Waarom kan Hij geen zij zijn.
Ieder mens wordt uit de geestelijke wereld geboren om op aarde in de materie te leren wat het is om niet lief te hebben, een beetje lief te hebben, om vervolgens te ontdekken dat het gaat om zuiver liefhebben en dit te willen eigen maken. Bij het sterven wordt alle materie en liefdeloosheid achter zich gelaten en ontdekt de ziel (alsnog) wie zij in wezen is, wat er toch nog aan liefdeloosheid in haar is en zal verder groeien – waar die mens dat wil – naar meer en meer volmaaktheid toe. Er is dan geen hang meer naar een materieel leven, omdat men dan (pas) inziet dat een leven in de materie het lange bij na nooit zal halen bij de grootse vrijheid en mogelijkheden die er zijn voor de mens die volgens de zuivere liefde wil leven en ook leeft!
Immers, de bouwstenen voor wat dan ook, zijn niets anders dan zuiver liefde uit Gods licht afkomstig, die in ALLES in bepaalde mate aanwezig is en in IEDER mens ten volle ontwikkeld kan worden door… de weg van de liefde te gaan! De kiem van zuivere liefde is dus in IEDER mens aanwezig en kan groeien als de mens dat wil. Dat is zijn doel en toekomst.
Dit voorgaande leek mogelijk een onnodige uitwijden, maar was nodig om e.e.a. beter te kunnen begrijpen. We gaan weer verder:
Jezus Christus heeft alle liefde – IS alle liefde – dat Hij alles kan aanvaarden dat in zuiver liefde is gewild of is gedaan. Al het andere, past niet binnen Zijn wezen en het doel dat Hij heeft met het ZIJN van 100 procent liefde. Liefdeloosheid wordt toegelaten, maar is niet Zijn wil! Maar waarom wordt het toegelaten? Omdat God zuiver liefde is. Liefde laat volstrekt vrij en veroordeelt niet! Daarom kan de zuivere liefde geen mens die iets wil in liefdeloosheid veroordelen en buitensluiten. De mens oordeelt zichzelf door tekort lief te hebben.
De mens is opgebouwd is uit allerlei gradaties van meer of minder liefdeloos bewustzijn dat ooit de weg buiten God koos (zondeval). De mens moet er zelf achter komen dat je zonder God (zuiver liefde) niet kunt leven en dat leven zichzelf vernietigt, zolang je in liefdeloosheid leeft. Materie – dat niets anders is dan meest liefdeloos, star bewustzijn – stelt de mens in gelegenheid om te leren liefhebben. Op zichzelf wordt alle materie door het dienen van de mens in dit proces van zoeken en vinden ook ‘opgeschoond’ en vindt ook dat bewustzijn waaruit materie bestaat de weg naar meer en meer vrijheid. Geen mens kan gedwongen worden lief te hebben. Daarom zal het proces van thuiskomen in volmaaktheid uit afzondering door liefdeloos te zijn alleen maar kunnen verlopen in vrijheid. Dit is ook de reden van alle lijden: ieder mens heeft en houdt altijd de eigen vrije wil.
