer in liefde iets wordt gewild. Liefde zou geen liefde zijn, als zij niet waar en wijs is. Daarom moet je iets in liefde willen en... je mag erop vertrouwen dat het het goede is! Er is  dan - als jij dat wilt, dus er liefde voor hebt - verbinding met het hart. In het hart zitten alle waarheden, want in het hart vloeit de geest van waarheid en liefde naar binnen, wanneer iemand dat dus  van harte zo wil en ... vast gelooft! Waar iemand dus met zijn hart een verandering wil, komt deze!

Vaak  komt deze verandering op een onverwachte wijze, op onbepaalde tijd, heel geleidelijk zodat je de veranderingen amper kunt opmerken en via soms bijzondere wegen of juist in grootste eenvoud. Dat is zo, omdat je eigen verstand nooit gekomen zou zijn op die mogelijkheden, of zou je het heel anders hebben gewild. Omdat we zelf naar ziel en lichaam (dus ook verstandelijk gezien, omdat verstand immers iets materieels is, dus bij het lichaam hoort) begrensd zijn, kunnen we veel niet begrijpen, bedenken, beredeneren en overzien. Daarbij willen we lang niet altijd het goede. Zeker niet als we niet weten wat het goede is. Dat laatste is een heel belangrijk punt. We zullen moeten willen inzien dat we te klein zijn om iets te kunnen veranderen. Zeker als we er de kracht en de kennis niet voor hebben.

We mogen ervan uit gaan dat we nooit voldoende kennis, kracht of inzicht hebben om te weten wat er veranderen moet en hoe en wanneer dat dan zou moeten of kunnen. We zijn immers niet perfect en zeer feilbaar.

We hebben het nodig om te leren van ons verleden en van onze fouten. We moeten leren dat we klein zijn, waardoor we groot kunnen worden. Dat ' klein' zijn is deemoedig zijn en erkennen dat niet wij of anderen het weten, maar dat 'Het' het in ons weet. Als dat ' Het ' de ruimte krijgt en ons verstand en ons lichaam kan doordringen, zullen we  groot kunnen zijn, wat betekent dat we kracht, moed, liefde en kennis krijgen. Dat 'groot' zijn is zoveel als we dat 'Het' in ons aan het werk laten.

Dat betekent overigens niet niets doen of bij de pakken neerzitten of anderen het werk laten doen, maar  ondertussen doen wat we kunnen en afwachten hoe dingen zich ontwikkelen,  er vast op vertrouwend dat 'Het' voor ons aan het werk is.

We zullen vaak moeten ophouden zelf te willen, zelf te handelen, zolang we bang, boos, teleurgesteld, gehaast, ontevreden zijn. We willen immers dan vanuit gebrek aan liefde iets. Dat iets dat we willen is nooit het goede, zolang we bang, boos, teleurgesteld, jaloers, gehaast, ontevreden, wraakzuchtig, enz. zijn.

Alleen wanneer er liefde in ons is, zijn die eigenschappen minder ernstig aanwezig en krijgt 'Het' de ruimte. Wij worden dan als mens gevoed door kracht en kennis uit de Bron die Het is! We zijn dan niet zélf aan het woord, maar het is de eeuwig stromende, nooit opdrogende Bron die alles doordringt en voedt. Deze Bron is de zuivere intelligentie die geen grenzen heeft aan inzicht, kennis, kracht en mogelijkheden. Daarom kan ze alles wat het goede voor ons is, bewerkstelligen. We moeten er alleen niet tussen gaan zitten met ons zogenaamde geweldige verstand en grote ervaring of overtuiging.

We moeten dat liefdeloze afleggen en er vast op vertrouwen dat dat 'Het' dingen hoe gecompliceerd, hoe uitzichtloos ook, kan veranderen of zelfs teniet kan doen! We zullen dus ons ego - dat altijd een meer of mindere graad van liefdeloosheid is - afleggen. Wat overblijft is onze nietigheid, waarin we het 'Het' pas kunnen gewaarworden. Wat zijn we eigenlijk zonder dat 'Het'? Dat 'Het' is wat ons doet leven, wat ons leven geeft en wat ons de mogelijkheden biedt.

'Het' doorstroomt ons en geeft ieder deeltje in onze cel richting en voeding. Dat 'Het' kunnen we nooit namaken. Het is het leven zélf, wat wij in ons mogen weten. We staan er niet bij stil en gebruiken niet de kracht van deze potentie, omdat we denken  zelf wel het leven te kunnen klaren. Wij zien echter vaak niet dat we onszelf en onze medemensen tekort doen, door deze potentie in ons niet te gebruiken! We herkennen die uitingen van dat leven vaak niet niet, begrijpen ze niet, vinden ze dom en zinloos en denken dat het wel anders kan. Wij blijven steken in wat ons overkwam en menen te weten hoe het beter kan, of... beschuldigen anderen, het leven, God ervan ons te straffen, te benadelen. We zien in onze kortzichtigheid vaak niet, dat het onze eigen houding en of kijk op het leven, op óns leven is, die er de oorzaak van is dat dingen niet veranderen.