Ook God kan dat niet veranderen, want Zijn wezen is zuiver liefde, waar dus geen enkele vorm van dwang, dreiging is en ook niet kan zijn!! Omdat veel mensen geen juist besef meer hebben van het doel dat het leven heeft, God niet kennen, een verkeerd beeld van Hem hebben, Hem de schuld geven van alle ellende, niet geloven dat Hij bestaat en Hem niet meer zoeken in ZICHZELF, zullen zij Hem (begrijpelijkerwijze) niet willen kennen en … het dan zelf maar gaan oplossen met ..wat ze wél kennen: de materie, waarbij ook hersenverstand hoort! Dat zelf oplossen met verstandelijk denken brengt het lijden, want immers denken zonder God is zeer beperkt en kan dus nooit een oplossing brengen en is altijd liefdeloos omdat geen mens hoe slim of gestudeerd ook zuiver in liefhebben is. Hij komt juist om te leren liefhebben. Ja, materiële oplossingen kunnen worden bedacht door het verstand, maar die oplossingen zullen alleen iets goeds teweeg brengen als ze in liefde werden bedacht, worden gewild en worden gepraktiseerd. De kwaliteit van leven staat en valt met denken en doen met of zonder liefde! Waar dingen fout gaan en lijden brengen, is dus iets met tekort aan liefde gewild! God brengt geen enkel lijden, dan dat wat Hij toelaat omdat mensen dit ZELF zo kiezen. Dat de weg van de mensheid een lange, zware weg is als je God er niet in toelaat, zal duidelijk zijn. Kijk naar de geschiedenis en deze leert wat we niet moeten doen!
Al wil je niet te maken hebben met waarheid en zuiver liefde, je kunt het niet ontkennen. Het moet toch eenvoudig te begrijpen zijn, dat waarheid niet te verloochenen is, gewoonweg omdat het bestaat, al is het dan niet voor jou omdat jij in je gebrekkigheid, onwil of onwetendheid niet het goede kan herkennen of ziet. Zelfs voor diegene geldt: Wat jij bent, kun je niet verloochenen. Als ik een auto heb, kan ik niet zeggen dat ik geen auto heb. Ik lieg dan. Mijn groei, verandering kan er wel in zitten als ik mij afvraag waarom ik een auto heb. Heb ik die nodig ? Geeft hij mij status? Maakt hij het mij makkelijker of toch ergens niet..? Ik moet mij dus bewust worden van waarom ik iets wil, heb en doe. Als de intentie wezenlijk goed is, is het goed zoals ik het heb. Als ik liefde heb voor het feit dat ik een auto heb, dan zal ik er niet onduidelijk over zijn, dat ik een auto heb. Anders wordt het, als ik bij mensen terecht kom die het mij om de een of andere manier kwalijk nemen dat ik een auto heb. Ik zal mij waarschijnlijk toch ergens gaan schamen dat ik een auto heb, tenzij ik zo sterk ben, dat ik alle veroordeling wil dragen. Het kan zelfs zo zijn, dat die mensen mij de auto niet gunnen en hem willen afnemen omdat zij er niet mee eens zijn dat ik die auto heb. Ik moet mij dan tegen iets verweren, wat eigenlijk niet mogelijk is. Ik kan immers dan niet meer mijzelf zijn en wordt gedwongen iets dat van groot belang voor mij is af te geven, op te offeren, niet te laten zien, enz. Het is een grootst onrecht dat een mens niet meer kan zijn wie hij is..
Nu is er de vraag: Wie heeft nu liefde en dus kennis tekort? Zij die vinden dat ik geen auto moet hebben, of ik die mij gaat schamen dat ik die auto heb? Wat is onrecht: de auto hebben of niet hebben? Ik zou het nut van de auto kunnen delen… en ik zou dankbaar moeten zijn dat ik de auto kan hebben en de ander moet hem mij gunnen. Hij kan er mogelijk zijn voordeel mee doen! Dat is voor beiden de goede oplossing..
Dit soort dilemma’s lijken een beetje onzinnig, maar toch hebben we in ons leven hiermee te maken.
Denk maar aan vaccineren of niet.. We komen er echter nooit uit, als… we niet de zuivere liefde bezitten die nodig is om te kunnen herkennen wat werkelijk wijs, waar en dus liefdevol is en op de juiste manier omgaan met zaken die wij anders zien dan anderen.
Ook ten aanzien van de vraag of Jezus man of vrouw of ‘genderneutraal’ zou zijn.
Ik hoef mij niet af te vragen of Jezus Christus man of vrouw was. Dat geeft mij rust. Laat ik mij maar druk maken over belangrijkere dingen. Maar weet je waarom ik mij niet hoef af te vragen of Jezus wel of niet een man was? Ik zal het proberen uit te leggen:
Iets dat zuiver geest is, is zuiver liefde. Dat noem je mannelijk. Iets dat materieel is, noem je vrouwelijk. Iets dat materieel is, bestaat uit onzuivere liefde die niet of amper meer te herkennen is als liefde. In de uiterlijke vorm van dat iets (voorkomen, voorwerp, verschijnsel, vorm, lichaam) is wél zuivere liefde aanwezig, maar het wordt niet als zuivere liefde herkend, omdat het eenzijdig en onwetend, dus beperkt en dus onzuiver is. In iedere vorm, voorwerp, lichaam is immers al naar gelang dat iets complex is, meer of minder kennis van bepaalde soort. Die liefde in die vorm, dat lichaam is zich niet bewust dat het behoort tot de zuivere liefde en wil dat niet, of weet dat nog niet of wil dat nog niet weten! Zolang dat het geval is, is er een groot niet bewustzijn van allerlei. Er is dan dus meer of minder onwetendheid. Dat is hetzelfde als gebrek aan zuivere liefde. Immers, waar er zuivere liefde zou zijn, is iets perfect en weet, kan het dingen tot stand brengen die als onmogelijk gezien worden. Daarom zal een mens IN God moeten zijn, wil hij invloed kunnen hebben op de gang van zaken en de orde van de natuur.
Mensen zeggen dat iets niet bestaat, of dat iets niet mogelijk is. Ze hebben er moeite mee te aanvaarden dat er meer is dan ze zien en kunnen bevatten. Ze zijn zich niet bewust van het totaal dat in de zuivere liefde altijd nog aanwezig is, ergens, op welke wijze dan ook, waar, wanneer dan ook. Ze herkennen die zuivere liefde dan ook niet, zolang ze blijven steken in het idee dat alleen zij het weten, de wetenschap het weet of dingen alleen maar zijn zoals zij deze zien. Dat je hierdoor vastloopt is duidelijk te ervaren in al die jaren geschiedenis. We herhalen dezelfde vragen, kunnen levensvragen nog steeds niet beantwoorden, hebben of veroorzaken grote misstanden en brengen en verduren lijden, juist omdat we de zuivere liefde niet meer herkennen en… niet meer als doel stellen te ontwikkelen, omdat…. we er en niet meer in geloven! We zoeken God buiten onszelf en niet meer in onszelf en de medemens! We zweven aan alle kanten, noemen God niet meer bij de naam omdat we vinden dat het voldoende is te weten ‘dat er ‘iets’ is, dat alles liefde is, alles goed is, alles mag in het kader van liefde’.
Geen enkel mens is volmaakt, omdat zijn liefde onvolmaakt is. Maar het doel van ieder mens is om de liefde die hij heeft, te laten groeien. Dat is ook de boodschap in wel iedere religie: heb lief! Deze liefde in de mens maakt de mens meer en meer gelukkig, waardoor hij de juiste stappen kan zetten om een werkelijk leefbare maatschappij te creëren. Dat is het doel van ieder mensenleven. De mens moet weer terug in de zuivere liefde die we God noemen.
Jezus is de belichaming van die zuivere liefde. Hij bracht dus in de praktijk wat de geest (van God) in Hem wil. Anders gezegd: Hij deed zoals de waarheid in Hem was (en nog steeds is). Hij is de geest van God, ondeelbaar dus perfect en daarom manlijk. Meteen dus het discussiepunt: zou God een ‘haar’ een ‘hem’ of een ‘het’ zijn, hierbij weggenomen.
God is de zuivere liefde, dus liefde met 100%. Geen sprankje minder. Alleen wat zuiver liefde is, kan scheppen. Zonder zuivere liefde worden deelaspecten geschapen die soms kant nog wal raken, wanneer die liefde behoorlijk onzuiver is. Waar de zuivere liefde verlaten wordt, komt ego om de hoek kijken: dat is de eigenliefde. Dat is nu het verschil tussen dienende liefde of eigen liefde is dat verschil tussen werkzaam, waar en onwerkzaam en onwaar.