Ook acceptatie is een belangrijk iets. Als je verder wilt gaan met je leven inhoud te geven zul je moeten loslaten. Je komt niet verder dan het touw waaraan je vast zit, lang is. Probeer je dat wel, dan krijg je het benauwd of stik je zelfs. Anders gezegd: zolang je dwingt en buiten grenzen gaat, nekt het leven je en sterft het leven in je. Het is in deze tijd nogal eens te horen dat je 'het moet loslaten'. Is dat wel zo? Nee. Ik denk van niet. Loslaten kan niet. Iets wat is gebeurd, kun je niet loslaten. Het was er immers. Wat je wél  kunt doen, is accepteren dat dat iets er was. Je kunt daar niets aan veranderen. Acceptatie is nodig om verder te gaan. Aanvaard dat jouw leven een puinhoop is. Aanvaard dat het niet anders is. Kijk niet terug naar hoe het mogelijk anders gelopen zou zijn als je andere keuzes gemaakt zou hebben, als die ander jou niet had verleid, als ....

Aanvaard hoe je je voelt, wat je zou willen. Wat er is geweest. Kijk naar de feiten. Kijk naar de resultaten. Aanvaard dat alles. Uit deze aanvaarding ontstaat een zekere rust. Je hoeft geen schuld meer te geven, met vingers te wijzen naar anderen of naar jezelf als domoor, als schuldige. Je hoeft het niet meer te veranderen. Het is deel van je leven geweest en het heeft je gevormd tot wie je nu bent. Ben jij dat, of ben je méér?

Als je je pijn de baas laat zijn, of je angst, je boosheid, je wrok, je jaloersheid, je onmacht, je haatgevoelens, je spijt, ga je bergafwaarts.  Als je accepteert, voel je rust. In die rust kun je de verbinding zoeken met het 'Het' in jezelf dat jou richting geeft, adviseert, kracht geeft. In die rust zul je ontdekken welke stap je het beste kunt zetten. In die rust moet je zien te blijven, wat er ook gebeurt. In die rust zul je een soort 'zeker weten' bespeuren, waardoor je gaat doen wat jou goed doet voelen en.. je zult ontdekken dat dingen makkelijker gaan. Je zult zien dat je vanuit deze rust niet meer te hoeven vechten, het beter te moeten weten, te moeten komen met een oplossing, veel productiever zult zijn en minder energie zult verliezen. Je zult dingen op je levenspad tegenkomen die je kunt gebruiken. Ineens zie je de juiste deuren die je kunt openen of dicht kunt laten. Je ontmoet 'ineens' de juiste mensen op je pad en je oog valt 'ineens', 'toevallig' op de juiste advertentie of uitnodiging. 'Ineens' gebeuren er dingen. Je ziet die dingen nu anders. Je aandacht wordt nu gevestigd op andere facetten, op andere mensen en andere dingen. Ze waren er mogelijk altijd al, maar je zag ze niet, omdat je verblind was door ongeloof, teleurstelling, boosheid, onmacht, of wat ook.

De niet-liefde hield je af van de juiste mogelijkheden. Je blokkeerde zelf de goede wending door er niet in te geloven.

Het is ook weer jezelf - let wel - Het Zelf - in jezelf, dat de oplossing kan aandragen. Je zult er Zelf iets mee willen doen, met dat Zelf in jou. Dat is het Het van HetZelf. Dat is het goddelijke waar alle volmaakt in gelegen is. Je kan het aanraken en gebruiken door het de basis te laten zijn van wat je toekomst zal zijn. Toekomst bestaat uit wat je jezelf gunt. Wat jou Toe-Komt.  Toekomst wordt gevormd door de mate van kwaliteit die je in jezelf, in iets, in het leven, in het universum ziet. Toekomst wordt gevormd in  het niet hebben van verwachtingen, maar gewoon op pad gaan met 'Het' aan het woord in je Zelf.. Je kunt verder na nu, door vertrouwen te hebben in - trouw te zijn aan - het Zelf in jou, dat jou richting geeft. Je zult het Zelf in jou moeten willen liefhebben en wel eindeloos. Dat je - tig fouten gemaakt hebt, zal vast wel zo zijn. Wie niet? Maar, vergeeft je jezelf daarvoor? Kun je de schoonheid in je Zelf nog wel zien? Kun je nog geloven in de wonderlijke meerwaarde die je hebt en die altijd nog ligt te wachten op gebruik ervan?

Ken je wel je taak? Ken je wel de kracht van wie je wilt zijn ten diepste? Laat je je hart wel spreken of geloof je daar niet (meer) in? Dat laatste heeft er voor gezorgd dat je het contact met het Zelf, met God in jou, de zuivere liefde bent kwijtgeraakt. Herstel dat contact door jezelf en anderen te vergeven en te geloven in verbetering. Wil veranderen. Geloof in vernieuwing. Vernieuw je denken. Vorm jezelf om, dat niet je angst en boosheid en onmacht te laten spreken, maar vorm jezelf om, door die tekorten af te leggen en te gaan leven vanuit liefde. Vanuit overvloed die via je hart jouw denken  en je lichaam zal voeden. Het is niet jezelf, je kennis, je verleden, je ervaring, maar het moet de liefde in je hart zijn - en die kun je willen of niet - die jouw richting bepaalt.

Verder gaan hoeft niet pijnlijk te zijn. Verder gaan kan veel eenvoudiger, door niet je onmacht en onwetendheid - dus je ego -  de baas te laten zijn, maar het vertrouwen in wat er nog veel meer voor jou mogelijk is. NU is zo voorbij als je durft te geloven in de toekomst die op je ligt te wachten.

Sonne Hoover