Ego houdt het leven schijnbaar in stand, net zoals wat we ‘echte liefde’ noemen, ook geen echte liefde is, als er liefde ontbreekt! Weet iemand nog wat werkelijk liefhebben betekent en moet zijn? Nee! Daarom is verdeeldheid, beperking, onwaarheid zo talrijk aanwezig. Deze dingen lijken dan echt en dus waar, maar zijn een mager afgietsel van hoe het bedoeld is door de zuivere liefde die God is. Deze zuivere liefde werkt in alles door. Dat is een manlijke kracht. Dat is zo, omdat iets dat geestelijk is – dus niet materieel – altijd en eeuwig zal bestaan en nooit zal ophouden te bestaan, omdat iets dat zuiver geestelijk is, geen begin en geen eind heeft! Dat is zo, omdat iets dat geestelijk zuiver is, nooit niet kan bestaan, omdat het er altijd al was.
Iets dat materieel is, is daarentegen wel eindig en houdt wél een keer op te bestaan. Het bewustzijn, de intelligentie in die materiële vorm is te liefdeloos om vrij te zijn en heeft zichzelf gebonden door afgezonderd te willen zijn van de zuivere liefde (dat is het geoordeeld zijn waar de Bijbel over spreekt). Alles wat afgescheiden is van heelheid wordt aangeduid met vrouwelijk. Een mens veroordeelt zichzelf naarmate hij niet gelooft in de kracht van de zuivere liefde en deze dus ook niet toepast in zijn leven. Hij oordeelt zichzelf dus tot een leven in beperking, lijden, gebrek.
Gód roept geen oordeel over een mens of mensengroep af, maar we doen het zelf door onszelf te beperken of juist boven de ander te stellen, wat ook een beperking is, dus liefdeloos. Dat proces van oordelen en veroordelen is begonnen bij de zondeval: het afvallig worden van God, die liefde is, waar het goed vertoeven was en alle vrijheid en alle wijsheid en alle kennis was (en is). Niet meer oneindig liefhebben was het gevolg. Er was een kiem van hoogmoed in de afgezonderde intelligentie die dacht buiten God te kunnen leven. Deze geesten zonderden zich af. Door een proces van verdichting, beperking en verzwaring is het eerste atoom (materie) ontstaan. Omdat die liefde zich dus afscheidde van de zuivere complete liefde, waar het totaal vrij was, werd het minder vrij en beperkt. Dat dat zo is en niet anders kan, moet toch ieder kunnen begrijpen: als ik niet wil zijn waar het goed is, ben ik automatisch waar het niet goed is. Als ik geen licht in het donker aansteek, zit ik in het donker. Als ik niet alles weet, zal ik moeten erkennen dat ik maar een deel van de waarheid ken en ken ik dus niet het totaal.
Alle materie die in de mega lange periode gevormd is op deze wijze, moet weer omgevormd (vergeestelijken), waardoor ooit een materiële wereld met haar beperkingen en lijden niet meer nodig zal zijn. Bijbels gesproken is dat het eeuwig leven in God in hoogste gelukzaligheid dat voor ieder mens die dat wil, is weggelegd (een eeuwig leven in de hemel bij God of te wel: een vrij leven in Gods aanwezigheid, waar geen enkele beperking meer is).
De zuivere liefde blijft altijd tot de mens zijn beschikking (God is nabij), maar…. niet voor die mens als deze dat niet wil!!! Ook dat is liefde, dat die mens dat mag kiezen. Daarom is het ontwikkelen van een wil om het goede lief te hebben en ook te doen, van wezenlijk belang! Maar… waar, wie kadert het gebied van wat werkelijke, zuivere liefde is, af?? Mensen denken te weten waar grenzen liggen, maar vergeten hierbij Gods adviezen en maatstaven te hanteren. Hoogmoed is zo gegroeid dat de mens denkt zelf de oplossingen te kunnen aandragen voor alle hoge nood in zichzelf, in de wereld dichtbij en ver weg.
Nu tornen we zelfs aan manlijke en vrouwelijke aspecten van het mens zijn. We zijn niet meer tevreden met leven in een manlijk of vrouwelijk lichaam en proberen zelfs mensen verder van God af te doen bewegen, door te stellen of zich af te vragen of God zelf of Jezus geslachtloos zou zijn of van het andere geslacht. Het is onzin om zich deze vraag te stellen omdat het antwoord logisch is:
Wat volmaakt is, wordt nooit aangeduid met vrouwelijk. Waarvan je niet weet wat, wie iemand is, noem je onzijdig. Zo is dat overal, altijd nog geweest. Omdat we echter begrippen als ‘beter’ of ‘minder waard’ of ‘goed’ en ‘niet goed’ aan aspecten zijn gaan plakken (heb je weer het oordelen wat we nog steeds doen), willen we wel of niet manlijk of vrouwelijk zijn, of genoemd worden. We vervagen verschillen of proberen ze te verdoezelen, proberen ze te veranderen net naar hoe het ons beter uitkomt en leven in groot lijden door niet te aanvaarden wat er is.
We beseffen niet dat alle uiterlijke materiële zaken gevolgen zijn van gééstelijke hoedanigheden!
Waar die geestelijke hoedanigheden in orde zijn, is er geen verzwakking en is al wat er is, precies zoals het moet zijn, om dingen optimaal zo te laten gaan zoals dit moet zijn om iedere betrokkene het meest optimale te laten ervaren om het doel te bereiken. Dat betekent dus geen leven zonder lijden, maar met zo min mogelijk lijden. Voorwaarden hiervoor zijn ons gegeven via Gods woord, dat nog steeds tot onze beschikking staat en niet verouderd is. We hebben de keus om ons te voegen naar die liefdevolle adviezen. Ons hart waar het de intentie is om lief te hebben – wat inhoudt de naaste te dienen met onze hoedanigheid, aard en talenten – zal het leven goed te doen zijn. De liefde blijft stromen, is in al wat is aanwezig in meer of mindere vorm van licht. De mens zelf is een lichtwezen. Wat hij moet doen – wil hij licht uitstralen – is zijn licht gebruiken. Dat is het eer geven aan God. Meer hoeft niet.
Als we ons druk maken over vragen of Jezus wel of niet mannelijk is of God niet beter ‘hen, haar, het’ genoemd kan worden, doe je geen goed aan waar het er om gaat. Je kunt niet zeggen lief te hebben en ondertussen je vriend niet bij zijn naam te noemen. Komt jouw vriend als jij een andere naam roept? Nee, want hij weet niet eens dat je hem roept en .. komt jou dus niet helpen. Je zult dus je vriend bij zijn ware naam moeten noemen en niet je eigen bedachte naam moeten geven. Vind je het niet hoogmoedig en dom om je vriend anders te noemen dan hij is en genoemd wil worden? Wil je juist niet je vriend naar waarde schatten juist omdat hij je vriend is? Je zult hem willen plezieren. Daarom zul je doen wat hij graag ziet. Dat geeft jou een goed gevoel en je vriend ook, waardoor hij veel meer voor je kan doen. Je vriend is altijd bereikbaar en staat voor je klaar.
Deze vriend is Gods licht, Gods wijsheid, Gods waarheid in jou, zoals Zijn liefde dat in jou is. Het kan dan niet fout gaan als je je voegt naar die stem van die waarheid in jouw hart. Wat nodig is, is dat je je wil oefenen om die waarheid in jezelf te weten en te vinden. Waar dat proces bij de conceptie al in gang is gezet, zal een mens het goed hebben in het leven en zich ontwikkelen tot een evenwichtig, sterk mens – als man of vrouw – die zijn of haar talenten inzet ten dienste van de mensheid, waardoor hij/zij er zelf gelukkig van wordt.
Hoe je je ook voelt, wie je ook bent, in welk lichaam je ook zit, je echte vriend noemt jou bij de naam. God is als kracht en wezen manlijk, omdat Hij het enige, zuivere, alomtegenwoordige is dat het leven is en vormt. Je kunt dan wel willen dat Hij ‘zij’ genoemd wordt of dat Jezus vrouwelijk zou zijn, maar je projecteert daarmee je eigen gebrekkige voorstelling van zaken op iemand die gewoon is zoals Hij, Zijn wezen is, waar niemand iets aan kan doen of kan veranderen. Of roep jij je vriend met een andere naam en komt hij dan?
Jezus was en is wie Hij bedoeld is te zijn, ondanks wat men van Hem zegt. Hij blijft het licht dat in hem is onvoorwaardelijk trouw – wat wij niet kunnen zeggen – en wacht eindeloos geduldig en voorziet ieder van het zijne.. als deze dat maar wil. Ook God moet wat de mens kiest, respecteren en dus vrij laten. Wie de liefde niet wil en er niet voor de naaste wil zijn, maar alleen gaat voor zijn eigen gerief kan Gods stem in hem amper horen en wil deze waarschijnlijk ook niet volgen omdat hem dan plezier of gemak wordt ontnomen of zijn eigen weg prettiger uitkomt. Dat er dan extra lijden volgt vroeg of laat, ligt er niet aan dat het donker is omdat het licht er niet is. Het ligt eraan dat de mens zich tevreden stelt met het donker en het licht niet aandoet!
Jezus, God, zuiver geest, zuiver liefde zonder einde, is enkelvoud, heeft alles in zich en is manlijk omdat dit het leven geeft zoals de man het eitje in de vrouw tot leven wekt. Iets dat manlijk is, zal zich niet voordoen als vrouwelijk. Als iets een appel is, ziet het er niet uit als een peer. God is geen meervoud, dus ‘hen’ of ‘het’. God is een Hem. Hij is puur ondeelbare geest, bestaande uit drie peilers: Zuiver Liefde, Zuiver Waarheid, Zuiver geest in kracht en willen, of te wel: De Vader, De Zoon en de Heilige Geest, de Heilige Drie Eénheid. De Heilige Geest (wil en kracht daaruit) voert uit, maakt mogelijk wat de Vader en de Zoon (de liefde en de waarheid) willen.
Zo gaat dat bij ieder mens: de ziel en het lichaam voeren uit wat de Geest in die mens wil. Wil hij het goede, dan zal de ziel zich richten naar dat goede en zijn verstand en lichaam zullen dat uitvoeren wat die mens wil en ziet als goed. De mens heeft de kracht daartoe als hij maar wil uit liefde. Als een mens niét het goede wil, werkt hij niet vanuit de juiste houding en voeren zijn lichaam en verstand ook uit wat de mens zelf met zijn ego, zijn beperkt verstand, zijn lichaam (of de maatschappij, zijn omgeving) wil, wat niet altijd het goede hoeft te zijn. Een mens dient van jongs af de Geest in hem te leren kennen en te volgen. Voor hem zal het leven dan makkelijker zijn.
Iets dat ondeelbaar is, zuiver en compleet, hoeft en kan zich niet aanvullen met iets anders. Wederhelft, antipool om zich te vervolmaken is dus niet nodig en is ook niet mogelijk. Bij mensen is dat anders. Zij zijn juist afgescheiden van heelheid en dienen die heelheid weer te willen zoeken en te vinden. Daarom is ook Gods gebod (liefdevol advies): ‘’verlaat je vader en moeder en hang je eigen man of vrouw aan. Kies deze met zorg en blijf deze trouw’. Wat God heeft samengevoegd, scheide de mens nimmer. Dat betekent: je hebt in je opvoeding als het goed is, het goede geleerd. Blijft trouw aan wat God in je is en je adviseert, want dat leidt tot het goede. Zoek je eigen weg (man, vrouw). Zoek deze met zorg. Blijf de weg die je hart (God de zuivere liefde) je zegt, trouw. Dan hoef je nooit gescheiden te worden van wat je lief hebt, maar wat het je soms ook moeilijk maakt. De liefde geeft je immers de kracht en vindingrijkheid er een weg in te zoeken. Zodoende integreer je de tegenpolen. Gevolg is dan dat man en vrouw één zijn. Anders gezegd: willen en doen zitten op één lijn. Op aarde heb je de tegenpolen nodig om het goede, de zuivere liefde te versterken, te winnen en het verkeerde niet passende, de eigenliefde los te laten. Dat doe je doorgaans via een ‘wederhelft’. Die mens die bij jou past om dat leren winnen of loslaten mogelijk te maken, waardoor beiden gesterkt worden. Je leert elkaar te begrijpen, naar elkaar te luisteren, elkaar te volgen, elkaar te helpen groeien… totdat je ‘klaar’ bent en je ziel hebt ‘opgeschoond van ego ’(totdat de dood je scheidt. Immers, ego doodt de vrijheid van de ziel. Uit elkaar gaan van wat je hart wil en wat je ego wil, leidt dus tot verval en dood). Ziel en geest dienen elkaar te volgen zoals de Bijbel dit uitlegt in hoe man en vrouw met elkaar dienen om te gaan in een verbintenis. Als de ziel haar geest volgt, komt het vanzelf goed en beleeft de ziel van de mens ( de bruid) met haar bruidegom ( de geest in het hart die leiding geeft) een heilige verbintenis (vruchtbaar huwelijk).
In principe gebeurt dat via het aantrekken van dat uiterste, wat op aarde gebeurt als man-vrouw relatie, die vruchtbaar is doordat voortplanting nu eenmaal mogelijk is alleen door samensmelten van man-vrouw. Dat mensen hier anders mee willen omgaan is een vrije keus, maar niet de wil van God die iets heel anders bedoelt met liefde. Zijn liefde die Hij voor ieder mens wil, is niet het plezier of gemak van geslachtelijke liefde, maar van gééstelijke liefde. Dat daarbij geslachtelijke liefde, en andere liefdesuitingen een weg kunnen zijn is een mooi en belangrijk en bijzonder gegeven. Het is echter nooit het doel.
Waar wezenlijke liefde is, is geslachtelijke liefde uiteindelijk niet meer nodig, omdat de mensheid dan ophoudt te bestaan omdat het doel is bereikt. Zolang een mens dat doel nog niet heeft bereikt, zal er geslachtelijke voortplanting en drang daartoe bestaan. Het doel van de materiële schepping is een óóit weer bestaan in zuiver geestelijke liefde, waarbij alle materie dan omgevormd is en er dus alleen maar een gééstelijke oneindige wereld bestaat, waarin ieder mens als geestelijk wezen vrij leeft, ontwikkelt en schept in God, de eeuwigheid lang met ongekende mogelijkheden in het hele zich onbeperkt uitdijende universum, het lichaam van God. De mens heeft zich dan verenigd met zijn tegenpool en wat niet past is dan niet meer mogelijk binnen zijn systeem, doodeenvoudig omdat hij dat dan niet meer wil! Alle eigenliefde is dan omgevormd. Alle donkerte (pijn en beperking) in de ziel en haar bestaan is dan weg. Alle licht en liefde is dan weer helder. Iedere ziel leeft dan vandaar uit in zijn eigen geestelijke lichtwereld die hij heeft geschapen en verder gaat scheppen.
Hij beleeft dan het hemelse huwelijk – samengaan van Gods geest en zijn ziel – in een ongekend geluk, waarbinnen alles mogelijk is zoals dat ook in een goede bestendige relatie met zuiver liefhebben tussen man en vrouw op aarde het geval is.
Jezus Christus is ‘de Bruidegom’. De zielen uit God (alle mensen) zijn ‘de Bruid’. De bruidegom zoekt zijn bruid. De bruid wil een bruidegom om haar te voeden, te beschermen en te versterken. De bruid zal haar Bruidegom tegemoet moeten gaan. Dat doet ze als ze in de Bruidegom de liefde voor haar herkent. Ze wil dan niets liever dan hem dienen, waardoor ze samen een geweldig leven zullen hebben, waar alles aanwezig is, wat maar mogelijk is en wordt gewenst. Ze (de mensenziel dus) weet dat ze de Bruidegom (Gods stem in haar hart) kan vertrouwen omdat ze weet dat wat hij te bieden heeft, haar gelukkig zal maken. De Bruidegom heeft alles voor haar over en beschermt haar als lichamelijk zwakkere vrouw. Dat wil hij omdat hij weet dat hij zonder zijn vrouw zichzelf niet kan uitdrukken. Ze is zijn uiting, zoals ieder mens de belichaming is van de liefde die God is (als het goed is).
Geestelijk gezien, is de waarheid de richtlijn, heeft de Liefde alle kennis en kracht in huis en geeft dat de bescherming die nodig is om het leven te leven.
De bruid heeft een wit gewaad: haar ziel is omhuld met zuivere liefde. Alléén daarmee past ze bij haar Bruidegom die zuiver liefde is. Ze wil niets anders dan deze Bruidegom dienen, plezieren met hoe zij werkelijk is en de liefde die zij voor de zuivere Liefde heeft. Dat maakt haarzelf ook immens gelukkig: helemaal echt te kunnen zijn zoals zij is, zonder franje, dik doen, leugentje om bestwil, enz. Ze is geliefde om wie zij is. Niet om hoe ze eruit ziet. Ze wil wat Hij wil. Daarom zullen ze één zijn, voor eeuwig verbonden.
De ziel die eerder puberaal gedrag vertoonde en per se zichzelf wilde bedruipen, ziet in dat alleen ook maar alleen is. Ze legt haar hoogmoed en liefdeloosheid af en herkent de liefde die zij tekort heeft, dus nodig heeft. Ze leerde haar eigenliefde op te offeren aan de liefde zodat zij zichzelf weer herkende als liefde en licht en niets anders meer wilde zijn dan zich ‘geven’ aan de liefde van de Bruidegom. Ze beseft dat ze de wederhelft nodig heeft, omdat deze niet in haar zit, maar bij haar hoort.
Ook in deze zin kan Jezus geen vrouw of een ‘onzijdig’ of ‘dubbelzijdig’ of een geslachtloos mens zijn. Hij is immers de ongedeelde zuivere geest die geen aanvulling nodig heeft. Hij bestaat juist uit alle zielen die ooit van Hem uitgegaan zijn. Licht van Zijn licht. Daarom zal Hij niet rusten voordat al dat licht uit Hem weer weet dat het licht in Zijn grote oneindige Licht is. Want dan pas ervaart dat licht dat van Hem uitgegaan was, welke grootheid er voor hem ooit al is weggelegd.. Doordat God alle liefde is, kan en zal Hij niet rusten voor al dat licht in Hem zelf naast Hem medeschepper geworden is in een oneindige wereld waar alles mogelijk is. Ook God kan Zijn licht en Zijn mogelijkheden niet stoppen. Hij plant zich eeuwig en eindeloos voort. Uit Zichzelf… Hij wacht op zijn bruid, de mens die Zijn lichten zijn.
Gera Hoogendoorn-Verhoef